Κατά τις αντιλήψεις των McGregor, Argyris, Leavitt, ιδρυτές της σχολής των ανθρωπίνων σχέσεων, μεγαλύτερη έμφαση δίνεται στον ανθρώπινο παράγοντα του συστήματος αναπτύσσοντας τις θεωρίες περί ηγεσίας (leadership) υποκίνησης (motivation), συμμετοχικής διοίκησης και της ανθρώπινης συμπεριφοράς.
Η συστημική προσέγγιση ως θεώρηση των κοινωνικών οργανώσεων έχει επιφέρει «επανάσταση» στη διοικητική επιστήμη όμοια με εκείνη που προκάλεσε ο Taylor με την Επιστημονική Οργάνωση Εργασίας.
Συστημική προσέγγιση σημαίνει ότι, για παράδειγμα, έναν οργανισμό τον αντιμετωπίζουμε ως ένα σύστημα: Εχει εισόδους (π.χ. πρώτες ύλες), το σύστημα-διεργασίες (π.χ. μηχανήματα, οργάνωση) και εξόδους (π.χ. τελικό προϊόν).
Ως σύστημα με την ευρεία έννοια μπορεί να ορισθεί κάθε εννοιολογική και φυσική οντότητα, η οποία αποτελείται από αλληλοσυνδεόμενα ή αλληλεξαρτώμενα μέρη, διατεταγμένα κατά τέτοιο τρόπο ώστε να εξυπηρετείται η επίτευξη συγκεκριμένου σκοπού.
Οι σχέσεις μεταξύ των αλληλοεξαρτώμενων αυτών μερών, οι οποίες διατηρούν το σύστημα ενεργό, συνιστούν την κοινωνική οργάνωση.
Η συστημική προσέγγιση ασχολείται βασικά με προβλήματα σχέσεων, διαρθρώσεων και αλληλεξαρτήσεων.