Η Ευρωζώνη λέει «όχι», μέχρι στιγμής, σε δύο βασικά αιτήματα της ελληνικής πλευράς: στη διαγραφή του χρέους και στην ανταλλαγή των ομολόγων της ΕΚΤ με ομόλογα του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ΕSM). Στη χθεσινή παρουσίαση της ετήσιας έκθεσης του ΕSM, ο επικεφαλής του Κλ. Ρέγκλινγκ τόνισε ότι ήδη έχει γίνει μία μεγάλη ελάφρυνση του ελληνικού χρέους, όπως καλυτέρευση των όρων των διμερών δανείων, επέκταση των EFSF δανείων για πάνω από 30 χρόνια, δεκαετής περίοδος χάριτος για την πληρωμή τόκων και επιστροφή των τόκων ελληνικών ομολόγων των κεντρικών τραπεζών (SMP). Ο κ. Ρέγκλινγκ εξήγησε ότι οι παραπάνω όροι αντιστοιχούν σε 50% καθαρή απομείωση του χρέους σε ονομαστική αξία, χωρίς να επιβαρύνει τα κράτη-μέλη, που έχουν δανείσει τη χώρα μέσω του EFSF. «Είναι δίκαιο να πούμε ότι αυτό αποτελεί σημαντική ελάφρυνση του χρέους», επισήμανε.
Το ελληνικό χρέος ανέρχεται στο 175% του ΑΕΠ. Ομως, σύμφωνα με τον κ. Ρέγκλινγκ, «δεν μπορεί κανείς να αποφανθεί αν το χρέος είναι βιώσιμο απλώς κοιτώντας το ονομαστικό χρέος ως προς το ΑΕΠ. Η σωστή ανάλυση βιωσιμότητας πρέπει να λαμβάνει υπόψη τη δομή του ελληνικού χρέους. Οι υποχρεώσεις για πληρωμές τα επόμενα χρόνια μέχρι το 2023 είναι ελάχιστες. Υστερα από αυτό το σημείο, η αποπληρωμή απλώνεται σε αρκετές δεκαετίες, κάτι που, αν συνδυαστεί με τα ευνοϊκά επιτόκια που έχουν δοθεί, σημαίνει ένα συνολικά υψηλό, αλλά παρ’ όλα αυτά βιώσιμο χρέος – εφόσον η χώρα συνεχίσει την εφαρμογή της ατζέντας μεταρρυθμίσεων», πρόσθεσε.
Σε ερώτηση της «Κ» κατά πόσον θα μπορεί να υπάρξει ανταλλαγή των ομολόγων της ΕΚΤ που λήγουν τον Ιούλιο και τον Αύγουστο με άλλα που θα πάρει ο ΕSM και θα έχουν μεταγενέστερη λήξη και πιο ευνοϊκά επιτόκια, η απάντηση από τον πρόεδρο του Εurogroup Γερούν Ντάισελμπλουμ ήταν σαφής: «Οποιαδήποτε νέα χρήματα από τον ESM θα συνοδεύονταν με όρους, οπότε με νέο πρόγραμμα». Τέλος, ο κ. Ρέγκλινγκ διαχώρισε την περίπτωση της Ελλάδας από αυτές της Πορτογαλίας, της Ισπανίας και της Ιρλανδίας, που το 2014 βγήκαν στις αγορές, λέγοντας ότι έως τα μέσα του περασμένου έτους υπήρχε ουσιαστική πρόοδος στις μεταρρυθμίσεις, η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας βελτιώθηκε και υπήρξε ανάκαμψη, στη συνέχεια όμως «η κατάσταση στην Ελλάδα επιδεινώθηκε».