Η αξία χρήσης ή χρησιμότητας του συναινετικού προτύπου λήψης αποφάσεων εξαρτάται από την ικανότητά του να ολοκληρώνει και να αφομοιώνει: α) τις περιβαλλοντικές μεταβολές β) τις οργανωτικές αλλαγές και γ) την αναπτυξιακή δυναμική των ατόμων που στελεχώνουν την εσωτερική αγορά του συστήματος. Με το σκεπτικό αυτό το συναινετικό πρότυπο ουδέποτε δύναται να ενσωματώνει δέσμες αποφάσεων, πράξεων, ενεργειών, με ανελαστική έννοια και φορμαλιστική ή «ντετερμινιστική» αντίληψη. Συνεπώς, η αξία χρήσης ή χρησιμότητας του εν λόγω προτύπου ως τεχνική υποστήριξης αποφάσεων ή πράξεων της εταιρικής κοινωνικής διοίκησης, εξαρτάται τόσο από τη νοοτροπία της διοίκησης να ασκεί «αυτοκριτική», όσο και από τον βαθμό της «αυτογνωσίας» των ενδημικών της προβλημάτων. Με το σκεπτικό αυτό η συγκεκριμένη μεθοδολογία αποτελεί υπόδειγμα «οιονεί αυτοκριτικής» της αποτελεσματικότητας και της ολοκλήρωσης του συστήματος. Η εφαρμογή της συναινετικής μεθοδολογίας (consensus methodology) που περιγράψαμε επιτρέπει στους συμμετέχοντες να εκφράσουν τις απόψεις τους σε μια διαλογική συζήτηση, όπου διασφαλίζεται η ισότητα και το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης των ιδεών τους. Στο πλαίσιο της δυναμικής των περιβαλλοντικών μεταβολών και των οργανωτικών αλλαγών, το συναινετικό πρότυπο λήψης αποφάσεων διαμορφώνει δέσμες πολιτικών, που αναπτύσσει, ελέγχει και ανασχεδιάζει τις δέσμες των δραστηριοτήτων που συνθέτουν «ανοικτά» κοινωνικά συστήματα. Σε σχέση με τις άλλες μεθόδους αντιμετώπισης κοινωνικών θεμάτων η μεθοδολογία αυτή μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει τα εξής πλεονεκτήματα:
Πρώτον, δεν απαιτείται η συλλογή πολλών δεδομένων όπως η κοινωνιολογική έρευνα που συνήθως είναι χρονοβόρα. Βέβαια πριν από την εφαρμογή του είναι δυνατόν να συγκεντρωθούν πληροφορίες και να γίνει συζήτηση με τους συμμετέχοντες, αλλά σε πλαίσιο τελείως γενικό και πληροφοριακό χωρίς να υπεισέλθουμε σε λεπτομέρειες.
Δεύτερον, η ανάλυση και η ερμηνεία που προκύπτει από την κοινωνιολογική έρευνα δεν αποτελεί και λύση για την οποία απαιτείται στη συνέχεια σχεδιασμός, ενώ η μεθοδολογία καταλήγει σε συναινετική λήψη απόφασης, η οποία αποτελεί και τη λύση του εξεταζόμενου πολύπλοκου θέματος.
Τρίτον, ο χρόνος που απαιτείται για την επίλυση του πολύπλοκου θέματος είναι πολύ λιγότερος συγκριτικά με τον χρόνο που απαιτεί μια κοινωνιολογική έρευνα, αφού ασκεί πίεση πειθούς μέσω των διαδικασιών της για συναίνεση. Η συναίνεση προκύπτει από την «ισχύ της πειθούς» και όχι από την «πειθώ διά της ισχύος».