Τα ποτά και τα τσιγάρα… τα λαθραία

Τα ποτά και τα τσιγάρα… τα λαθραία

3' 27" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Είναι ευνόητο ότι κάθε νέα κυβέρνηση ξεκινά με όρεξη και θέληση να διορθώσει τα κακώς κείμενα και να βάλει τάξη στο χάος που λέγεται Ελλάδα. Να όμως που οι καλές προθέσεις δεν φτάνουν και χρειαζόμαστε επειγόντως αποφασιστικότητα και έργα, τα οποία αν δεν γίνουν στην αρχή, δεν γίνονται ποτέ. «Στη βράση κολλάει το σίδερο», λέει ο λαός μας και έχει πολύ δίκαιο.

Διαβάζοντας, λοιπόν, στον Τύπο ότι μελετάται η «ιχνηλασία» (tracking) των τσιγάρων και των ποτών ώστε να περιοριστεί το λαθρεμπόριο, σκέφτηκα ότι θα ήταν πολύ χρήσιμο στη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών να της αφηγηθώ τι έκανε η κυβέρνηση Παπανδρέου στο θέμα αυτό, μήπως επισπεύσει τις διαδικασίες.

Τον Απρίλιο του 2010 κλιμάκιο του υπουργείου Οικονομικών επισκέφθηκε την Τουρκία προκειμένου να δει πώς λειτουργεί ένα συγκεκριμένο σύστημα ιχνηλασίας των ενσήμων ταινιών φορολογίας. Η λειτουργία του συστήματος παρέχεται στις Αρχές ως υπηρεσία και όχι ως προμήθεια. Αντιγράφω από την έκθεση του κλιμάκιου: «Σε κάθε εργοστάσιο παραγωγής καπνικών προϊόντων, οινοπνευματωδών ποτών και σε κάθε γραμμή παραγωγής, τοποθετείται από την εταιρεία XYZ, ειδικό μηχάνημα το οποίο εκτελεί, χωρίς να εμποδίζει την παραγωγική λειτουργία, τις εξής εργασίες: “διαβάζει”, καταμετρεί και ενεργοποιεί κάθε ταινία που είναι επικολλημένη σε κάθε είδος (πακέτο τσιγάρων ή μπουκάλι ποτού κ.λπ.). Πληροφορεί άμεσα την κεντρική μονάδα παρακολούθησης που βρίσκεται στο υπ. Οικονομικών της Τουρκίας στην Αγκυρα, η οποία ενημερώνεται σε πραγματικό χρόνο για το πόσες ταινίες πέρασαν ανά σειρά παραγωγής σε κάθε εργοστάσιο (…) Συνολικά, λειτουργεί σε 56 εργοστάσια και σε 193 γραμμές παραγωγής (…) Το σύστημα XYZ εκτυπώνει ένσημες ταινίες, με ειδικά μελάνια, ίδια με αυτά που χρησιμοποιούνται στα χαρτονομίσματα (π.χ. στο ευρώ), ενώ οι ταινίες έχουν μια σειρά από ασφαλείς ενδείξεις που δυσκολεύουν την παραχάραξη (εμφανή, ημιεμφανή και κρυφά σημεία ασφαλείας) και φέρουν έναν και μοναδικό κωδικό αριθμό αναγνώρισης. Στη διάθεση των ελεγκτικών υπηρεσιών υπάρχουν ειδικά μηχανήματα scanner ελέγχου με τα οποία γίνεται ο έλεγχος γνησιότητας των ταινιών ή των εκτυπωμένων ενδείξεων στα κουτάκια της μπίρας. Τα μηχανήματα αυτά λειτουργούν με παρόμοιο τρόπο με τα κινητά τηλέφωνα και δίνουν με SMS την πληροφορία ότι το συγκεκριμένο πακέτο τσιγάρων ή το μπουκάλι με το ποτό ελέγχθηκε, την ώρα και τον τόπο όπου έγινε ο έλεγχος αυτός, με τέτοιο τρόπο, ώστε να είναι δυνατός και ο έλεγχος των ελεγκτών…».

Η έκθεση καταλήγει ότι το σύστημα λειτουργεί πολύ ικανοποιητικά με μοναδικό μειονέκτημα το κόστος, το οποίο είναι 0,02 ευρώ αντί του σημερινού κόστους της ταινίας που είναι 0,01 ευρώ. Αξίζει όμως να σημειωθεί ότι στο κόστος αυτό περιλαμβάνονται όλες ανεξαιρέτως οι υπηρεσίες, οι κεντρικές μονάδες (database), οι ταινίες, τα εκτυπωτικά μηχανήματα σε κάθε γραμμή παραγωγής, τα φορητά scanners αλλά και το κόστος μετάδοσης των μηνυμάτων από και προς την κεντρική μονάδα.

Προσωπικά δεν βρίσκω την επιβάρυνση του 0,01 ευρώ απαγορευτική. Πιθανότατα θα μπορούσε να καλυφθεί από τις ίδιες τις βιομηχανίες προκειμένου να διασφαλίσουν την ποιότητα των προϊόντων τους. Πάντως δεν είναι αυτό το θέμα μας. Εδώ έχουμε μια περίπτωση όπου αναγνωρίσαμε το πρόβλημα, διερευνήσαμε λύσεις, βάλαμε τη δυνατότητα ιχνηλασίας στον φορολογικό νόμο της 31/3/2011 και μετά, τίποτα. Για να είμαι απολύτως ακριβής, έγινε μια πρόσκληση ενδιαφέροντος μέσα στο 2011 για να εξετάσουν και άλλες προτάσεις, αλλά τίποτε περισσότερο.

Βλέπετε, στην οπισθοδρομική Τουρκία έβαλαν το σύστημα από τις αρχές του 2007, με 5ετή σύμβαση με την εταιρεία που τους παρέχει την υπηρεσία. Τα έσοδά τους από τους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης μεταξύ του 2007 και του 2008 αυξήθηκαν κατά 31,54% στα καπνικά προϊόντα και 16,47% στα αλκοολούχα ποτά. Η αύξηση στα έσοδα μπορεί να οφείλεται και στη μερική αύξηση των φόρων, πάντως το σημαντικότερο μέρος οφείλεται στην ιχνηλασία. Το κυριότερο είναι ότι έβαλε τάξη στη διακίνηση των τσιγάρων και των ποτών. Εξίσου σημαντικό είναι και το γεγονός ότι κάθε έλεγχος καταγράφεται και ουσιαστικά ελέγχονται οι τελωνειακοί που πραγματοποιούν τους ελέγχους. Δηλαδή αν το σύστημα διαπιστώσει ότι ένα πακέτο τσιγάρα δεν προέρχεται από τη νόμιμη παραγωγή, ο ελέγχων δεν μπορεί να αποκρύψει την πληροφορία αυτή από την υπηρεσία του.

Και καταλήγουμε στη μόνιμη πλέον επωδό: αφού γνωρίζουμε τι πρέπει να γίνει και πώς μπορεί να γίνει, γιατί δεν το κάνουμε; Μήπως γιατί το υπάρχον μπάχαλο (σε όλους τους τομείς) βολεύει τόσους πολλούς που είναι πολύ δύσκολο να τους αντιμετωπίσουμε;

* Συμβούλου επιχειρήσεων

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή