Μια πολύ καλή βάση για την ανάπτυξη του αγροτοτουρισμού, που χρειάζεται άριστα δομημένο περιβάλλον μπορεί να αποτελέσει η αναγέννηση της περιοχή της Ηλείας, σύμφωνα με τον κ. K. Χατζημπίρο, επίκουρο καθηγητή του ΕΜΠ. Υποστηρίζει ότι, υπό προϋποθέσεις, αυτή η καταστροφή μπορεί να δώσει την ευκαιρία για να σχεδιαστεί ένα μοντέλο ανάπτυξης εξ αρχής. Ομως, θεωρεί μάλλον απίθανη αυτήν την προοπτική. «H περιοχή έχει πολλούς και σημαντικούς φυσικούς και πολιτιστικούς πόρους. Ισως διαθέτει την καλύτερη παραλία της Ελλάδας και έχει εξαίρετο κλίμα. Ολα αυτά αποτελούν μια πολύ καλή βάση για τον αγροτοτουρισμό. Αλλά αυτό προϋποθέτει σωστό σχέδιο, επιστημονική προσέγγιση και πειθαρχία του ντόπιου πληθυσμού. Φοβάμαι ότι δεν μπορεί να ισχύσει ουδεμία από τις τρεις προϋποθέσεις» επισημαίνει. Μάλιστα, προβλέπει ότι «με τα χρήματα που δίνονται αδιακρίτως, θα γίνουν άπειρες και αλλοπρόσαλλες παρεμβάσεις στον χώρο, με αποτέλεσμα τη χειροτέρευση της εικόνας του δομημένου περιβάλλοντος».
Ακόμη πιο απαισιόδοξος δηλώνει όταν τιθεται το ερώτημα για το εάν μπορεί να υπάρξει μια αρμονία στην ανάπτυξη και το φυσικό περιβάλλον των περιοχών. «Δεν είμαι καθόλου αισιόδοξος ούτε για τις επόμενες ημέρες. Φοβάμαι ότι όσα ζώα επέζησαν από τις φωτιές θα καταλήξουν σε εκατόμβες από τα πυρά κυνηγών και δεν αποκλείεται το χορτάρι, που θα βγει με τις πρώτες βροχές, να καταστραφεί από την ανεξέλεγκτη βοσκή ακόμη και από ζώα που θα μεταφερθούν από γειτονικές περιοχές». Οταν δε του αντιτείνουμε ότι υπάρχει απαγόρευση και ισχυρή αστυνόμευση από τις τοπικές αρχές μάς παραθέτει το επιχείρημα για την ιστορικά αποδεδειγμένη έλλειψη πειθαρχίας του πληθυσμού της Ηλείας σε απαγορεύσεις.
Εάν παρ’ όλα αυτά, διαψευστούν οι φόβοι του και λειτουργήσει ένας στοιχειώδης σχεδιασμός, τότε «μπορεί ακόμη και η αποκατάσταση του φυσικού περιβάλλοντος και των καλλιεργειών να γίνει με τρόπο, ώστε να αποτρέπεται η εξάπλωση μιας νέας φωτιάς». Για παράδειγμα, το πεύκο είναι πυρόφυλλο. Είναι το πρώτο δένδρο που εμφανίζεται αμέσως μετά τις πυρκαγιές και μάλιστα ανταγωνίζεται την ανάπτυξη άλλων. Με κατάλληλη διαχείριση πρέπει να δημιουργηθούν αντιπυρικές ζώνες με δένδρα που δεν φλέγονται εύκολα. Επίσης, και ο ελαιώνας που έχει μεγάλη επικινδυνότητα θα μπορούσε να διακόπτεται από μη εύφλεκτα υλικά. Ομως όλα αυτά, για το ασφαλές αύριο των καλλιεργειών, προϋποθέτουν την κινητοποίηση ειδικών και μελέτες αποκατάστασης» καταλήγει.
* Ο Κ. Χατζημπίρος είναι επίκουρος καθηγητής του ΕΜΠ.