Σε μία εξαιρετικά εύθραυστη ισορροπία που διαμορφώνεται από ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα και οριακά ταμειακά αποθέματα καλείται να πορευτεί η χώρα τους επόμενους μήνες. Ο συνδυασμός των δύο αυτών παραμέτρων είναι εκρηκτικός, καθώς τα ταμειακά διαθέσιμα επαρκούν οριακά έως το τέλος Φεβρουαρίου, καθιστώντας αναγκαία την επίτευξη κάποιας συμφωνίας με τους πιστωτές, προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της χωρίς να στεγνώσει πλήρως την οικονομία από ρευστότητα.
Το χρονοδιάγραμμα για το τι θα συμβεί είναι ανελαστικό και έχει ημερομηνία λήξης την 28η Φεβρουαρίου 2015. Με αυτό το ορόσημο, τρία είναι τα πιθανά σενάρια:
1. Σε περίπτωση που εκλεγεί Πρόεδρος της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή, η δίμηνη παράταση του υφιστάμενου προγράμματος είναι αρκετή για μια συμφωνία με τους πιστωτές.
2. Η δίμηνη παράταση, όμως, ίσως αποδειχθεί ανεπαρκής στην περίπτωση που η χώρα οδηγηθεί σε πρόωρες εκλογές και δεν καταστεί εφικτός ο σχηματισμός κυβέρνησης. Σε μια τέτοια περίπτωση ο κ. Χαρδούβελης, ως πιθανός υπουργός Οικονομικών μιας υπηρεσιακής κυβέρνησης, ενδέχεται να υποχρεωθεί να υποβάλει αίτημα δεύτερης παράτασης, προκειμένου η χώρα να μη μείνει ακάλυπτη έως ότου ολοκληρωθούν οι πολιτικές διεργασίες.
3. Εάν γίνουν εκλογές και οριακά προλάβει να σχηματιστεί κυβέρνηση –περίπου δέκα ημέρες πριν από την εκπνοή της παράτασης– το αίτημα για δεύτερη παράταση θα είναι η πρώτη –και αναπόφευκτη– κίνηση που θα κάνει ο νέος υπουργός Οικονομικών. Και αυτό γιατί εάν η χώρα μείνει χωρίς πρόγραμμα, ενώ δεν έχει συμφωνηθεί η επόμενη ημέρα με τους πιστωτές, θα διακοπεί η χρηματοδότηση του τραπεζικού συστήματος από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ). Κάτι που μπορεί να οδηγήσει σε «φαινόμενα Κύπρου», όπου οι τράπεζες είχαν υιοθετήσει μέτρα ελέγχου των καταθέσεων.
Είναι, λοιπόν, ξεκάθαρο ότι στην περίπτωση που δεν εκλεγεί Πρόεδρος από την παρούσα Βουλή, τότε ο διαθέσιμος χρόνος πριν λήξει το πρόγραμμα είναι οριακός και αρκεί μόνο για να συμφωνηθεί μια ανανέωση της παράτασης. Στο σημείο αυτό έρχεται να προστεθεί ο παράγοντας «χρήμα». Η τρόικα έχει πολύ καλή γνώση των ταμειακών ροών της Ελλάδας. Γνωρίζει τόσο το τι έχει να πληρώσει η χώρα μέσα στο 2015, όσο και τις πηγές χρηματοδότησής της. Ο Μάρτιος είναι ο μήνας που το Δημόσιο θα κινδυνεύσει να «μείνει» από ρευστότητα. Ακόμα κι αν κατορθώσει να ξεπεράσει τον σκόπελο αυτού του μήνα, πληρώνοντας μόνο τα απολύτως αναγκαία (μισθούς και συντάξεις), είναι βέβαιο ότι με τα σημερινά δεδομένα δεν θα μπορέσει να αποπληρώσει τα ομόλογα που λήγουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Γερμανία γνωρίζουν πολύ καλά τους μήνες που η Ελλάδα θα έχει πρόβλημα. Σύμφωνα με πληροφορίες, αυτός είναι και ο λόγος για τον οποίο επέλεξαν να μην κλείσει άμεσα ο έλεγχος της τρόικας. Αν ολοκληρωνόταν ο έλεγχος, η χώρα θα εισέπραττε δόσεις συνολικού ύψους 7,1 δισ. ευρώ. Και με τα κεφάλαια αυτά, όχι μόνο θα μπορούσε να καλύψει τις υποχρεώσεις του Μαρτίου (2,5 δισ. ευρώ), αλλά και εκείνες του Ιουλίου – Αυγούστου (8,8 δισ. ευρώ). Ετσι, οποιαδήποτε κυβέρνηση προέκυπτε από πιθανές εθνικές εκλογές (η τρόικα εργάζεται με το σενάριο ότι θα γίνουν εκλογές), δεν θα βρισκόταν υπό την πίεση της έλλειψης ρευστότητας στις διαπραγματεύσεις που θα ακολουθήσουν και θα μπορούσε να ξεφύγει από τα μέτρα που θα ζητήσει η τρόικα.
Αντιθέτως, αυτή τη στιγμή, από το υπουργείο Οικονομικών υποστηρίζουν ότι αν δεν κλείσει ο έλεγχος έως το τέλος Φεβρουαρίου και δεν εκταμιευτούν οι δόσεις που προβλέπονται, «θα υπάρχει σοβαρό ταμειακό πρόβλημα». Μάλιστα, σημειώνουν πως ο κ. Χαρδούβελης πριν από το Eurogroup της Δευτέρας, στο οποίο αποφασίστηκε δίμηνη παράταση του προγράμματος, είχε συνομιλία με τον αρμόδιο επίτροπο, κ. Π. Μοσκοβισί, ο οποίος του εξήγησε το ταμειακό πρόβλημα που θα υπάρχει τον Μάρτιο.
Ο κ. Χαρδούβελης προσήλθε στις Βρυξέλλες προτείνοντας στους ομολόγους του τρίμηνη παράταση. Ξεκαθάρισε, δε, ότι η κυβέρνηση δεν πρόκειται να υποβάλει αίτημα για μεγαλύτερη διάρκεια, π.χ. 6μηνο, και προκειμένου να εξουδετερώσει τις πιέσεις για κάτι τέτοιο ενημέρωσε το Eurogroup ότι θα επισπευσθούν οι διαδικασίες εκλογής προέδρου, ώστε το τρίμηνο να είναι επαρκές για να καλύψει τις οποίες πολιτικές εξελίξεις. Οι Γερμανοί και η ΕΚΤ ήθελαν 6μηνη παράταση, αλλά στο Eurogroup δεν εμφανίστηκαν να επιμένουν σε αυτή την άποψη. Ισως έπαιξε ρόλο και το γεγονός ότι η Ε.Ε. εμφανίστηκε πλήρως υποστηρικτική της ελληνικής θέσης, αναφέροντας ότι υπάρχει ήδη σύγκλιση σε πάρα πολλά θέματα και πως η τρίμηνη παράταση είναι αρκετή για την οριστική συμφωνία με την τρόικα. Κι εκεί που όλα έδειχναν ότι η πλάστιγγα γέρνει υπέρ του τριμήνου, εμφανίστηκε ο υπουργός Οικονομικών της Φινλανδίας, δηλώνοντας ότι όταν θα λήγει το τρίμηνο και θα πρέπει να συζητηθεί η επόμενη ημέρα για την Ελλάδα, η χώρα του θα βρίσκεται σε προεκλογική περίοδο. Αντιπρότεινε παράταση ενός μήνα, 6 εβδομάδων το πολύ. Κάτι τέτοιο, όμως, δεν θα κάλυπτε την Ελλάδα σε περίπτωση που θα διεξαχθούν πρόωρες εκλογές, οπότε επιλέχτηκε η λύση της δίμηνης παράτασης.