• Aρκετές χώρες βρίσκονται στο στάδιο της διαβούλευσης για τον εκ νέου καθορισμό του φορολογικού συντελεστή των κερδών νομικών προσώπων. Πιο συγκεκριμένα, στις ΗΠΑ, μέλη της Επιτροπής Οικονομικών της Γερουσίας πρότειναν τη θέσπιση ενός κατώτατου φορολογικού συντελεστή 15% για τις εταιρείες που εμφανίζουν κέρδη μεγαλύτερα του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων. Με τον τρόπο αυτό επιχειρείται να γίνει πιο «δίκαιο» το φορολογικό σύστημα ώστε οι εταιρείες που είναι πιο κερδοφόρες, μελλοντικά να συμβάλλουν περισσότερο με την καταβολή φόρων στην αύξηση των δημοσίων εσόδων. Από την πρόταση αυτή αναμένεται να επηρεαστούν περίπου 200 επιχειρήσεις που εμφανίζουν κέρδη άνω του 1 δισεκατομμυρίου δολαρίων την τελευταία τριετία. Προς την ίδια κατεύθυνση κινείται και η Ισπανία, η οποία εφαρμόζοντας τις κατευθυντήριες γραμμές του ΟΟΣΑ προωθεί την εφαρμογή ενός ελάχιστου φορολογικού συντελεστή νομικών προσώπων ύψους 15%. Αύξηση του φορολογικού συντελεστή παρατηρείται και στην Ολλανδία καθώς αποφασίστηκε ότι τα κέρδη των νομικών προσώπων που ξεπερνούν τις 395.000 ευρώ θα φορολογούνται με 25,8%. Αντίθετα, στη Μάλτα, ανακοινώθηκε ότι ο αντίστοιχος φορολογικός συντελεστής θα παραμείνει αμετάβλητος για το 2022, ενώ στην Πορτογαλία θεσπίστηκαν επιπλέον φορολογικές απαλλαγές για τα έσοδα από πνευματική ιδιοκτησία.
• Το ελληνικό υπουργείο Οικονομικών χαιρετίζει τη συμφωνία στο πλαίσιο του ΟΟΣΑ που επιβάλλει ελάχιστο φορολογικό συντελεστή 15% στα κέρδη των πολυεθνικών επιχειρήσεων από το 2023. Ο πρώτος πυλώνας της συμφωνίας, στην οποία συμμετέχει και η Ελλάδα, προβλέπει κανόνες για τη φορολόγηση μέρους των κερδών που έχουν οι 100 μεγαλύτερες πολυεθνικές επιχειρήσεις ψηφιακής οικονομίας στις χώρες που δραστηριοποιούνται, με την ανακατανομή των κερδών να εκτιμάται σε τουλάχιστον 125 δισ. δολάρια. Ο δεύτερος πυλώνας προβλέπει τη φορολόγηση των κερδών των πολυεθνικών επιχειρήσεων με έσοδα άνω των 750 εκατ. ευρώ ετησίως με κατώτατο παγκόσμιο φορολογικό συντελεστή 15%, με τα ετήσια έσοδα να εκτιμώνται σε 150 δισ. δολάρια. Συγκεκριμένα για την Ελλάδα, ο ελάχιστος συντελεστής θα μπορούσε να αυξήσει τα έσοδα από τη φορολόγηση των επιχειρήσεων κατά 2,1 δισεκατομμύρια ετησίως ή 55% σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα.
• Καθορίσθηκαν οι προϋποθέσεις χορήγησης ενισχύσεων για τη δαπάνη αγοράς, εγκατάστασης και λειτουργίας δημόσια προσβάσιμων σημείων φόρτισης οχημάτων μηδενικών ή χαμηλών ρύπων (έως 50 γρ. CO2/χλμ.). Οι ως άνω ενισχύσεις παρέχονται με τη μορφή έκπτωσης από τα ακαθάριστα έσοδα, η οποία ορίζεται κατά κανόνα στο ύψος της δαπάνης προσαυξημένης κατά πενήντα τοις εκατό (50%). Στην έκπτωση περιλαμβάνονται τόσο τα έξοδα για την εγκατάσταση των σημείων φόρτισης όσο και οι δαπάνες για τη λειτουργία τους, ήτοι οι δαπάνες για την ηλεκτροδότηση των σημείων φόρτισης, όπως αποδεικνύονται από τους λογαριασμούς των παρόχων ηλεκτρικής ενέργειας. Δικαιούχοι της ενίσχυσης ορίζονται νομικά πρόσωπα και οντότητες με έδρα ή υποκατάστημα στην Ελλάδα ανεξάρτητα από τον τρόπο τήρησης των βιβλίων τους (απλογραφικά ή διπλογραφικά), καθώς και φυσικά πρόσωπα που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα, με την προϋπόθεση ότι ο σταθμός φόρτισης θεωρείται πάγιο στοιχείο της επιχείρησης (για τουλάχιστον δύο έτη μετά την αγορά του). Τονίζεται ότι για την εξασφάλιση της πλήρους ενίσχυσης, τα σημεία φόρτισης θα πρέπει να είναι δημοσίως προσβάσιμα, άλλως αν προορίζονται αποκλειστικά για χρήση από τους εργαζομένους της επιχείρησης, το ποσοστό της προσαύξησης περιορίζεται σε ποσοστό τριάντα τοις εκατό (30%). Τέλος, μεγαλύτερο ποσοστό προσαύξησης (70%) προβλέπεται για επιχειρήσεις που ασκούν επιχειρηματική δραστηριότητα σε νησιωτικούς δήμους της Ελλάδας (ΚΥΑ ΥΠΕΝ/ΑΤΗ/90483/322).
• Δεν μπορεί να θεωρηθεί ως χρόνος απόκτησης τόκων που αποκτώνται στην αλλοδαπή ένα χρονικό σημείο προγενέστερο της πιστώσεώς τους στον δικαιούχο τους. Είχε γεννηθεί ζήτημα ως προς τον προσδιορισμό του χρόνου φορολόγησης των τόκων αλλοδαπής προέλευσης. Δεδομένης της ελλείψεως ειδικότερου κανόνα προσδιορισμού από τον παλαιότερο και τον ισχύοντα Κώδικα Φορολογίας Εισοδήματος, σε αρκετές περιπτώσεις τραπεζικών ή άλλου είδους έντοκων καταθέσεων, εφαρμοζόταν μια γενικότερη διάταξη, η οποία καθόριζε ως χρόνο απόκτησης τον χρόνο που οι τόκοι καθίστανται ληξιπρόθεσμοι και γεννάται η απαίτηση για την είσπραξή τους. Ομως το ΣτΕ με πρόσφατη απόφασή του έκρινε ότι δεν μπορεί να υιοθετηθεί αναλογική εφαρμογή. Σε αντίθετη περίπτωση θα προέκυπταν φαινόμενα φορολόγησης για εισοδήματα που δεν έχουν εισπραχθεί ή, έτι περισσότερο, για τα οποία δεν έχει ακόμη γεννηθεί αξίωση προς είσπραξη, λαμβανομένων υπόψη των ερμηνευτικών δυσχερειών από την εφαρμογή κανόνων διαφορετικών εννόμων τάξεων στην περίπτωση των τόκων αλλοδαπής. Επομένως, ως χρόνος απόκτησης του εισοδήματος πρέπει να καθορίζεται αποκλειστικά ο χρόνος καταβολής των τόκων αλλοδαπής στους δικαιούχους τους και η φορολογική αρχή πρέπει να αποδεικνύει ότι χρηματικά ποσά αντίστοιχου ύψους έχουν εισέλθει στην περιουσία του φορολογουμένου (ΣτΕ 714/2021).
Πηγή: Grant Thornton