Παρότι το ποσοστό μεταβολής των πραγματικών αποδοχών στην Ελλάδα το 2009 αναμένεται να ανέλθει στο 4,3% σημειώνοντας τη μεγαλύτερη αύξηση της τελευταίας εικοσαετίας, το χάσμα αμοιβών ανάμεσα στον κατώτατο και τον μέσο μισθό, από το 2002 μέχρι σήμερα, παραμένει σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.
Σε αυτό το συμπέρασμα καταλήγει η ετήσια έκθεση του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ στην πρόσφατη έκθεση για την ελληνική οικονομία και την απασχόληση. Οπως σημειώνουν οι ερευνητές, ο μέσος καθαρός μισθός αυξήθηκε ταχύτερα από τον κατώτερο μισθό, με αποτέλεσμα η αναλογία τους να μειωθεί από το 55% που ήταν το 1994 στο 45% κατά την εξαετία 2002-2007.
Αυτό το στοιχείο, σε συνδυασμό και με το πολύ υψηλό, σε σύγκριση με την Ε.Ε. ποσοστό των εργαζομένων – φτωχών (το 18% του συνόλου των εργαζομένων στον ιδιωτικό και τον δημόσιο τομέα έχει μισθό 650 ευρώ) φωτίζει μία από τις όψεις των εσωτερικών ανισοτήτων στο εσωτερικό της μισθωτής εργασίας. Πάντως, η Ελλάδα, σύμφωνα με την Εκθεση, συνεχίζει να διακρίνεται από τον πολύ υψηλό βαθμό εισοδηματικής ανισότητας που την τοποθετεί στην 4η θέση των κρατών-μελών της Ε.Ε., καθώς το εισόδημα του 20% περισσότερο εύπορων Ελλήνων είναι συστηματικά περίπου 6 φορές υψηλότερο από το εισόδημα του 20% λιγότερο εύπορων.
Αλλά και η αύξηση, κατά 2% ετησίως των μέσων πραγματικών μισθών ανά απασχολούμενο στην Ελλάδα την περίοδο 2004-2008, αποδίδεται από το ΙΝΕ, κυρίως στην αύξηση των ωρών απασχόλησης. Αθροιστικά για το σύνολο της τετραετίας 2005-2008, η αύξηση των μέσων πραγματικών αποδοχών ανά απασχολούμενο ανήλθε σε 8%, δηλαδή 2% ετησίως, ενώ οι αντίστοιχες μεταβολές του ωρομισθίου ήταν 3,3% και 0,8%. Επίσης, ο χρόνος εργασίας ανά εργαζόμενο, στην Ελλάδα, κυμαίνεται, από το 1985, γύρω από τη μέση τιμή των 2.120 ωρών. Τη διετία 2007-2008, ο χρόνος εργασίας αυξήθηκε κατά 2.150 και 2.175 ώρες αντιστοίχως. Επομένως, η αύξηση των μέσων πραγματικών αποδοχών αποδίδεται κατά 1,2% στο γεγονός ότι οι εργαζόμενοι απασχολήθηκαν περισσότερες ώρες και μόνον κατά 0,8% σε άλλους παράγοντες.
Το ΙΝΕ αναγνωρίζει ότι συνεχίζεται η βελτίωση, της τάξης του 0,7% ετησίως, στον βαθμό σύγκλισης των μέσων μισθών με τους αντίστοιχους στα 15 πιο προηγμένα κράτη-μέλη της Ε.Ε. Από το 68% που ανερχόταν το πρώτο ήμισυ της δεκαετίας του ’90, έφτασε στο 82% κατά το 2008. Παρόλα αυτά ο κατώτατος μισθός τον οποίο λαμβάνει το 18% έως 25% των μισθωτών στην Ελλάδα συνεχίζει να υστερεί σημαντικά έναντι των κατώτατων μισθών των προηγμένων 15 της Ε.Ε. Ανέρχεται στο 60% των κατώτατων μισθών που καταβάλλεται σε χώρες όπως η Μεγάλη Βρετανία, η Γαλλία, το Βέλγιο, η Ολλανδία, η Ιρλανδία και το Λουξεμβούργο, ενώ είναι κατά πολύ μεγαλύτερος από τους αντίστοιχους μισθούς στα νέα κράτη-μέλη. Ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα ο οποίος σύμφωνα με την τελευταία εθνική σύμβαση του 2008 ανέρχεται σε 802,5 ευρώ (εάν υπολογιστούν 14 μισθοί αλλά σε 12μηνη βάση, έτσι ώστε για να γίνει σωστή σύγκριση και με την πλειοψηφία των χωρών -εξαιρούνται μόνο η Ισπανία, η Πορτογαλία και η Ελλάδα- που καταβάλλουν μόνο 12 μισθούς), είναι 7,17 φορές μεγαλύτερος από τον κατώτατο μισθό στη Βουλγαρία, ενώ ανέρχεται στο 60% του κατώτατου μισθού στην Ολλανδία ή στο 50% του αντίστοιχου μισθού στο Λουξεμβούργο.