Euroland

2' 25" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η προοπτική εξυγίανσης, επιβίωσης και ανάκαμψης της ελληνικής οικονομίας περνάει μόνο μέσα από ένα δρόμο και είναι απόλυτα εξαρτημένη και συνδεδεμένη με αυτόν: με το τι θα πράξει τελικά η Ευρώπη για τις προβληματικές από πλευράς δημοσίων ελλειμμάτων και δημοσίου χρέους χώρες, από το πώς θα διαχειριστεί την κρίση την οποία βιώνουν με βαρύτερες συνέπειες οι οικονομίες του Νότου, από το πώς θα αποφασίσει να θωρακιστεί απέναντι στην ανελέητη διεθνή κερδοσκοπία, από το ποια συνολική λύση τελικά θα υιοθετήσει για να περάσει σε μία νέα πολιτική και οικονομική εποχή, ένα νέο μοντέλο, λειτουργώντας περισσότερο συνεκτικά και διαμορφώνοντας μία ενιαία προοπτική για τους λαούς της.

Η τύχη της Ελλάδας σήμερα βρίσκεται σε πλήρη αντιστοιχία με τις γενικότερες πολιτικές αποφάσεις που θα λάβει η Ευρώπη τους επόμενους δύο μήνες. Ωστόσο, από τις εξελίξεις των τελευταίων δύο εβδομάδων και τη στροφή που πραγματοποιεί η Γερμανία -όπως αναφέραμε και στο προηγούμενο άρθρο- έχουμε αρκετούς λόγους να είμαστε αισιόδοξοι: για την προοπτική της Ευρώπης, άρα και για το μέλλον της Ελλάδας. Οι επόμενοι μήνες, λοιπόν, θα είναι για τη χώρα μας πολύ κρίσιμοι, υπό αυτήν κυρίως την έννοια και όχι επειδή θα έρθει πάλι ο μηχανισμός της τρόικας να βαθμολογήσει τις επιδόσεις μας και να αποφανθεί εάν θα πρέπει να λάβουμε την τέταρτη δόση του δανείου. Αυτό είναι το μίνιμουμ και προϋπόθεση αυτονόητη για όλα τα υπόλοιπα.

Ομως, η προοπτική που φαίνεται να χτίζουν για την Ευρώπη οι ηγεσίες των ισχυρότερων κρατών, κυρίως μέσα από την πολιτική που κωδικοποιημένα αποκαλούμε «συνολική λύση», συνδυάζεται με ριζικές μεταρρυθμίσεις και εκχώρηση των εθνικών εξουσιών (ευτυχώς, έτσι όπως διαχειριστήκαμε και εκεί που φτάσαμε τα πράγματα) όσον αφορά τα δημόσια οικονομικά και την ορθή λειτουργία της αγοράς (βλέπε κλειστά επαγγέλματα, επιχειρηματικά καρτέλ κ. λπ.). Αρα, αυτό που προέχει για να μπορέσει η Ελλάδα να βγει κάποια στιγμή από την κρίση και να ενταχθεί εκ νέου στον βηματισμό της υπόλοιπης Ευρώπης είναι η οικοδόμηση της πολιτικής και της κοινωνικής συναίνεσης. Και αυτό είναι η μεγάλη ευθύνη πλέον, για τα πολιτικά κόμματα, τις συνδικαλιστικές οργανώσεις και τα συντεχνιακά συμφέροντα.

Πολύ απλά, για να διαισθανθούμε την ουσία του θέματος και από ποιο δρόμο περνάει αναγκαστικά η προοπτική βιωσιμότητας της χώρας μας, να επισημάνουμε επιγραμματικά τα ζητήματα που ανοίγει τώρα η Ευρώπη για το μέλλον της. Πρώτον, φυσικά, τη δημοσιονομική εξυγίανση και πειθαρχία, σε συνδυασμό με την έγκριση και επιτήρηση των εθνικών προϋπολογισμών από το ευρωπαϊκό κέντρο. Δεύτερον, τη σταθεροποίηση του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος και την εφαρμογή νέων θεσμών ενιαίας εποπτείας του. Τρίτον, την πλήρη απελευθέρωση της ενιαίας αγοράς, εξαλείφοντας εξαιρέσεις και επί μέρους κλαδικές ή εθνικές συμφωνίες, επιβάλλοντας όρους και κοινές νομοθεσίες. Τέταρτον, την ευελιξία στην αγορά εργασίας και τη διαμόρφωση κοινών κανόνων για το συνταξιοδοτικό σύστημα, σε συνάρτηση με το δημογραφικό πρόβλημα και τη διαθεσιμότητα πόρων. Πέμπτον, τα εργαλεία που θα χρησιμοποιήσει για να προσελκύσει νέες επενδύσεις, το πώς και πού θα κινητοποιήσει πάλι τα ιδιωτικά κεφάλαια, για να ξαναδώσει δυναμική στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή