Επικρατεί η αίσθηση ότι τελειώνει το παιχνίδι σε ό,τι αφορά την ελληνική κρίση. Οι υπουργοί Οικονομικών της Ευρωζώνης δεν μπόρεσαν να καταλήξουν σε συμφωνία στις 18 Ιουνίου. Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, και ο Μπενουά Κερέ, μέλος του Δ.Σ. της ΕΚΤ, έχουν προβεί σε αποθαρρυντικές δηλώσεις.
Μοιάζει σαν η τελική έκβαση του δράματος να έρχεται την επόμενη Δευτέρα στην έκτακτη σύνοδο κορυφής της Ευρωζώνης που αποφασίσθηκε βιαστικά.
Στην πραγματικότητα, όμως, το σημείο από το οποίο δεν υπάρχει επιστροφή θα έρθει αργότερα, καθώς εκείνο που μπορεί να οδηγήσει την Ελλάδα σε αχαρτογράφητη περιοχή δεν είναι ούτε η μη αποπληρωμή των υποχρεώσεών της στους επίσημους δανειστές της ούτε η επιβολή ελέγχων στις κινήσεις κεφαλαίων αν αυτή κριθεί αναγκαία, δεδομένου ότι «κάνουν φτερά» οι καταθέσεις από τις ελληνικές τράπεζες.
Η καταστροφή θα επέλθει όταν σταματήσει η ΕΚΤ να εγκρίνει την παροχή έκτακτης ρευστότητας στις ελληνικές τράπεζες, τις οποίες κρατάει έως τώρα ζωντανές με τη ρευστότητα από τον ευρωπαϊκό μηχανισμό παροχής έκτακτης ρευστότητας (ELA). Η κ. Λαγκάρντ δήλωσε πως δεν θα δοθεί περίοδος χάριτος στην Ελλάδα αν δεν αποπληρώσει στις 30 Ιουνίου το 1,6 δισ. ευρώ που οφείλει στο ΔΝΤ. Αυτό σημαίνει πως δεν θα μπορούν πλέον να χρησιμοποιούνται τα ελληνικά κρατικά ομόλογα ως ενέχυρο για την παροχή ρευστότητας από τον ELA.
Ωστόσο, η πλειονότητα των μελών του Δ.Σ. της ΕΚΤ θέλει να έχει προηγηθεί πλήρης αποτυχία των πολιτικών προτού δράσει η Τράπεζα. Και βέβαια η ΕΚΤ διαθέτει ορισμένους τρόπους για να καθυστερήσει.
Μπορούν να αποφευχθούν οι έλεγχοι κεφαλαίων αν επιτραπεί στις ελληνικές τράπεζες να εκδώσουν ως ενέχυρο ομόλογα με εγγυήσεις της κυβέρνησης. Το πλέον πιθανό είναι ότι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα συσπειρωθούν με τα «γεράκια» της ΕΚΤ και θα ζητήσουν να αναλάβει δράση κόβοντας τον ELA.
Οσες «περιστερές» έχουν απομείνει στους κόλπους της Τράπεζας θα πρέπει μάλλον να μαζέψουν τα φτερά τους. Θα δούμε τι θα γίνει τέσσερις εβδομάδες από αύριο.