Η συζήτηση για το αν πρέπει και πότε να επιστρέψει η Ελλάδα στις αγορές κεφαλαίων, μέσω μιας μεγάλης ομολογιακής έκδοσης, ξεκίνησε εδώ και καιρό στο Μαξίμου, παράλληλα, βεβαίως, με το υπουργείο Οικονομικών. Ωστόσο, όπως παραδέχονται και από το οικονομικό επιτελείο, την τελική απόφαση θα την πάρει ο ίδιος ο πρωθυπουργός. Ο κ. Αντ. Σαμαράς, σε αυτή τη φάση, γίνεται δέκτης δύο διαφορετικών εισηγήσεων.
Η μία υποστηρίζει ότι για πολιτικούς και άλλους λόγους, η έκδοση πρέπει όχι απλά να γίνει μέσα στο 2014, αλλά πριν καν κλείσει το α΄ εξάμηνο. Ο λόγος προφανής: θα σηματοδοτήσει, όπως επισημαίνεται στον πρωθυπουργό, τη «μεγάλη επιστροφή» της χώρας, μετά την πολυετή κρίση. Παραμονές των κρίσιμων ευρωεκλογών, ο κ. Σαμαράς θα μπορεί να ισχυρισθεί ότι «οι θυσίες του ελληνικού λαού έπιασαν τόπο» και ότι αυτό που χρειάζεται είναι να πάρει ψήφο εμπιστοσύνης για να ολοκληρώσει το έργο του. Βασική προϋπόθεση, για να προχωρήσει το σενάριο, θα είναι τον Απρίλιο η Eurostat να έχει επιβεβαιώσει το πρωτογενές πλεόνασμα της ελληνικής οικονομίας για το 2013, γιατί σε διαφορετική περίπτωση, κάθε συζήτηση θα είναι περιττή.
Οι υπέρμαχοι αυτής της άποψης υποστηρίζουν ότι «η ευκαιρία θα είναι μοναδική», καθώς: α) το κλίμα γενικότερα είναι ευνοϊκό για τη χώρα στο εξωτερικό, αφού οι ελληνικοί τίτλοι «σκουπίζονται», τόσο στην πρωτογενή όσο και στη δευτερογενή αγορά. Συνεπώς, οι πιθανότητες κάλυψης της έκδοσης θα είναι κάτι παραπάνω από μεγάλες, β) η έξοδος της Ιρλανδίας αρχικά και της Πορτογαλίας κατόπιν ανοίγει τον δρόμο για μια τέτοια κίνηση και από την Ελλάδα, αν και οι διαφορές μεταξύ των τριών παραπάνω περιπτώσεων είναι σημαντικές. Με το spread του ελληνικού 10ετούς ομολόγου, όμως, χθες, να κυμαίνεται πέριξ των 620 μονάδων βάσης και τις προοπτικές περαιτέρω αποκλιμάκωσής του πιθανές, οι διαφορές αυτές περνούν σε δεύτερη μοίρα.
Η δεύτερη εισήγηση
Η άλλη εισήγηση, προς τον κ. Σαμαρά, είναι σαφώς πιο συντηρητική. Οι υπέρμαχοί της λένε στον πρωθυπουργό: Στην καλύτερη των περιπτώσεων, με μια μεγάλη ομολογιακή έκδοση, θα δανειστούμε χρήμα με 6%. Σήμερα, μέσω των προγραμμάτων, το κόστος του χρήματος δεν ξεπερνά το 2%. Αξίζει, λοιπόν, τον κόπο, για λόγους εντυπωσιασμού και μόνο, να κάνουμε ένα τέτοιο βήμα τώρα; Το αντεπιχείρημα, βεβαίως, εδώ έχει να κάνει με το ποσό που θα δανειστεί η χώρα, μέσω μιας έκδοσης: το πολύ 3 δισ. Αντίθετη σε κάθε συζήτηση για πρόωρη έξοδο της χώρας στην αγορά είναι και η τρόικα. Οποτε το ενδεχόμενο έρχεται προς συζήτηση, το απορρίπτουν άμεσα και κατηγορηματικά. Πέραν όλων των άλλων αντιρρήσεων που προβάλλουν, αυτό που φοβούνται είναι ότι κατ’ αυτόν τον τρόπο μπορεί να χαλαρώσει η ελληνική προσπάθεια δημοσιονομικού εξορθολογισμού.