Το δημόσιο χρέος που επιβαρύνει μια τετραμελή οικογένεια φτάνει το ποσό των 84.000 ευρώ ή των 87.000 ευρώ, εάν συνυπολογιστούν οι τόκοι. Ταυτοχρόνως, οι καθαρές αποδοχές για τους 2 στους 3 μισθωτούς του ιδιωτικού τομέα κυμαίνονται από 501 έως 1.000 ευρώ, ενώ το καθαρό μηνιαίο εισόδημα των μισθωτών του ευρύτερου δημόσιου τομέα κυμαίνεται από 501 έως και 1.000 ευρώ.
Αιτήματα
Αυτά τα στοιχεία περιλαμβάνει, μεταξύ άλλων, η ΓΣΕΕ στην επιστολή προς τον πρωθυπουργό και τους αρχηγούς των κομμάτων. Με την επιστολή της καταγράφει τα πλέον χαρακτηριστικά μεγέθη που της επιτρέπουν, εν όψει των εξαγγελιών στη ΔΕΘ αλλά και των προεκλογικών δεσμεύσεων, να προβάλει τα αιτήματά της γι’ αυτά που θεωρεί ως τα σοβαρότερα διαρθρωτικά προβλήματα της ελληνικής οικονομίας.
Ειδικότερα, στην επιστολή της παραθέτει το σύνολο των αιτημάτων που σύμφωνα με τη ΓΣΕΕ στοιχειοθετούν την προώθηση ενός νέου αναπτυξιακού προτύπου, τη μείωση στην ανισοκατανομή του εισοδήματος και την αντιμετώπιση της μονομερούς επιβάρυνσης της μισθωτής εργασίας. Ωστόσο, πιο σημαντική κι από την ίδια την παράθεση των αιτημάτων που δεν διαφέρουν από όσα είθισται να προβάλει η τριτοβάθμια συνδικαλιστική οργάνωση, είναι οι αναφορές της στους παράγοντες αβεβαιότητας στην ελληνική οικονομία.
Υπενθυμίζοντας το συμπέρασμα της έκθεσης της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (22.1.2006, σελ. 90) η οποία αναφέρει ότι «η απώλεια ανταγωνιστικότητας της Ελλάδας προέρχεται από την αύξηση των περιθωρίων κέρδους» η ΓΣΕΕ εστιάζει την προσοχή της στο υψηλό χρέος που έχουν ήδη τα νοικοκυριά στη χώρα μας.
Ιδιωτική κατανάλωση
Το γεγονός ότι η υπερχρέωση είναι αυτή που χρηματοδοτεί την ιδιωτική κατανάλωση, θεωρείται ως ένας σημαντικός παράγοντας αβεβαιότητας. Και τούτο, διότι «η αύξηση της εγχώριας ζήτησης στην οποία βασίστηκε η ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας κατά την περίοδο 1996-2007, πιθανότατα θα επιβραδυνθεί κατά τα επόμενα έτη, καθώς ο ρυθμός αύξησης της πιστωτικής επέκτασης προς τα νοικοκυριά σταδιακά θα μειώνεται με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την προοπτική της ιδιωτικής κατανάλωσης και των επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου».
Επίσης, η ΓΣΕΕ επισημαίνει ότι μπορεί να σημειώθηκε αύξηση των επενδύσεων πάγιου κεφαλαίου το 2006, αλλά «η αύξηση αυτή αφορούσε σε κατοικίες και σε κατασκευές και όχι στο πιο κρίσιμο τμήμα τους που είναι οι επενδύσεις σε μηχανολογικό εξοπλισμό». Υπενθυμίζει δε ότι «η αύξηση κατά 12,6% των συνολικών επενδύσεων παγίου κεφαλαίου το 2006, προέρχεται από αύξηση 20,1% στις κατασκευές και μόνο 3,8% στον μηχανολογικό εξοπλισμό».
