Ούτε μία οριζόντια μείωση των αντικειμενικών αξιών κατά 30% δεν θα ήταν ικανή να τις εξισώσει με τις πραγματικές εμπορικές τιμές, στις οποίες γίνονται σήμερα αγοραπωλησίες. Αυτό προκύπτει από σχετική έρευνα της «Κ», όπου αποκαλύπτεται ότι, με εξαίρεση ορισμένες σχετικά προσιτές οικονομικά περιοχές, στις υπόλοιπες μεσαίες και ακριβότερες περιοχές, η πτώση των πραγματικών αξιών είναι τέτοια, που πολύ δύσκολα θα αποκατασταθούν οι στρεβλώσεις που καταγράφονται από την απόκλιση με τις αντικειμενικές τιμές.
Την ίδια στιγμή, το μέχρι πρότινος σχέδιο της κυβέρνησης έκανε λόγο για μεσοσταθμική μείωση της τάξεως του 20%, κάτι που σημαίνει ότι σε άλλες περιοχές η πτώση θα είναι μεγαλύτερη και σε άλλες μικρότερη.
Συγκεκριμένα, ο σχεδιασμός προέβλεπε ότι στις περιοχές με τιμή ζώνης της τάξεως των 600 – 700 ευρώ, οι τιμές θα παρέμεναν σταθερές, τις μεγαλύτερες μειώσεις θα σημείωναν οι ακριβότερες περιοχές, ενώ προβλέπονταν και αυξήσεις σε ορισμένες –ελάχιστες– περιοχές, με τιμές υψηλότερες των αντικειμενικών. Ωστόσο, πηγές της αγοράς απορρίπτουν την ύπαρξη πωλούμενων ακινήτων με τιμές υψηλότερες των αντικειμενικών.
Αντιθέτως, σύμφωνα με τον κ. Λευτέρη Ποταμιάνο, αντιπρόεδρο του Συλλόγου Μεσιτών Αθηνών – Αττικής και επικεφαλής του μεσιτικού γραφείου Kyros Real Estate, πουθενά στην Αττική δεν καταγράφονται σήμερα αγοραπωλησίες κατοικιών σε τιμές υψηλότερες των αντικειμενικών ούτε καν σε νεόδμητες κατασκευές. Σύμφωνα με τον ίδιο, στη συντριπτική πλειονότητα των, ούτως ή άλλως, λιγοστών πωλήσεων που πραγματοποιούνται, οι τιμές είναι χαμηλότερες των αντικειμενικών, σε ποσοστό που κυμαίνεται από 10% έως και 50% σε ορισμένες περιπτώσεις.
Είναι χαρακτηριστικό ότι ακόμη κι αν εφαρμόσει κανείς μειωτικό συντελεστή 30% στον μέσο όρο των αντικειμενικών τιμών, εξακολουθούν να καταγράφονται σημαντικές αποκλίσεις. Ασφαλώς, σε ορισμένες φθηνές περιοχές, μια τέτοια μείωση θα οδηγούσε σε εξίσωση αντικειμενικών – εμπορικών τιμών, όπως π.χ. σε Πετρούπολη, Περιστέρι, Κερατσίνι, Μαρκόπουλο και Γαλάτσι. Στον αντίποδα, όσο ακριβότερη είναι μια περιοχή, τόσο μεγαλύτερη είναι και η απόκλιση. Για παράδειγμα, στη Βουλιαγμένη, η μέση αντικειμενική αξία, μετά μια οριζόντια μείωση 30% διαμορφώνεται σε 4.365 ευρώ/τ.μ., τη στιγμή που κατά μέσον όρο οι τιμές πώλησης κατοικιών δεν ξεπερνούν τα 2.500 ευρω/τ.μ., μια απόκλιση της τάξεως του 42%. Αντίστοιχα, στον Πειραιά, η απόκλιση αγγίζει το 30%, στην Καλλιθέα το 22% και στη Γλυφάδα το 24%.
«Οι μόνες περιπτώσεις που οι αγοραίες τιμές είναι υψηλότερες των αντικειμενικών αφορούν στις αναγραφόμενες ζητούμενες τιμές πώλησης, δηλαδή στις τιμές που συναντάει κανείς στις αγγελίες και αυτό μάλιστα συναντάται σε λίγες περιπτώσεις», τονίζει ο κ. Ποταμιάνος. Αν όμως ληφθούν υπόψη οι τιμές αυτές για τον καθορισμό των αντικειμενικών, είναι δεδομένο ότι θα υπάρξουν εκ νέου αποκλίσεις με τις πραγματικές αξίες, καθώς το δείγμα θα είναι λανθασμένο. Αυτό θα συμβεί επειδή κατά κανόνα, οι τιμές στις οποίες γίνονται εν τέλει οι πράξεις είναι χαμηλότερες κατά μέσον όρο 20%-30%, συγκριτικά με τις αρχικές τιμές που ζητούνται από τους πωλητές.