Ο κλάδος αυτοκινήτου, που αποτελεί και το αδύνατο σημείο της αγοράς, με τον κατακερματισμό του κλάδου, αποτελεί και το μεγάλο θύμα της εξυγίανσης.
Η εκτίναξη των ασφαλίστρων θεωρείται νομοτελειακή, μέσα από ένα συνδυασμό εξελίξεων, μεταξύ των οποίων η αύξηση των κατώτατων ορίων στις αποζημιώσεις, που ξεκίνησε ήδη από τον Ιούνιο του 2009 και έχει οδηγήσει σε αυξήσεις της τάξης του 20% μέσα σε ένα χρόνο.
Η άνοδος των ορίων από τα 100.000 ευρώ ανά ατύχημα, στις 500.000 ευρώ ανά θύμα από τον Ιούνιο και στο 1 εκατ. ευρώ ανά θύμα κατά τα επόμενα δύο χρόνια, δεν έχει προλάβει να αφομοιωθεί από την αγορά και να αποτυπωθεί στις πληρωμές αποζημιώσεων. Αυτό γιατί οι διεκδικήσεις από ατυχήματα με σωματικές βλάβες, δεν έχουν φτάσει ακόμα στα δικαστήρια, καθώς ο απαιτούμενος χρόνος εκδίκασης μιας υπόθεσης απαιτεί από 12 έως 15 μήνες.
Η επιχειρηματολογία για την ανάγκη των αυξήσεων ενισχύεται από την απουσία στη χώρα μας ενός αντικειμενικού συστήματος προσδιορισμού των αποζημιώσεων, με βάση το οποίο θα επιδικάζουν τις αποζημιώσεις τα δικαστήρια. Αποτέλεσμα είναι η δικαστική εξουσία να εξαντλεί τα περιθώρια που της δίνει ο νόμος, εξαντλώντας την επιείκειά της υπέρ των ασφαλισμένων και την αυστηρότητά της κατά των ασφαλιστικών.
Ο διευθύνων σύμβουλος της Allianz Ελλάδος κ. Πέτρος Παπανικολάου, υπογραμμίζει τη «σημασία δομικών παρεμβάσεων στον τομέα της επιδίκασης των ζημιών, η οποία με τη σειρά της θα θωρακίσει την προσπάθεια εξυγίανσης». «Η καθιέρωση ενός αντικειμενικού συστήματος προσδιορισμού των σωματικών βλαβών, έχει», όπως εξηγεί, «καθοριστική σημασία στην αποθεματοποίηση του κλάδου, ενώ κρίσιμο θέμα είναι και ο εντοπισμός των ανασφάλιστων οχημάτων, μέσα από τη φορολογία, σύστημα που εφαρμόστηκε με επιτυχία στη Γερμανία».
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση που επικρατεί στο θέμα της ψυχικής οδύνης, για την οποία δεν υπάρχει ένα ανώτατο όριο αποζημίωσης, όπως υπάρχει σε αρκετές ευρωπαϊκές χώρες, ενώ ευελιξία διακρίνει και την έννοια των κοντινών ή συγγενικών προσώπων, που δικαιούνται αποζημίωση λόγω της ψυχικής οδύνης που δημιουργεί η απώλεια ενός κοντινού προσώπου. Πρόκειται για τις περιπτώσεις που οδηγούνται στα δικαστήρια, καθώς τα θύματα ή οι συγγενείς των θυμάτων αξιώνουν συνήθως τα ανώτερα επιτρεπόμενα ποσά από το νόμο.
Το γεγονός ότι το ύψος της αποζημίωσης πολλαπλασιάζεται πλέον ανάλογα με τον αριθμό των θυμάτων, αποτελεί το βασικό επιχείρημα της αγοράς για την άνοδο και του κόστους της αντασφάλισης, καθώς η ελληνική ασφαλιστική αγορά κατατάσσεται πια στις αγορές υψηλού κινδύνου. Ετσι στην περίπτωση ενός ατυχήματος με 2, 3 ή 4 θύματα, ο δικαστής έπρεπε μέχρι σήμερα να επιμερίσει το ποσό των 500.000 ευρώ που προβλεπόταν ένα ατύχημα, σε όλους τους δικαιούχους, ενώ τώρα το ποσό των 500.000 ευρώ μπορεί να πολλαπλασιαστεί ανάλογα με τον αριθμό των θυμάτων.
Σύμφωνα μάλιστα με στοιχεία που παρουσίασε η κ. Δήμητρα Κελέκη, εκπρόσωπος της Munich Re, σε πρόσφατο συνέδριο της Ενωσης Ασφαλιστικών Εταιρειών, το ποσοστό των περιπτώσεων στη χώρα μας, στα οποία εμπλέκονται πάνω από δύο θύματα, αντιπροσωπεύει το 43% των σοβαρών ατυχημάτων.