Τρεις πολιτικοί αρχηγοί και πλήθος υπουργών, αναπληρωτών υπουργών, υφυπουργών, γενικών γραμματέων, στελεχών της δημόσιας διοίκησης και ερευνητών αναζητούν τα 11,5 δισ. ευρώ των μέτρων που απαιτούνται για να υποχωρήσει τα επόμενα χρόνια το έλλειμμα κάτω από το 3% του ΑΕΠ. Το ΚΕΠΕ έχει βρει πέντε δισ., τα υπουργεία έχουν προτείνει άλλα τρία, αναζητούνται τα υπόλοιπα τριάμισι δισ. Λογικά δεν θα έπρεπε να υπάρχει το παραμικρό πρόβλημα. Θα αρκούσε να ανατρέξει κάποιος στη δεξαμενή των 18 δισ. ευρώ μέτρων που είχε επεξεργαστεί προεκλογικά η Νέα Δημοκρατία και να επιλέξει εκείνα πίσω από τα οποία «δεν κρύβονται ανθρώπινες ψυχές», όπως θα έλεγε και ο υπουργός Εσωτερικών κ. Ευριπίδης Στυλιανίδης. Προφανώς η δεξαμενή των εύκολων μέτρων έχει στερέψει. Στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ. Τα δεδομένα είναι τα εξής: σε σύνολο δαπανών της γενικής κυβέρνησης 100 δισ. ευρώ, τα 12 δισ. είναι τόκοι, άρα δεν περικόπτονται, παρεκτός και αν η χώρα προχωρήσει σε νέο κούρεμα του χρέους με ό,τι αυτό συνεπάγεται.
Από τις εναπομένουσες δαπάνες -τις πρωτογενείς- ύψους 88 δισ. ευρώ, τα 2,3 δισ. είναι αποδόσεις στην Ε.Ε., δηλαδή η συμμετοχή της Ελλάδας στον κοινοτικό προϋπολογισμό, που επίσης δεν μπορούν να περικοπούν. Απομένουν 85,7 δισ. ευρώ. Από αυτά, 18 δισ. ευρώ είναι μισθοί, 31 δισ. ευρώ είναι συντάξεις και 14 δισ. είναι προνοιακές μεταβιβάσεις, σύνολο 63 δισ. ευρώ ή το 73,5% των δαπανών που δυνητικά μπορούν να περικοπούν. Ας υποθέσουμε ότι μισθοί, συντάξεις και προνοιακά επιδόματα, νούμερα πίσω από τα οποία κατά τεκμήριο υπάρχουν ανθρώπινες ψυχές, δεν πειράζονται. Ας υποθέσουμε επίσης ότι δεν συρρικνώνονται περαιτέρω οι δαπάνες του προγράμματος δημοσίων επενδύσεων, δηλαδή το βασικό αναπτυξιακό εργαλείο του προϋπολογισμού, ύψους 7,3 δισ. ευρώ. Απομένουν 14 δισ. ευρώ λειτουργικών και λοιπών δαπανών. Με αυτά χρηματοδοτείται η λειτουργία των σχολείων, των πανεπιστημίων, των νοσοκομείων, της αστυνομίας, των ενόπλων δυνάμεων κ.λπ. Πιθανόν δεν αξιοποιούνται με τον καλύτερο τρόπο, προφανώς υπάρχουν ακόμη περιθώρια εξοικονομήσεων. Ακόμη, όμως, και αν ήταν όλα σπατάλη και καταργούνταν, οριακά θα κάλυπταν τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής. Επειδή κάτι τέτοιο δεν είναι εφικτό, οι περικοπές είτε θα αφορούν κυρίως σε νούμερα πίσω από τα οποία θα βρίσκονται ψυχές είτε δεν θα γίνουν. Και επειδή πιθανότατα θα γίνουν, σημασία έχει να κατανεμηθεί δίκαια το βάρος, προστατεύοντας όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Ολα τα υπόλοιπα είναι λόγια του αέρα.
Υ.Γ. Μιας και περί λόγων του αέρα ο λόγος, ένας ανερχόμενος αστέρας της πολιτικής, το μέλος της Πολιτικής Γραμματείας του ΠΑΣΟΚ κ. Νίκος Ανδρουλάκης είπε πως θα πρέπει να γίνει επιμήκυνση του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής. «Οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, αυτή είναι η πρότασή μας προς την κυβέρνηση και θεωρούμε πως πρέπει να παρθεί μια απόφαση προς αυτήν την κατεύθυνση». Καταλαβαίνω ότι ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρεται στη φιλική σχέση που έχει το κόμμα του με την κυβέρνηση. Αν θέλει όμως καλούς λογαριασμούς για την επιμήκυνση θα ήταν ορθότερο να τους κάνει με τον Γάλλο πρόεδρο Ολάντ, την καγκελάριο Μέρκελ και τον Φινλανδό πρωθυπουργό Κατάινεν, γιατί εν τέλει αυτοί θα πληρώσουν τον λογαριασμό. Για διευθύνσεις και τηλέφωνα επικοινωνίας, ας απευθυνθεί στο γραφείο του προέδρου του ΠΑΣΟΚ, ο οποίος τους γνωρίζει προσωπικώς.