Πρόχειρες και αναποτελεσματικές οι «θεραπείες» για την Ελλάδα

Πρόχειρες και αναποτελεσματικές οι «θεραπείες» για την Ελλάδα

3' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

H γενική διευθύντρια του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου Κριστίν Λαγκάρντ ορθώς δήλωσε την προηγούμενη εβδομάδα ότι οι παρατεταμένες διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελλάδας και των διεθνών πιστωτών της απαιτούν «διεξοδική προσέγγιση και όχι βιαστικές και άτσαλες κινήσεις».

Με τον τρόπο αυτό απαντούσε στη διαρροή εγγράφου από τον διεθνή οργανισμό, στο οποίο αποτυπωνόταν η έντονη πίεση να επιτευχθεί μία ακόμη πρόχειρη λύση, η οποία προσωρινά και μόνον αποτρέπει τη διάλυση της χώρας.

Επιπλέον, η κ. Λαγκάρντ έδωσε έμφαση στην ανάγκη να εξευρεθεί μια μακρόπνοη λύση στην κρίση, η οποία εξακολουθεί να διαφεύγει τα εμπλεκόμενα μέρη. Υπάρχουν ορισμένοι λόγοι που «η γρήγορη και άτσαλη» προσέγγιση αποτελεί το συνηθισμένο μοντέλο στην επικοινωνία της Ελλάδας με τις κυβερνήσεις των Ευρωπαίων εταίρων, τους ευρωπαϊκούς θεσμούς και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Και τα αποτελέσματα δεν ήταν όλα άσχημα.

Η εν λόγω προσέγγιση είχε τη δυνατότητα να εξασφαλίζει πίστωση χρόνου για την Ελλάδα και την Ευρωζώνη, ώστε να στραφούν από το επείγον της διαχείρισης της κρίσης στη διάλυση της κρίσης και στην αποτελεσματική αποτροπή της. Επέτρεψε, επιπλέον, σε αμφότερες τις πλευρές να επιδιώξουν το είδος του εσωτερικού και περιφερειακού πολιτικού consensus και του συμβιβασμού, που είναι απαραίτητα στοιχεία μιας διεξοδικής λύσης.

Ακόμη, εξασφάλισε πίστωση χρόνου σε όλους να οικοδομήσουν την εσωτερική άμυνα, που θα απαιτείτο, εάν οι ελπίδες μιας θετικής έκβασης έδιναν τη θέση τους στη μη συντεταγμένη κατάρρευση, όπως θα ήταν μια εξαναγκαστική έξοδος της Ελλάδας από το ευρώ. Ωστόσο, ελάχιστα επιτεύχθηκαν, διαρκούσης αυτής της μεταβατικής περιόδου, η οποία αποδείχθηκε μια δαπανηρή γέφυρα στο πουθενά. Πέντε χρόνια γρήγορων και άτσαλων απαντήσεων δεν περιόρισαν το χάσμα μεταξύ της Ελλάδας και των πιστωτών της, είτε πρόκειται για την ερμηνεία του παρελθόντος είτε για τη συμφωνία επί του μέλλοντος. Η παλινωδία έχει υψηλό κόστος:

• Σημαντικό μέρος του δυνητικά ανεξόφλητου ελληνικού χρέους έχει μετατοπισθεί από τους ιδιώτες πιστωτές σε ισολογισμούς του Δημοσίου, που στηρίζουν Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Πολλοί από αυτούς τους δημόσιους φορείς έχουν πλουσιοπάροχα αποζημιωθεί για την προθυμία τους να αναλάβουν το ρίσκο των ελληνικών ομολόγων και χάρις στη γενναιόδωρη χρηματοδότηση από τους επίσημους πιστωτές ελάχιστοι εξήλθαν χωρίς υψηλό κόστος.

• Χωρίς να μπορούν να διαπιστώσουν σημαντική βελτίωση και σε βάθος χρόνου, πολλοί Ελληνες απέσυραν τα χρήματα από τις τράπεζες, γεγονός, που συνέτεινε σε ευρύτερη φυγή κεφαλαίων, δημιουργώντας ασφυξία στην οικονομία της χώρας και διακινδυνεύοντας πολλοί οργανισμοί να χρεοκοπήσουν.

• Τα βαθιά και επίμονα προβλήματα της Ελλάδας έχουν προκαλέσει δυστυχία σε πολλούς ανθρώπους και έχουν επιδεινώσει τις διαρθρωτικές αναπηρίες του συστήματος, δυσχεραίνοντας ανάκαμψη και ευημερία.

• Οι εντάσεις κατά τις διαπραγματεύσεις μεταξύ Ελλάδας και πιστωτών βρίθουν συντονιστικών δυσκολιών εντός της ίδιας της ομάδας των πιστωτών (της επονομαζόμενης τρόικας, δηλαδή της ΕΚΤ, της Ευρωπαϊκής Ενωσης και του ΔΝΤ). Ως αποτέλεσμα, η Ευρώπη έχει αφιερώσει πάρα πολύ χρόνο σε ατελεύτητα επιχειρήματα, που αποσπούν την προσοχή από το σημαντικό καθήκον της ολοκλήρωσης των θεμελίων του ιστορικού έργου ενοποίησης της Ευρώπης.

Ο υπολογισμός κόστους – οφέλους και οι γρήγορες και άτσαλες προσεγγίσεις έχουν γίνει λιγότερο ευνοϊκές και σήμερα φθάνουν σε επίπεδα όξυνσης. Σήμερα οι επίσημοι πιστωτές, όπως η ΕΚΤ και το ΔΝΤ, βρίσκονται υπό ακόμα μεγαλύτερη πίεση να συνάψουν νέα δάνεια με την Ελλάδα, εάν ελπίζουν να αποπληρωθούν για τα προηγούμενα δάνεια. Τέτοια χρηματοπιστωτική μηχανική δεν πείθει, όμως, κανέναν πλέον.

Ειδικά αυτό το στρατήγημα ελάχιστα θα συμβάλει στην αποδέσμευση νέων κεφαλαίων, στο να αντιστρέψει την απόσυρση καταθέσεων ή να βελτιώσει την καθημερινότητα ενός αυξανόμενου αριθμού Ελλήνων, που επλήγησαν από την κρίση. Εν τω μεταξύ, η πίστη στην ικανότητα των πιστωτών να λύσουν τα προβλήματα θα αποδυναμώνεται περαιτέρω, επιδεινώνοντας την περίπλοκη δυναμική της εσωτερικής και της περιφερειακής πολιτικής σκηνής. Η έκκληση της Κριστίν Λαγκάρντ για περιεκτική προσέγγιση αποτυπώνει την εντεινόμενη επείγουσα ανάγκη για λύση στο ζήτημα της Ελλάδας. Η ανεπάρκεια και το κόστος των πρόχειρων θεραπειών έχουν καταστεί σαφή.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή