Αντίθετο με την κοινοτική νομοθεσία είναι το μέτρο της καθιέρωσης διπλού ΦΠΑ για το ίδιο προϊόν ή υπηρεσία, όταν κάποιος πληρώνει με μετρητά ή κάρτα. Η σχετική απαγόρευση που προκύπτει μέσα από κοινοτικό κανονισμό μπορεί να παρακαμφθεί μόνο έπειτα από ειδικό αίτημα που πρέπει να υποβάλλει ένα κράτος-μέλος, τεκμηριώνοντας το αίτημα εξαίρεσης για λόγους πάταξης της φοροδιαφυγής.
Η υπέρβαση της κοινοτικής απαγόρευσης σε κάθε περίπτωση δεν είναι δεδομένη και προϋποθέτει επαρκή τεκμηρίωση του αιτήματος και προφανώς και τη σύμφωνη γνώμη των πιστωτών, που δεν φαίνεται να υπάρχει.
Η κοινοτική απαγόρευση δεν είναι το μόνο εμπόδιο στο ενδεχόμενο καθιέρωσης διπλού ΦΠΑ, ενός κανονικού και ενός μειωμένου, για όσους κάνουν συναλλαγές με τη χρεωστική ή την πιστωτική τους κάρτα. Ενα δεύτερο επίσης σημαντικό εμπόδιο είναι η αδυναμία να εφαρμοστεί το μέτρο κατά τη στιγμή της συναλλαγής, δηλαδή τη στιγμή που κάποιος πληρώνει στο κατάστημα. Οπως εξηγούν στελέχη επιχειρήσεων και τραπεζών, η διάκριση του μειωμένου ή του κανονικού ΦΠΑ, όταν π.χ. κάποιος πελάτης συναλλάσσεται στο σούπερ μάρκετ, δεν μπορεί να υποστηριχθεί κατά τη στιγμή της συναλλαγής από την ταμειακή μηχανή. Ετσι το όφελος για τον καταναλωτή θα πρέπει να δοθεί μετά την εκκαθάριση των συναλλαγών, δηλαδή στο τέλος του μήνα με βάση τον λογαριασμό που αποστέλλεται από την τράπεζα. Αυτό προϋποθέτει την καταβολή από το κράτος του σχετικού ποσού προς την τράπεζα, κάτι που περιπλέκει τα πράγματα.
Μια δεύτερη επιλογή είναι το όφελος για τον καταναλωτή να αποδοθεί με τη μορφή μείωσης του φόρου εισοδήματος και την εκκαθάριση της δήλωσης. Η επιλογή αυτή ενδεχομένως θα παρέκαμπτε την κοινοτική απαγόρευση περί διπλού ΦΠΑ, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν θα είχε άμεσο όφελος για τον καταναλωτή, ακυρώνοντας ουσιαστικά την προοπτική μιας ευρείας απήχησης του μέτρου. Ενα άλλο πρόβλημα είναι ότι ο έμπορος δεν θα γνωρίζει με ποιον από τους δύο συντελεστές θα πουλήσει το προϊόν του στον καταναλωτή, όταν το αγοράζει από τον προμηθευτή. Συνεπώς, ο προμηθευτής δεν θα γνωρίζει ποιον συντελεστή θα επιβάλει.
Η υπέρβαση αυτών των προβλημάτων απαιτεί προσεκτικό σχεδιασμό και κυρίως επαρκή χρόνο, ώστε η πριμοδότηση της χρήσης του πλαστικού χρήματος να γίνει με τρόπο που θα συνιστά ουσιαστικό κίνητρο για τους καταναλωτές, χωρίς παράλληλα να συνοδευτεί με καθίζηση των εσόδων του Δημοσίου.
Η προμήθεια άλλωστε των εμπόρων με τα απαιτούμενα μηχανήματα αποδοχής καρτών, δηλαδή τα απλά POS ή τα mobile POS, που συνήθως χρησιμοποιούνται από επαγγελματίες στον τομέα των υπηρεσιών, απαιτεί τουλάχιστον ένα χρόνο, σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις από τις τράπεζες. Είναι χαρακτηριστικό ότι σήμερα ο αριθμός των POS, στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξεπερνά τις 200.000 και μια επαρκή γεωγραφική κάλυψη του εμπορίου σε όλη την επικράτεια θα απαιτούσε την τοποθέτηση επιπλέον 500.000 μηχανημάτων. Ειδικοί στον χώρο εξηγούν ότι πολύ περισσότερο χρόνο απαιτεί και η προετοιμασία των εμπόρων, οι οποίοι θα πρέπει να υπογράψουν συμβάσεις με τις τράπεζες, ακολουθώντας τη διαδικασία πλήρους πιστοληπτικής αξιολόγησης. Η αξιολόγηση και η προμήθεια που θα πληρώνει ο έμπορος είναι σε κάθε περίπτωση συνάρτηση των συναλλαγών που θα κάνει μέσω του πλαστικού χρήματος.