Δεύτερη ευκαιρία για τα υδροπλάνα στον ορίζοντα

Δεύτερη ευκαιρία για τα υδροπλάνα στον ορίζοντα

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πολλά υποσχόμενη επένδυση, που θα άλλαζε το τοπίο στις μετακινήσεις εντός της χώρας και ιδιαίτερα σε απομακρυσμένα νησιά, αποτελούσε η έλευση εταιρείας υδροπλάνων στην Ελλάδα το 2005. Η εταιρεία Air Sea Lines δραστηριοποιήθηκε –ή τουλάχιστον αποπειράθηκε να δραστηριοποιηθεί– στη χώρα για τέσσερα χρόνια περίπου, εκτελώντας πτήσεις κυρίως στο Ιόνιο, συνδέοντας νησιά του Ιονίου με την Πάτρα, τα Ιωάννινα, τον Βόλο και το Πρίντεζι της Ιταλίας. Η καναδικών συμφερόντων εταιρεία με επικεφαλής τον Ελληνοκαναδό Μιχ. Πατέλη βρέθηκε αντιμέτωπη με υποσχέσεις από την τότε πολιτική ηγεσία του υπουργείου Μεταφορών για δημιουργία υδατοδρομίων, ολοκλήρωση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, ακόμη και με δικαστικές διαμάχες με τις Ολυμπιακές Αερογραμμές. Οι εκπρόσωποι του τότε κρατικού αερομεταφορέα απαιτούσαν μέσω ασφαλιστικών μέτρων που είχαν καταθέσει, το καλοκαίρι του 2009, την αναστολή των πτήσεων από την Air Sea Lines προς Πάρο και Κάλυμνο επικαλούμενοι την εκτέλεση άγονων (επιδοτούμενων) δρομολογίων από τις Ολυμπιακές Αερογραμμές. Στο μεταξύ, οι πτήσεις υδροπλάνων στο Αιγαίο ξεκίνησαν στις 16 Μαΐου του 2009, για να διακοπούν τον Αύγουστο. Η εταιρεία τότε επικαλέστηκε έλλειψη υδατοδρομίων, καθυστερήσεις στην παραλαβή επιπλέον υδροπλάνων, αλλά και σοβαρά προβλήματα στη χρήση χερσαίων αεροδρομίων για τη συντήρηση των αεροσκαφών της.

Σύμφωνα με εκπρόσωπο της Air Sea Lines, το γεγονός ότι τα υδροπλάνα χρησιμοποιούσαν χερσαία αεροδρόμια για τη συντήρησή τους δημιουργούσε προβλήματα στα χρονοδιαγράμματα της εταιρείας, λόγω περιορισμένης χρονικής λειτουργίας τους, επιβεβαιώνοντας τα γραφειοκρατικά προβλήματα που οδήγησαν στο ναυάγιο του εγχειρήματος. Η καθυστέρηση στην παραλαβή των υδροπλάνων ήταν αποτέλεσμα της υποχρέωσης, βάσει ευρωπαϊκής οδηγίας, για εφοδιασμό τους με σύστημα αποφυγής συγκρούσεων για την οποία η εταιρεία δεν ήταν ενήμερη, σύμφωνα με τον εκπρόσωπο της εταιρείας, καθώς αποτελούσε προδιαγραφή η οποία «άλλαξε τελευταία στιγμή», όπως υποστήριξε.

Παράλληλα η εταιρεία δεν κατάφερε να αποκτήσει ποτέ βάση στην Αττική, καθώς η παραχώρηση τμήματος του λιμανιού του Λαυρίου για τη δημιουργία υδατοδρομίου αποδείχθηκε ασύμφορη. Η πρόσβαση των επιβατών ήταν χρονοβόρος και ακριβή, ενώ οι καιρικές συνθήκες (τα μελτέμια της περιοχής) δημιουργούσαν ζήτημα ασφάλειας πτήσεων. Επίσης, το σχέδιο για τη δημιουργία βάσης στην περιοχή μεταξύ του Φλοίσβου και του Σταδίου Ειρήνης και Φιλίας (ΣΕΦ) δεν προχώρησε ποτέ.

Την ίδια στιγμή, οι εξαγγελίες των συναρμοδίων υπουργών Μεταφορών και Ναυτιλίας κ. Λιάπη και Κεφαλογιάννη, που έκαναν λόγο για αδειοδότηση υδατοδρομίων σε αρκετά νησιά της χώρας με παράλληλη επιδότηση πτήσεων υδροπλάνων προς απομακρυσμένα νησιά, δημιούργησαν φρούδες ελπίδες, οι οποίες πολύ γρήγορα έπεσαν στο κενό.

Το ελληνικό περιβάλλον αποδείχθηκε κάθε άλλο παρά φιλικό προς τον επενδυτή, με αποτέλεσμα σε πρόσφατη συνάντηση του υπουργού Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκη με τον Καναδό πρέσβη κ. Ρ. Πεκ, ο δεύτερος να ανακινήσει ξανά, οκτώ χρόνια αργότερα, το θέμα ζητώντας την άμεση προώθηση των νομοθετικών ρυθμίσεων που θα επιτρέψουν τη δραστηριοποίηση των υδροπλάνων στη χώρα.

Σημειώνεται ότι η καναδικών συμφερόντων εταιρεία είχε κάνει την εμφάνισή της το 2005, για να εγκαταλείψει οριστικά το εγχείρημα το καλοκαίρι του 2009.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή