Είμαι απολύτως βέβαιος ότι και εσείς θα έχετε ακούσει πολλούς πολιτικούς να μας διαβεβαιώνουν στην τηλεόραση και στη Βουλή ότι «έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις». Ακόμα, θα έχετε επίσης ακούσει να λέγεται από βουλευτές και στελέχη του κυβερνώντος κόμματος, ότι «αν έχουμε να επιλέξουμε μεταξύ της πληρωμής των δανειστών και των μισθών και συντάξεων, θα προτιμήσουμε να πληρώσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις». Τα έχω ακούσει πολλές φορές. Ξέρετε τι μου έχει κάνει εντύπωση από όλες αυτές τις δηλώσεις; Οτι, ενώ όλες αυτές οι δηλώσεις γίνονται παρουσία βουλευτών και στελεχών της αντιπολίτευσης, δεν βρέθηκε κανένας μα κανένας να επισημάνει το παράλογο που αποκαλύπτουν αυτές οι δηλώσεις. Ούτε όμως και δημοσιογράφος βρέθηκε για να επισημάνει τον παραλογισμό. Τέτοια είναι η αλλοτρίωση της λογικής που έχουμε πάθει, που δεν βλέπουμε πλέον τα οφθαλμοφανή.
Ελάτε να αναλύσουμε με προσοχή το τι ακριβώς σημαίνει ότι «έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις». Είναι ευνόητο ότι οι μισθοί αφορούν τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων και οι συντάξεις αφορούν τους συνταξιούχους. Ας αφήσουμε κατά μέρος τους συνταξιούχους, οι οποίοι όντως περιμένουν τη σύνταξή τους για να ζήσουν. Δηλαδή, το μόνο που ενδιαφέρει όλους τους πολιτικούς (κυβέρνησης και αντιπολίτευσης) είναι οι μισθοί ΜΟΝΟ των δημοσίων υπαλλήλων. Με λίγα λόγια, συμπεριφερόμαστε σαν να είμαστε η τελευταία σοβιετική δημοκρατία, όπου όλοι δουλεύουν για το κράτος. Πού είναι όμως ο ιδιωτικός τομέας και ποιος νοιάζεται για τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων; Κανένας! Ολοι οι πολιτικοί μας, μόνο τους δημοσίους υπαλλήλους σκέφτονται, οι οποίοι ήταν οι ψηφοφόροι του εκάστοτε κυβερνώντος κόμματος. Το πελατειακό κράτος σε όλο του το μεγαλείο. Κυβέρνηση και αντιπολίτευση ενδιαφέρονται μόνο για να καταβάλλονται οι μισθοί των δημοσίων υπαλλήλων. Τι γίνεται όμως με τους απασχολούμενους στον ιδιωτικό τομέα, είτε σαν αυτοαπασχολούμενοι είτε σαν εργαζόμενοι;
Κακό του κεφαλιού τους. Ας βρίσκανε κανένα βουλευτή να τους βολέψει σε καμία θεσούλα για να έχουν το κεφάλι τους ήσυχο ότι κάθε μήνα θα βρίσκονται τα χρήματα για να πληρώνονται. Μάλλον, τι τον θέλουμε τον ιδιωτικό τομέα; Ολη η οικονομική δραστηριότητα να γίνει κρατική, ώστε οι πολιτικοί μας να έχουν το απόλυτο έλεγχο για να προσλαμβάνουν καραβιές υπαλλήλων και έτσι να εξασφαλίζουν την ψήφο τους.
Δεν κάνω πλάκα. Ολη η συμπεριφορά μας, ακόμα και στην κρίσιμη περίοδο που περνάμε, μόνο για το Δημόσιο είναι. Φιέστες με δάκρυα και γλυκά για την επαναπρόσληψη των καθαριστριών που έχουν γίνει σύμβολο αντίστασης. Αλλες φιέστες με την κατάληψη των χειμερινών ανακτόρων, της ΕΡΤ εννοούσα, από τους πρώην απολυμένους, οι οποίοι απαιτούν την πλήρη δικαίωσή τους. Λες και δεν υπάρχει κανένας άνεργος από τον ιδιωτικό τομέα. Ακούσατε κανένα να εκπροσωπεί τους 1,3 εκατ. άνεργους του ιδιωτικού τομέα, ή τις χιλιάδες των μικροεπιχειρήσεων που έκλεισαν; Αρκεί που «έχουμε λεφτά για μισθούς (του Δημοσίου) και συντάξεις». Αν οι επιχειρήσεις έχουν χρήματα για να πληρώσουν τους μισθούς των ιδιωτικών υπαλλήλων δεν αφορά κανένα πολιτικό ή δημοσιογράφο. Ακόμα χειρότερα. Η κυβέρνηση προκειμένου να πληρώνει τους μισθούς στο Δημόσιο, έχει ουσιαστικά κάνει στάση πληρωμών, με αποτέλεσμα οι επιχειρήσεις που έχουν να παίρνουν χρήματα από το Δημόσιο να βρίσκονται σε πλήρη ταμειακή ασφυξία.
Σύμφωνα με πρόσφατο δημοσίευμα («Κ» 19 Μαΐου 2015), κάθε μέρα κλείνουν 59 επιχειρήσεις και χάνονται 613 θέσεις εργασίας, αλλά αυτά συμβαίνουν στον ιδιωτικό τομέα, ενώ οι πολιτικοί μας ενδιαφέρονται μόνο αν «έχουμε λεφτά για μισθούς και συντάξεις». Είναι κυριολεκτικά ασύλληπτο ότι κανένας δεν ενδιαφέρεται για τον ιδιωτικό τομέα, ο οποίος ουσιαστικά εξασφαλίζει τους «μισθούς και τις συντάξεις» με τους φόρους και τις εισφορές που καταβάλει!
Στις 24 Μαρτίου 2013 έγραψα στην «ΚτΚ» στη στήλη αυτή, ένα κείμενο με τίτλο «Ο “ηλίθιος” της ιδιωτικής οικονομίας». Αντιγράφω την αρχή αυτού του κειμένου γιατί βρίσκω ότι παρά τα δύο χρόνια που έχουν περάσει, εντούτοις βρισκόμαστε σε χειρότερη κατάσταση.
«Στα αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, πορτογαλικά, γερμανικά, ολλανδικά και στα ρωσικά η λέξη idiot/idiota σημαίνει ηλίθιος. Σύμφωνα με τα λεξικά η λατινική λέξη idiota προέρχεται από την ελληνική λέξη “ιδιώτης” που σημαίνει ανειδίκευτος, αμαθής. Σε περισσότερη ανάλυση έχουμε:
ιδιώτης ο: αυτός που δεν ασκεί δημόσιο λειτούργημα, που δεν είναι δημόσιος υπάλληλος ή στρατιωτικός ή που δεν παρουσιάζεται με την ιδιότητά του αυτή: Kράτος και ιδιώτες πρέπει να βοηθήσουν την αναδάσωση. Tο Yπουργείο Aνάπτυξης ανέθεσε τη μελέτη σε ιδιώτη. [λόγ. αρχ. ιδιώτης].
ιδιώτης ο: (ψυχιατρ.) άτομο που πάσχει από ιδιωτεία, που είναι διανοητικά ανάπηρος (πρβ. ηλίθιος). [λόγ. γαλλ. idiot (στη σημερ. σημ.) λατ. idiota αρχ. ιδιώτης ανειδίκευτος, αμαθής]».
Πράγματι, στη σημερινή Ελλάδα καταφέραμε να ισχύουν και οι δύο έννοιες ταυτόχρονα. Πρέπει όντως να είναι ηλίθιος ή διανοητικά ανάπηρος οποιοσδήποτε ασχολείται με τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας.
Εχουμε 1,3 εκατ. άνεργους στον ιδιωτικό τομέα και χιλιάδες επιχειρήσεις του ιδιωτικού τομέα, που έκλεισαν και οι πολιτικοί μας αρνούνται να πουν (ή να ακούσουν), τη λέξη «απόλυση» στον δημόσιο τομέα. Μιλάνε για κινητικότητα, εφεδρεία και ό,τι άλλο μπορεί να φανταστεί κανείς αλλά για την απόλυση, έστω, των επίορκων υπαλλήλων κουβέντα. Πρέπει να είναι ηλίθιος οποιοσδήποτε δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο Δημόσιο ακόμα και φυλακισμένοι παίρνουν τον μισό μισθό τους, μέχρι να τελεσιδικήσει η τυχόν καταδίκη τους. Πρέπει να είναι ηλίθιος οποιοσδήποτε δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα, ενώ στο Δημόσιο, ακόμα και οι παιδεραστές τη βγάζουν με επίπληξη και μερικούς μήνες χωρίς αποδοχές. Πρέπει να είναι κάποιος ηλίθιος για να ανοίξει μια επιχείρηση ρισκάροντας τα χρήματα, που με πολλή δυσκολία μάζεψε, ενώ το Δημόσιο και οι Δήμοι συνεχώς δημιουργούν νέες εταιρείες με εξασφαλισμένη από τους ίδιους πελατεία, μέσω προγραμματικών συμφωνιών.
Σημειώστε τον ετεροπροσδιορισμό στο λεξικό: Ιδιώτης είναι αυτός που δεν είναι δημόσιος υπάλληλος! Θυμίζει το «πας μη Ελλην, βάρβαρος». Δηλαδή ο ιδιώτης δεν έχει οντότητα. Απλά είναι αυτός που δεν είναι δημόσιος υπάλληλος…».
Η σημερινή κατάσταση είναι πολύ χειρότερη από τότε που γράφτηκε αυτό το κείμενο. Από τις 25 Ιανουαρίου 2015 έχουμε μια νέα κυβέρνηση με αριστερό πρόσημο. Εκτός από τη ρύθμιση για τις 100 δόσεις που ουσιαστικά βοηθά στην είσπραξη ληξιπρόθεσμων φόρων και εισφορών, έχετε δει κανένα μέτρο που να βοηθά την ιδιωτική οικονομία; Κάθε άλλο. Σε ένα θέμα φαίνεται ότι υπάρχει πλήρης συμφωνία. Οτι χρειαζόμαστε ανάπτυξη. Αλλά ανάπτυξη από το κράτος είναι αδύνατο να δημιουργηθεί. Η οποιαδήποτε ανάπτυξη μόνο από την ιδιωτική πρωτοβουλία και επενδύσεις θα προέλθει. Αλλά δυστυχώς η νέα κυβέρνηση άλλα πρεσβεύει. Εχουμε ακούσει πολλές δηλώσεις υπουργών και αναπληρωτών υπουργών που θέλουν κυριολεκτικά να «σκοτώσουν» την ιδιωτική οικονομία. Τέρμα οι ιδιωτικοποιήσεις. Ολα στο κράτος. Να γίνουμε Βενεζουέλα ή Βόρεια Κορέα. Ακόμα και η Κούβα, που ήταν ένα προπύργιο του κρατισμού ξέφυγε από τον κρατικό εναγκαλισμό και κάνει βήματα για τη σταδιακή απελευθέρωση της οικονομίας της. Εμείς πάμε ανάποδα. Και δεν είναι μόνο αυτό. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι θα αλλάξουμε και την υπόλοιπη Ευρώπη, ώστε να ακολουθήσει το δικό μας μοντέλο που αποδεδειγμένα έχει αποτύχει στις χώρες της πρώην Σοβιετικής Ενωσης.
Μοιάζουμε κυριολεκτικά με τον οδηγό που έχει μπει ανάποδα στην Εθνική οδό και όταν ακούει από το ραδιόφωνο ότι ένα αυτοκίνητο κινείται ανάποδα στην Εθνική οδό, σκέφτεται μεγαλόφωνα: «Τι ανοησίες λέει αυτός στο ραδιόφωνο, είναι εκατοντάδες αυτοί που οδηγούν ανάποδα». Είναι ευνόητο ότι σε μια τέτοια κατάσταση, είναι καθαρά θέμα χρόνου πότε θα γίνει το ατύχημα με απρόβλεπτες συνέπειες, τόσο για τον οδηγό που πάει ανάποδα, όσο και για μερικά αυτοκίνητα που θα βρεθούν στη σύγκρουση. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, ώστε να έχουμε περιορισμένο αριθμό θυμάτων, γιατί δυστυχώς δεν βλέπω άλλη κατάληξη.
* O κ. Ανδρέας Δρυμιώτης είναι σύμβουλος επιχειρήσεων