Η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα και η Ελλάδα την Ευρώπη ανεξαρτήτως αποτελέσματος στο δημοψήφισμα της περασμένης Κυριακής. Η πραγματικότητα πρέπει να αποτελέσει την κατευθυντήρια αρχή στις διαπραγματεύσεις μεταξύ της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και της Ευρωπαϊκής Ενωσης (Ε.Ε.). Το βασικό θέμα είναι να περιφρουρηθεί η ρευστότητα της χώρας, καθώς το τραπεζικό σύστημα και η οικονομική δραστηριότητα έχουν γονατίσει, τα κρατικά έσοδα συρρικνώνονται, ενώ η δυστυχία των ανθρώπων οξύνεται δραματικά. Το δεύτερο ζήτημα είναι ο σχεδιασμός και η απαρχή της εφαρμογής ενός νέου μακροπρόθεσμου προγράμματος. Οι προσπάθειες αυτές θα πρέπει άμεσα να ξεκινήσουν με τις νέες συνομιλίες. Χωρίς να δοθούν διαβεβαιώσεις από την Ε.Ε. και αποδείξεις ότι καλοπροαίρετες συνομιλίες έχουν ξεκινήσει, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα θα υποχρεωθεί να αποσύρει τη στήριξή της, προξενώντας μία ολοκληρωτικά καταστροφική τραπεζική κρίση. Βραχυπρόθεσμα η ΕΚΤ είναι αναγκαίο να συνεχίσει να διοχετεύει ρευστότητα στο τραπεζικό σύστημα της Ελλάδας. Ειδάλλως ο τουρισμός θα καταρρεύσει, θα σημειωθούν ελλείψεις βασικών αγαθών και φαρμάκων και θα ξεσπάσουν ταραχές.
Το νέο πρόγραμμα της Ελλάδας πρέπει να σχεδιαστεί εξαρχής και να δημιουργήσει περιβάλλον ευνοϊκό για τις επιχειρήσεις και επικερδές για τις επενδύσεις. Σε κοινωνικό επίπεδο πρέπει να γίνει καθετί δυνατόν, συμπεριλαμβανομένης και της διοχέτευσης δανείων ή δωρεών, ώστε να μην περιπέσει η χώρα σε χάος. Η νέα συμφωνία, που απαιτείται, πρέπει να είναι μακρόπνοη και όχι να την επινοήσουν για να επιβιώσει βραχυπρόθεσμα η Ελλάδα και να τη συνδέσουν με δημοσιονομικούς στόχους. Επιπλέον, πρέπει να εξασφαλίσει την ευρύτερη δυνατή στήριξη από τους Ελληνες και τους ξένους εταίρους.
Οι προτεραιότητες να κτισθεί μία καλύτερη Ελλάδα είναι ξεκάθαρες:μεταρρύθμιση της δυσλειτουργικής δημόσιας διοίκησης, βελτίωση του συστήματος απονομής δικαιοσύνης, ενίσχυση νομικών θεσμών, προστασία επενδυτών, απορρύθμιση αγορών και έναρξη βασικών έργων υποδομής. Δεδομένης της εκτεταμένης μη χρησιμοποίησης των πόρων, των κεφαλαίων και των ειδικευμένων και ανειδίκευτων εργαζομένων της, η Ελλάδα χρειάζεται ευρεία στήριξη από την Ε.Ε., όπως πόρους από τα Διαρθρωτικά της Ταμεία, άμεση χρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Ανοικοδόμησης και Ανάπτυξης για ζωτικής σημασίας έργα υποδομής. Από δημοσιονομικής πλευράς, δυστυχώς, ορισμένες προσαρμογές είναι αναγκαίες λόγω συρρίκνωσης εσόδων, συρρίκνωσης της οικονομίας και επανεμφάνισης δημοσιονομικού ελλείμματος. Επείγουσα καθίσταται και η μεταρρύθμιση του συνταξιοδοτικού συστήματος με την αντιμετώπιση της πρόωρης συνταξιοδότησης και τη σταθερή άνοδο των ηλικιακών ορίων συνταξιοδότησης. Επιπροσθέτως, η διαγραφή του ελληνικού χρέους πρέπει να συζητηθεί, αλλά δεν επείγει και δεν είναι πανάκεια. Οπως το έθεσε το ΔΝΤ, το χρέος είναι μακροπρόθεσμα μη βιώσιμο.
Η ελληνική κυβέρνηση πρέπει να κερδίσει εμπιστοσύνη και αξιοπιστία εντός και εκτός συνόρων, προωθώντας γρήγορα συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις, όπως την απορρύθμιση της αγοράς προϊόντων, την πάταξη της φοροδιαφυγής και την υλοποίηση ιδιωτικοποιήσεων. Oλο αυτό απαιτεί δραματικές αλλαγές, αλλά ενισχυμένος εκ νέου καθώς είναι ο Ελληνας πρωθυπουργός, πρέπει να κινηθεί προς το κέντρο να ενώσει τον διασπασμένο πολιτικό χώρο και να πείσει ότι είναι φιλοευρωπαϊστής. Από την πλευρά τους τα κράτη-μέλη της Ε.Ε. πρέπει να λάβουν πολιτική απόφαση για το ότι η Ευρώπη χρειάζεται την Ελλάδα όχι λόγω των συνεπειών μιας εξόδου της, αλλά γιατί η ευρωπαϊκή ενοποίηση βασίστηκε στην ιδέα της οικονομικής προόδου για όλους. Η Ε.Ε. πρέπει να αναλάβει πλήρως τις μελλοντικές διαπραγματεύσεις χωρίς το ΔΝΤ, ενώ το νέο πρόγραμμα της Ελλάδας πρέπει να σχεδιαστεί από τους Ελληνες και την Ε.Ε.