Η πρόσφατη πολιτική κρίση κατέδειξε απολύτως την εύθραυστη πολιτική ισορροπία, αλλά και το πόσο εύκολα, ακόμη, μπορεί να σημειωθεί ένα σοβαρό «ατύχημα» για την Ελλάδα και να γυρίσει η χώρα πίσω, πολύ πίσω, ακυρώνοντας θυσίες ετών, σε μια περίοδο μάλιστα που αρχίζει να διαμορφώνεται η συγκυρία ευνοϊκά (βλέπε και την αναγνώριση από τη διεθνή κοινότητα, ότι στο πρόγραμμα για την Ελλάδα υπήρξαν καθοριστικά σφάλματα). Οι τελευταίες δέκα ημέρες, κατέδειξαν με άλλα λόγια μια ανωριμότητα και έναν καιροσκοπισμό εκ μέρους της πολιτικής τάξης, πράγματα πολύ σοβαρά, που θα πρέπει να ξεπεραστούν με αμοιβαίες και ειλικρινείς προσπάθειες από όλες τις πλευρές και τον επανασχεδιασμό ή την επιβεβαίωση των βασικών στόχων για την αναμόρφωση της οικονομίας και τη μεταρρύθμιση του δημόσιου τομέα, σε συγκεκριμένο ορίζοντα. Οι ανάγκες της ελληνικής οικονομίας, εάν θέλουμε να ελπίζουμε στην ανάκαμψη, επιβάλλουν κυβερνητική σταθερότητα, αποφασισμένη κυβέρνηση και γρήγορες μεγάλες κινήσεις, τουλάχιστον για δώδεκα ακόμη μήνες. Μέχρι το τέλος της ελληνικής προεδρίας και τις ευρωεκλογές. Τουλάχιστον…
Σε περίπτωση που ο τόπος είχε οδηγηθεί σε εκλογές ή σε περίπτωση που θα εξωθηθεί τους επόμενους μήνες σε εκλογές, από τους ανταγωνισμούς κομματικών, μικροπολιτικών ή οικονομικών συμφερόντων, τα αποτελέσματα θα ήταν (ή θα είναι) οδυνηρά. Κατά κύριο λόγο η Ελλάδα θα θρυμμάτιζε τα πρώτα στοιχεία εμπιστοσύνης, τα οποία έχει αρχίσει να επανακτά στο εξωτερικό, στους Ευρωπαίους εταίρους αλλά και στη διεθνή οικονομική κοινότητα (βλέπε και εμπιστοσύνη ξένων επενδυτών στις αυξήσεις κεφαλαίου των ελληνικών τραπεζών). Παράλληλα θα ακύρωνε τις προσπάθειες και τις θυσίες, τόσων χρόνων, που έχει υποστεί ο ελληνικός λαός. Οι ροές των χρημάτων από το εξωτερικό θα σταματούσαν, η ανεργία θα εκτινασσόταν σε νέα απίστευτα ύψη, οι καταθέτες θα σήκωναν πάλι τα λεφτά τους, ο τουρισμός θα υποχωρούσε, η διοικητική μηχανή θα παρέλυε, πρωτίστως τα έσοδα του κράτους θα διαλύονταν και μαζί με αυτά κάθε πιθανότητα επιτυχίας των δημοσιονομικών στόχων. Αρα, θα εξανεμίζονταν και οι προσδοκίες για την πιθανή μείωση του ελληνικού χρέους κατά το πρώτο εξάμηνο του 2014, μια προοπτική που συζητείται μεταξύ ΔΝΤ και Ευρωπαίων.
Η προοπτική να μειωθεί σημαντικά το ελληνικό χρέος τον επόμενο χρόνο, αποτελεί ίσως την πιο κρίσιμη διάσταση για να υπερβεί η ελληνική οικονομία και ο τόπος τη βαθιά κρίση, να περάσει η Ελλάδα σε ανάπτυξη. Αυτή είναι η πιο σοβαρή ελπίδα και πάνω σε αυτή τη βάση πρέπει να δουλέψει η κυβέρνηση (ενιαία) τη στρατηγική της. Απαραίτητη προϋπόθεση, ωστόσο, είναι η επιτυχής εξέλιξη του δημοσιονομικού προγράμματος και του σχεδίου των μεταρρυθμίσεων, οι βασικές δηλαδή δεσμεύσεις έναντι κυρίως των Ευρωπαίων εταίρων μας. Και αυτό δεν μπορεί να το ξεχνάει το πολιτικό μας σύστημα, οι πολιτικοί μας ηγέτες! Τα πλεονεκτήματα για την Ελλάδα (ευτυχώς υπάρχουν πλέον) είναι σαφή και επιβάλλεται να τα αξιοποιήσουμε τώρα. Είναι η αναγνώριση των σφαλμάτων από το ΔΝΤ, είναι η αναγνώριση των προσπαθειών από την Ευρώπη, είναι η συν-αντίληψη των χωρών του Νότου, είναι η ελληνική προεδρία της Ε.Ε. το πρώτο εξάμηνο του 2014. Αυτός είναι ο (μονό)δρόμος…