Τoν Νοέμβριο του 2010, η Ιρλανδία έγινε η δεύτερη χώρα που τέθηκε υπό καθεστώς Μνημονίου. Η πηγή της ιρλανδικής κρίσης ήταν εντελώς διαφορετική από την ελληνική. Το φθηνό χρήμα που έρρεε διεθνώς στα χρόνια ώς το 2007 και η ανεπαρκής ρυθμιστική παρέμβαση επέτρεψε τον υπερδανεισμό των ιρλανδικών τραπεζών στη διατραπεζική αγορά και τη δημιουργία μιας υπέρογκης «φούσκας» στην αγορά ακινήτων. Τα δημόσια οικονομικά της χώρας παρέμεναν σε πολύ καλή κατάσταση – το δημόσιο χρέος της Ιρλανδίας ήταν 24,9% το 2007.
Η απόφαση που βύθισε το ιρλανδικό κράτος ελήφθη τον Σεπτέμβριο του 2008, υπό ευρωπαϊκή πίεση, μετά την κατάρρευση της Lehman Brothers. Με τις ιρλανδικές τράπεζες να αντιμετωπίζουν οξεία κρίση ρευστότητας, η κυβέρνηση της χώρας ανακοίνωσε ότι εγγυάται για δύο χρόνια το σύνολο των καταθέσεων και των διατραπεζικών και ομολογιακών δανείων έξι πιστωτικών ιδρυμάτων. Το βάρος αυτής της εγγύησης –που υπολογιζόταν τότε στα 400 δισ. ευρώ, δύο φορές περίπου το ιρλανδικό ΑΕΠ– αποδείχθηκε συντριπτικό.
Το φθινόπωρο του 2010, η χώρα βρισκόταν ήδη δύο και πλέον χρόνια σε ύφεση. Η δημοσιονομική της θέση είχε επιδεινωθεί ιδιαίτερα από την κατάρρευση των εσόδων λόγω της παταγώδους πτώσης στην αγορά ακινήτων και εξαιτίας της εγγύησης των χρεών των τραπεζών. Το δημόσιο χρέος είχε εκτοξευθεί – θα έφτανε, στο τέλος της χρονιάς, το 94,2% του ΑΕΠ. Στο πλαίσιο της γενικευμένης νευρικότητας στις αγορές στον απόηχο της ελληνικής διάσωσης και ιδιαίτερα μετά τη γαλλογερμανική συμφωνία στην Ντοβίλ για τη συμμετοχή ιδιωτών σε αναδιαρθρώσεις κρατικών χρεών, οι αποδόσεις των ιρλανδικών ομολόγων σκαρφάλωσαν σε μη βιώσιμο επίπεδο.
Το πρόγραμμα διάσωσης της Ιρλανδίας ήταν 85 δισ. ευρώ, εκ των οποίων τα 17,5 δισ. θα προέρχονταν από ιρλανδικούς πόρους. Τα 45 δισ. που θα παρείχαν οι χώρες της Ε.Ε. μέσω των ταμείων διάσωσης και διμερών δανείων είχαν επιτόκιο 5,8% – υψηλότερο από αυτό της Ελλάδας (θα μειωνόταν στη συνέχεια).
Η κυβέρνηση Κάουαν, που είχε ήδη από το 2008 επιβάλει δυσβάσταχτα μέτρα λιτότητας, τα συμπλήρωσε, ως μέρος της συμφωνίας, με τετραετές σχέδιο περαιτέρω δημοσιονομικής εξυγίανσης ύψους 15 δισ. ευρώ. Ο στόχος ήταν να μειωθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα από το αστρονομικό 31% (εξαιτίας της ανάληψης από το κράτος των –μη «κουρεμένων»– υποχρεώσεων των τραπεζών) στο 3% ώς το 2015.
Η Ιρλανδία σήμερα έχει επιστρέψει στην ανάπτυξη, χάρη στον δυναμικό εξαγωγικό της τομέα, που προϋπήρχε της κρίσης, και έχει πετύχει μια μερική επάνοδο στις αγορές ομολόγων. Η ανεργία, ωστόσο, παραμένει σε εξαιρετικά υψηλά επίπεδα (14%), ενώ το δημόσιο χρέος αναμένεται να ξεπεράσει στο τέλος του έτους το 120% του ΑΕΠ.
