Οταν αποφασίσθηκε η μετοχοποίηση του ΟΤΕ, τη δεκαετία του ’90, ως αντάλλαγμα για τη συναίνεση των συνδικάτων, θεσπίσθηκε η μονιμότητα στους εργαζομένους του. Κάπου εκεί θα πρέπει να αναζητηθεί η αιτία του κακού για όσα επακολούθησαν. «Με τον τρόπο αυτό» γράφει σήμερα σε άρθρο του στην «Κ» ο επικεφαλής του ΟΤΕ κ. Π. Βουρλούμης «η μεγαλύτερη επιχείρηση της χώρας, σε έναν κλάδο που οι τεχνολογικές εξελίξεις επιβάλλουν ευελιξία και συνεχή προσαρμογή, καταδικάστηκε να μπει στον ανταγωνισμό κουβαλώντας τις αγκυλώσεις του μονοπωλιακού της παρελθόντος».
Αποτέλεσμα: «Η επιχείρηση αποφάσισε το 2004 και υλοποίησε το 2005 μια μεγάλης κλίμακας εθελουσία έξοδο, συγχρόνως με μερική αναδιοργάνωση». Μόνο που «δυστυχώς, τα αποτελέσματά της αποδείχτηκαν πρόσκαιρα».
Ο λόγος; «Σήμερα που γράφω το κόστος προσωπικού είναι πάλι 33% των εσόδων, που έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω ανταγωνισμού και ρύθμισης…»