Την ακύρωση των περιβαλλοντικών όρων μεγάλης τουριστικής επένδυσης στη νησίδα Αλατάς στον Παγασητικό κόλπο αποφάσισε προ ημερών το Συμβούλιο της Επικρατείας. Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο εστίασε στην απουσία χωροταξικού σχεδιασμού, κρίνοντας ότι δεν μπορεί να υποκατασταθεί από μελέτες περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Αξιοσημείωτο είναι πάντως ότι για την κατάταξη της νησίδας σε μια από τις κατηγορίες του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό, το ΣτΕ υπολόγισε τη δομήσιμη έκταση της νησίδας και όχι το σύνολο αυτής.
Η νησίδα Αλατάς έχει έκταση 550 στρ., ανήκει χωροταξικά αλλά και ιδιοκτησιακά στον Δήμο Νότιου Πηλίου. Το 2006 τα υπουργεία ΠΕΧΩΔΕ, Τουρισμού και Ναυτιλίας ενέκριναν τους περιβαλλοντικούς όρους για την κατασκευή στο νησάκι τουριστικού συγκροτήματος πέντε αστέρων, δυναμικότητας 950 κλινών, το οποίο αποτελούνταν από ξενοδοχείο και τουριστικά χωριά (της κυπριακών συμφερόντων United Five Development Hellas). Η κοινή υπουργική απόφαση προσβλήθηκε από περιβαλλοντικές οργανώσεις και κατοίκους της περιοχής και πριν από λίγες ημέρες το Ε΄ τμήμα του ΣτΕ έκανε δεκτή την προσφυγή (αρ. 387/2014).
Το κύριο επιχείρημα της απόφασης του ΣτΕ είναι η απουσία χωροταξικού σχεδιασμού για το συγκεκριμένο νησάκι (το οποίο, να σημειωθεί, δεν βρίσκεται σε προστατευόμενη περιοχή, αλλά είναι χαρακτηρισμένο ως «γεωργική έκταση»).
Με δεδομένο ότι η νομοθεσία για την προώθηση αναλόγου μεγέθους επενδύσεων έχει την τελευταία τριετία μεταβληθεί, δύο είναι τα σημεία που έχουν ενδιαφέρον στην απόφαση του Ε΄ τμήματος:
• Προκειμένου να κατατάξει τον Αλατά σε μία από τις κατηγορίες νησιών του Ειδικού Χωροταξικού για τον Τουρισμό (του 2009, όχι του 2013), το ΣτΕ λαμβάνει υπόψη τη δομήσιμη έκταση της νησίδας, δηλαδή 494,5 στρ. (αντί των 550 στρ.) μετά την «αφαίρεση» της ζώνης αιγιαλού και παραλίας. Η παραδοχή αυτή έχει ζωτική σημασία σε νησιά και νησίδες, μέρος των οποίων είναι αδόμητο λόγω περιορισμών της περιβαλλοντικής ή αρχαιολογικής νομοθεσίας, καθώς πρόκειται να περιορίσει δραστικά τον κατάλογο των προς τουριστική αξιοποίηση μικρών νησιών.
• Το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο υπενθυμίζει ότι μια μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων δεν μπορεί να υποκαταστήσει την έλλειψη χωροταξικού σχεδιασμού (λ.χ. ΓΠΣ ή ΣΧΟΑΑΠ), «ανεξαρτήτως των μεγεθών και χαρακτηριστικών του έργου, ως και του εύρους, της πληρότητας και της επιστημονικής επάρκειας των μελετών περιβαλλοντικών επιπτώσεων που συνοδεύουν τη σημειακή χωροθέτηση» (ανάλογη απόφαση ΣτΕ Ολομ. 3920/2010).