Θολό είναι το τοπίο γύρω από το καθεστώς της Διαμεσολάβησης, που προσδοκάται να αποσυμφορήσει τα δικαστήρια από τον όγκο των αιτήσεων για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά (γνωστό ως νόμο Κατσέλη), ο αριθμός των οποίων προσεγγίζει πλέον τις 90.000, περίπου. Η υποχρεωτική προσφυγή στη Διαμεσολάβηση των υπερχρεωμένων νοικοκυριών του νόμου Κατσέλη, αντικαθιστώντας τον εξωδικαστικό συμβιβασμό που ισχύει σήμερα, προωθείται με τη μορφή νομοσχεδίου από το υπουργείο Δικαιοσύνης σε συνεργασία με το υπουργείο Ανάπτυξης, αλλά συναντά ήδη την αντίδραση της τρόικας, η οποία βλέπει πίσω από τον τρόπο που θεσμοθετείται την προσπάθεια δημιουργίας ενός ακόμη κλειστού επαγγέλματος.
Παρά το γεγονός ότι ο θεσμός της Διαμεσολάβησης έχει προταθεί από την ίδια την τρόικα σε μια προσπάθεια να περιοριστεί ο όγκος των υποθέσεων στα ειρηνοδικεία της χώρας, που δίνουν δικάσιμο ακόμη και το 2025, η πρόταση που προβλέπει την υποχρεωτική και αποκλειστική προέλευση των διαμεσολαβητών από το σώμα των δικηγόρων, έχει συναντήσει τη διαφωνία της και έχει ζητήσει την επανεξέταση του προτεινόμενου θεσμικού πλαισίου, ώστε να συμπεριλάβει και άλλα επαγγέλματα όπως αυτό των οικονομολόγων. Επίμαχο θέμα στον τρόπο που επιχειρεί η ελληνική πλευρά να θεσμοθετήσει τη Διαμεσολάβηση για τα υπερχρεωμένα νοικοκυριά είναι το καθεστώς αμοιβών που προβλέπει ο νόμος και το οποίο χαρακτηρίζεται δυσανάλογο για μια ευαίσθητη κατηγορία πολιτών, όπως είναι αυτή των υπερχρεωμένων δανειοληπτών.
Αν και ο θεσμός της Διαμεσολάβησης είναι δοκιμασμένος και επιτυχημένος σε ώριμα δικονομικά συστήματα, στις συναντήσεις που πραγματοποιήθηκαν την περασμένη εβδομάδα, η τρόικα, σύμφωνα με πληροφορίες, εξέφρασε την αντίθεσή της στον καθορισμό αμοιβής 200 ευρώ ανά αίτηση για την υπαγωγή στον νόμο Κατσέλη. Αντίστοιχες αντιρρήσεις διατυπώνονται και στην πρόταση για την καταβολή προμήθειας, που θα υπολογίζεται επί του ποσού της οφειλής του δανειολήπτη και η οποία, σύμφωνα με το κείμενο που έχει διαρρεύσει, θα επιβαρύνει τις τράπεζες σε ποσοστό 70% – 80%. Σύμφωνα με πληροφορίες, η τρόικα υποστήριξε ότι ο τρόπος που επιχειρείται η εφαρμογή του θεσμού δημιουργεί πρόσθετο κόστος, αλλά και συνθήκες κλειστού επαγγέλματος.