«Φαίνεται φως στην άκρη του τούνελ» για την ελληνική οικονομία, σύμφωνα με τον Χοακίμ Πφάιφερ, κοινοβουλευτικό εκπρόσωπο του CDU-CSU για την οικονομική και την ενεργειακή πολιτική. Ο Γερμανός βουλευτής αναφέρεται στη μείωση του μοναδιαίου κόστους εργασίας, στο πρωτογενές πλεόνασμα, στη βελτίωση της φορολογικής διοίκησης και στην αύξηση των εξαγωγών εις επίρρωσιν της θέσης του.
Στα αρνητικά στοιχεία κατατάσσει την έλλειψη προόδου στις ιδιωτικοποιήσεις και την έλλειψη ρευστότητας για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις – μέτωπο στο οποίο ευελπιστεί να βοηθήσει το επενδυτικό ταμείο που θα αρχίσει να λειτουργεί προσεχώς με τη στήριξη της γερμανικής KfW.
Για το ζήτημα του χρέους, «το ιδανικό θα ήταν να σημειώσει τέτοια ανάπτυξη η Ελλάδα, που θα της επιτρέψει να αρχίσει να το αποπληρώνει από τα πλεονάσματα του προϋπολογισμού». Μπορεί όμως η Ελλάδα, υπό τέτοια ασφυκτικά δημοσιονομικά δεσμά, να αναπτυχθεί μεσοπρόθεσμα; Η απάντηση, κατά τον δρα Πφάιφερ, βρίσκεται στην προσέλκυση επενδύσεων και στη χρηματοδότηση της εγχώριας επιχειρηματικότητας, όχι στις δημόσιες δαπάνες.
«Οι χώρες που κάνουν μεταρρυθμίσεις τις κάνουν για το δικό τους καλό, όχι για τη Γερμανία», παρατηρεί ο δρ Πφάιφερ, τονίζοντας παράλληλα ότι «μόνον ως ενωμένη Ευρώπη μπορούμε να διατηρήσουμε την επιρροή μας στις διεθνείς οικονομικές εξελίξεις, στη διεθνή πολιτική και στην καινοτομία».
Ωστόσο, η διαχείριση της ευρωπαϊκής κρίσης ενίσχυσε τη διακυβερνητική προσέγγιση έναντι της κοινοτικής. Ανησυχεί για τις εντάσεις μεταξύ κρατών-μελών που έχουν προκληθεί από την αίσθηση των ασθενεστέρων ότι τους επιβάλλονται πολιτικές από ισχυρά κράτη-μέλη όπως η Γερμανία; Πιστεύει ότι αυτές οι εντάσεις θα συνεχιστούν;
«Δεν νομίζω ότι θα υπάρξει τέτοιο πρόβλημα ούτε βλέπω την έως τώρα κατάσταση υπό αυτό το πρίσμα – της επιβολής του ενός κράτους-μέλους επί του άλλου», απαντάει. «Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο που έχουμε τώρα είναι ήδη τα πιο ισχυρά που υπήρξαν ποτέ. Πρέπει όμως να μεταφέρουμε ακόμη περισσότερες εθνικές αρμοδιότητες στην Ευρώπη. Και πρέπει όλα τα κράτη-μέλη –συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας– να αποδεχθούν τους κοινούς κανόνες».
Θα συμβεί αυτό; Εχουν εκφραστεί ανησυχίες ότι η εφαρμογή τους θα είναι πιο χαλαρή στις μεγάλες χώρες σε σχέση με τις μικρές. Ο δρ Πφάιφερ πιστεύει ότι όλοι δεσμεύονται από τους κανόνες, δίνοντας ως παράδειγμα τις αλλαγές στην πολιτική στήριξης της βαριάς βιομηχανίας στις οποίες υποχρεώθηκε το Βερολίνο έπειτα από παρέμβαση της Κομισιόν. Μιλώντας για την ευρωπαϊκή περιφέρεια, ο δρ Πφάιφερ εκφράζει την πάγια συντηρητική γερμανική άποψη, τονίζοντας ότι «η δημοσιονομική εξυγίανση προχωράει και οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις έχουν αρχίσει να φέρνουν τα πρώτα θετικά αποτελέσματα». Διαφωνεί δε με την αντίληψη ότι το Βερολίνο είναι αυξανόμενα απομονωμένο σε ευρωπαϊκό επίπεδο μετά την επιμονή του στην ορθότητα της πολιτικής της λιτότητας.
«Η οικονομική πολιτική στην Ευρωζώνη παραμένει στη σωστή κατεύθυνση», τονίζει, αν και «θα χρειαστούν χρόνια» για να ξεπεραστούν οι παθογένειες που προκάλεσαν την κρίση.
Πιο απαισιόδοξος είναι ο Γερμανός βουλευτής για το έτερον ήμισυ του γαλλογερμανικού άξονα. «Η Γαλλία με ανησυχεί πολύ», δηλώνει στην «Κ». «Το 2003, η Γαλλία και η Γερμανία παραβίασαν το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ανοίγοντας τον δρόμο και για όλους τους υπολοίπους να κάνουν το ίδιο. Με την κρίση δημιουργήσαμε ένα νέο, αυστηρότερο δημοσιονομικό πλαίσιο. Αν επιτρέψουμε ξανά την καταστρατήγησή του, θα στείλουμε λάθος μήνυμα, τόσο εντός της Ευρώπης όσο και στον ευρύτερο κόσμο». Αρα τάσσεται υπέρ της έναρξης διαδικασιών κυρώσεων στη Γαλλία για παραβίαση των δημοσιονομικών κανόνων; «Πολιτικά, ναι, πιστεύω ότι η Γαλλία πρέπει να υποχρεωθεί να εκπληρώσει τις υποχρεώσεις της».