Πριν τελειώσει ο Οκτώβριος, το ελληνικό κράτος θα χρειαστεί να δανειστεί αρκετές εκατοντάδες εκατομμυρίων ευρώ. Αν ο νέος υπουργός Οικονομικών, που σήμερα βρίσκεται στην αντιπολίτευση, θελήσει να μιμηθεί την «απογραφή Αλογοσκούφη», στη γνωστή γραμμή ότι οι νέοι παραλαμβάνουν πάντα «καμένη γη», η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν θα κατορθώσει να καταθέσει προϋπολογισμό στη συνταγματική προθεσμία. Είναι και άσκοπο! Αρκεί μια γρήγορη ανάγνωση των τελευταίων εκθέσεων δύο οργανισμών για να μάθουν οι επιτελείς του ΠΑΣΟΚ τα πάντα για την κατάσταση της οικονομίας. Ο ΟΟΣΑ και το ΔΝΤ, μέσα στο καλοκαίρι, κατέγραψαν τα προβλήματα, περιέγραψαν τον πιεστικό χαρακτήρα τους και κωδικοποίησαν, χρονολόγησαν και μοίρασαν όσα πρέπει να γίνουν.
Οποιος κι αν εκλεγεί την 4η Οκτωβρίου θα κάνει περίπου τις ίδιες κινήσεις. Πρώτον, θα βγει στην αγορά να δανειστεί. Εκεί μας περιμένουν για να μας τα πάρουν. Αν στην Ιπποκράτους θέλουν τον Λουκά Παπαδήμο, παλαιό διοικητή της Τραπέζης της Ελλάδος και αντιπρόεδρο, σήμερα, της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για να το κάνει αυτός, μάλλον έχουμε ατυχήσει. Το παράδοξο είναι ότι τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ δεν δείχνουν να ανησυχούν. Αλλοι επιστρέφουν σε φορολογούμενους άνω των 60 χιλιάδων ευρώ το χιλιάρικο και βάλε της έκτακτης εισφοράς (τους ευχαριστούμε!). Αλλοι πρεσβεύουν έναν ενιαίο φορολογικό συντελεστή, όπως ήθελε και ο Γιώργος Αλογοσκούφης αλλά και πολλοί άλλοι σούπερ φιλελεύθεροι οικονομολόγοι που εξηγούν τα προτερήματα του flat tax, αν και αμφιβάλλω τι μπορεί να συνδέει τον Ραγκούση, γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, με όλους αυτούς. Αλλοι (πολλοί) καταργούν τον ΕΤΑΚ και σαν άλλοι μπολσεβίκοι κηρύσσουν τον πόλεμο στη μεγάλη ακίνητη περιουσία, ως να έχουν ξεχάσει τη γελοιοποίηση που υπέστη ο ΦΜΑΠ επί δικών τους κυβερνήσεων, με τους πραγματικά πλουσίους να έχουν μεταβιβάσει την κατοικία τους σε διάφορους εξωτικούς παραδείσους ή, πιο απλά, σε κάποια από τις εταιρείες τους, ώστε η καθαρίστρια που σκουπίζει το γραφείο του διευθύνοντος συμβούλου να περνά μετά και από την κρεβατοκάμαρα!
Και μετά θα χρειαστεί να συντάξει προϋπολογισμό. Δυστυχώς, η προχειρότητα και η «πολυφωνία» με την οποία εμφανίζεται η αντιπολίτευση προδικάζει το χειρότερο. Ο βολονταρισμός και ο ειλικρινής ενθουσιασμός της Λούκας Κατσέλη δεν αρκεί για να αποκτήσει το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου τον κυβερνητικό συντονισμό. Από τότε που κατάθεσε την πρώτη μομφή στη νέα (ακόμη τότε) κυβέρνηση Καραμανλή θα όφειλε να έχει καταθέσει ένα πρόγραμμα με αριθμούς και όχι απλώς με καλές ιδέες, οι οποίες πάντως παραμένουν εξαιρετικά χρήσιμες. Βεβαίως, αν οι πληροφορίες μας είναι σωστές, την ώρα που εσείς διαβάζετε τούτες τις γραμμές, ο Γιώργος Παπανδρέου θα έχει ανοίξει (;) τα χαρτιά του. Επειδή, όμως, αυτή τη στιγμή, δεν τον συμφέρει να πει κάτι τόσο συγκεκριμένο όσο συγκεκριμένοι είναι εκείνοι που θα διστάσουν να μεταπηδήσουν στο δικό του μέρος της κάλπης, μάλλον θα συνεχίσουμε τη συζήτηση τις αμέσως επόμενες μέρες.
Για παράδειγμα, ο κ. Παπανδρέου πρέπει να διευκρινίσει αν θα αυξήσει τον συντελεστή με τον οποίο πληρώνουν φόρο οι επιχειρήσεις. Επιπλέον, θα χρειαστεί να εξηγήσει αν σκοπεύει να καταργήσει (ή έστω αναβάλει, όπως προτείνει ο ΟΟΣΑ) την προγραμματισμένη και νομοθετημένη σταδιακή μείωση του συντελεστή 25% σε 20%, ανά μία εκατοστιαία μονάδα κάθε χρόνο μέχρι το 2014. Σε αυτά θα προσθέσει την αποσαφήνιση σχετικά με τη φορολόγηση των διανεμομένων κερδών στους μετόχους/εταίρους με συντελεστή 10%, με τον οποίο εξαντλείται η υποχρέωση και καμία μεταφορά δεν απαιτείται στη δήλωση φορολογίας εισοδημάτων.
Με όσα νεφελώδη και αποκρυμμένα υπονοούν οι επιτελείς του ΠΑΣΟΚ, η χώρα κινδυνεύει να παρασυρθεί σε μια ακόμη δίνη δυσπιστίας εκ μέρους των διεθνών επενδυτών, δανειστών και παρατηρητών: η Μποτσουάνα δεν θα είναι ο πάτος της ανταγωνιστικότητας για την ελληνική οικονομία. Κι όμως η παρτίδα μπορεί να κερδηθεί. Ορθώς η κυρία Κατσέλη πιστεύει ότι πρέπει να καταργηθούν με συνοπτικές διαδικασίες οι «φωτογραφικές», περιπτωσιολόγες και άλλες «ειδικές» ρυθμίσεις φοροαπαλλαγών τις οποίες χρησιμοποιούν ορισμένοι κλάδοι και επιχειρήσεις. Ορθώς ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου (που θα μπορούσε να βρεθεί σε υψηλή θέση του οικονομικού επιτελείου) μεταφέρει τη διαπίστωση των διεθνών οργανισμών ότι η Ελλάδα έχει μάλλον μικρή φορολογία των επιχειρήσεών της. Αυτό όμως οφείλεται στην έκταση της φοροδιαφυγής και, κυρίως, στο μέγεθος των υποχρεωτικών παρακρατήσεων ή άλλων σκόρπιων φόρων.
Η διαφάνεια, ευκρίνεια και απλοποίηση είναι το μεγάλο ζητούμενο. Οι πράσινοι εφοριακοί, επαξίως εκπροσωπούμενοι από τον τηλεοπτικώς αναστημένο πρόεδρο της ΠΟΕ-ΔΟΥ Γιάννη Γρίβα, θα είχαν πολλά να διηγηθούν εκτός από τα αναπόδεικτα «νούμερα» για το ύψος της φοροδιαφυγής. Αρκεί να τους πετύχουμε σε κάποια κρίση ειλικρίνειας. Θα ακούγαμε τότε για τους μύριους και κάτι τρόπους που διαθέτουν, πάντοτε νομοτύπως, για να ταλαιπωρούν τις επιχειρήσεις με απίθανες παρατηρήσεις επί των βιβλίων τους, πριν τους «εξηγήσουν» πόσο χρόνο θα χάσουν και πόσο θα τους κοστίσει μια δικαστική διαμάχη, πριν, τελικά, τις «διευκολύνουν» για να απαλλαγούν από το άγος της ελληνικής εφορίας. Σκέφτονται άραγε στο ΠΑΣΟΚ πώς και πόσο, όλα τούτα καθηλώνουν τη χώρα βαθιά μέσα στην κρίση; Αν εσείς (όπως κι εγώ) δεν γνωρίζετε, είναι γιατί εκείνοι δεν φρόντισαν τόσο καιρό να μας το διευκρινίσουν.