Η κυριαρχία της Γερμανίας όσον αφορά τη συζήτηση για το πώς πρέπει να αντιμετωπιστεί η ελληνική κρίση δείχνει ότι η οικονομική ευρωστία συνοδεύεται από ενίσχυση της πολιτικής επιρροής. Αυτήν χρησιμοποίησε η Γερμανία την περασμένη εβδομάδα για να απορρίψει το αίτημα των Γάλλων και των Ιταλών για πιο επιεική αντιμετώπιση της Ελλάδας.
Δεν αγαπούν όλοι την ακαμψία των Γερμανών, ωστόσο η Ευρώπη θα πρέπει να είναι ευγνώμων. Αν και ακόμη δεν γνωρίζουμε αν η τελευταία συμφωνία θα εφαρμοστεί, πολύ περισσότερο αν θα πετύχει, οι απαιτήσεις είναι αναγκαίες ώστε η Ελλάδα να αποκτήσει και πάλι υγιή οικονομία και να καταφέρει να διασώσει τη συμμετοχή της στο κοινό νόμισμα. Πολύ συχνά η συζήτηση σχετικά με την οικονομική πολιτική στην Ελλάδα υπεραπλουστεύεται και γίνεται μια κλασική μακροοικονομική αντιπαράθεση μεταξύ «λιτότητας» και «τόνωσης» της οικονομίας. Η άσκηση συνετής δημοσιονομικής πολιτικής είναι εξαιρετικά σημαντική για την εύρυθμη λειτουργία της οικονομίας. Το ζήτημα που έχει λάβει πολύ μικρότερη προσοχή, αλλά είναι εξίσου σημαντικό, είναι η ανάγκη να εφαρμοστούν διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις στη μη παραγωγική και υπερβολικά ρυθμισμένη ελληνική οικονομία. Ενα μικρό παράδειγμα είναι τα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Η Ελλάδα είναι από τις λίγες ευρωπαϊκές χώρες που καθορίζουν τις τιμές στα μη συνταγογραφούμενα φάρμακα, ενώ η λειτουργία των φαρμακείων καθορίζεται μέσω πληθώρας κανονισμών, το αποτέλεσμα των οποίων είναι οι καταναλωτές να πληρώνουν υψηλότερες τιμές και οι φαρμακοποιοί να έχουν υψηλότερο περιθώριο κέρδους. Παράλληλα περιορίζεται η πρόσβαση σε μια σειρά από τομείς, όπως τα ταξί, οι μηχανικοί, οι οδηγοί φορτηγών, οι συμβολαιογράφοι, οι αναλογιστές και οι δικαστικοί επιμελητές. Τα περισσότερα καταστήματα είναι υποχρεωμένα να μένουν κλειστά τις Κυριακές κ.ο.κ.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η Ελλάδα θα έπρεπε να εγκαταλείψει το ευρώ ώστε να διαθέτει και πάλι το δικό της νόμισμα, κάτι που με τη σειρά του θα της δώσει τη δυνατότητα να το υποτιμήσει ώστε να καταστήσει πιο ανταγωνιστικές τις ελληνικές εξαγωγές. Κανείς όμως, ούτε οι Ελληνες ούτε οποιοσδήποτε άλλος θα πρέπει να κοροϊδεύει εαυτόν. Η υποτίμηση του νομίσματος θα αυξήσει πολύ το κόστος των εισαγόμενων προϊόντων και υπηρεσιών (πάνω από το ένα τρίτο της ελληνικής οικονομίας) αυξάνοντας και άλλο τον πληθωρισμό και συνεπώς περιορίζοντας ακόμη πιο πολύ την αγοραστική δύναμη των Ελλήνων καταναλωτών. Οι υπερασπιστές της Ελλάδας υποστηρίζουν ότι η χώρα έχει ήδη πάρει το πικρό φάρμακό της μειώνοντας τις κρατικές δαπάνες γενικότερα και τις συνταξιοδοτικές δαπάνες ειδικότερα. Ωστόσο, αυτή είναι η μισή αλήθεια, δεδομένου ότι οι μέτριες περικοπές έρχονται έπειτα από χρόνια τεράστιων δαπανών. Για παράδειγμα το συνταξιοδοτικό σύστημα μεταρρυθμίστηκε και το όριο ηλικίας συνταξιοδότησης αυξήθηκε στα 67 έτη, ενώ περιορίστηκαν σημαντικά τα «παραθυράκια», ωστόσο εξακολουθούν να υπάρχουν σημαντικά κενά που επιτρέπουν σε εργαζομένους να συνταξιοδοτούνται με τους παλαιότερους όρους. Το αποτέλεσμα είναι οι αθρόες συνταξιοδοτήσεις, που αυξάνουν τις κρατικές δαπάνες και περιορίζουν το εργατικό δυναμικό.
Οι αυστηρές προθεσμίες, μόλις τρεις ημέρες, για την εφαρμογή των μεταρρυθμίσεων είναι αξιομνημόνευτες και αποτελούν απόδειξη της απώλειας εμπιστοσύνης μεταξύ της Ελλάδας και της Ευρωζώνης. Αυτή η σκληρή μεταχείριση δικαιολογείται από την επανειλημμένη αποτυχία της Ελλάδας να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις, τόσο αυτές που θα έπρεπε να είναι προφανείς όσο και αυτές που είχαν συμφωνηθεί στο πλαίσιο προηγούμενων Μνημονίων. Είναι ειρωνικό το γεγονός ότι οι Ελληνες προκάλεσαν στον εαυτό τους τεράστια ζημιά εκλέγοντας την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και στη συνέχεια ψηφίζοντας «Οχι» στο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου. Τώρα είναι αναγκασμένοι να συμφωνήσουν στη λήψη ακόμη πιο δρακόντειων μέτρων.