Στο παρασκήνιο του υψηλού προφίλ επαφών της ελληνικής κυβέρνησης με την αμερικανική πλευρά το Μαξίμου συντηρεί την ελληνορωσική προσέγγιση. Οχι όμως σε βαθμό που να εφησυχάζει τη νευρικότητα της Μόσχας για τη ραγδαία αύξηση της επιρροής της Ουάσιγκτον στους ενεργειακούς σχεδιασμούς της Ελλάδας. Η επίτευξη ισορροπίας μεταξύ αυτών των αντίρροπων δυνάμεων θα κρίνει και τη ρωσική επενδυτική ατζέντα στη χώρα μας.
Σηματωρός και ταυτόχρονα μέσο πίεσης των ρωσικών σχεδιασμών είναι η απόφαση για τη συμμετοχή ή μη της Rossiyskie Zheleznye Dorogi (RZD) στους εν εξελίξει διαγωνισμούς για τις υπό ιδιωτικοποίηση ελληνικές επιχειρήσεις ΤΡΑΙΝΟΣΕ, ΟΛΘ και ΕΕΣΣΤΥ. Αυτά εξηγούν διπλωματικές πηγές, προσδιορίζοντας ως ενδιάμεσο σταθμό την επόμενη επίσημη συνάντηση Αθήνας – Μόσχας. Γι’ αυτό άλλωστε πριν από δέκα ημέρες, και ενώ στην Αθήνα βρισκόταν ο ειδικός απεσταλμένος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Αμος Χοχστάιν, στη Μόσχα γινόταν μια πολύ ενδιαφέρουσα συνάντηση: Στις 14 Οκτωβρίου 2015 ο υπουργός Ενέργειας της Ρωσίας, Αλεξάντερ Νόβακ, συναντήθηκε με τον γενικό γραμματέα Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων του υπουργείου Εξωτερικών της Ελλάδας, Γεώργιο Τσίπρα. Στο επίκεντρο της συζήτησής τους ήταν, σύμφωνα με ρωσικές πηγές, η συνεργασία στον τομέα φυσικού αερίου.
Οι ίδιες πληροφορίες αναφέρουν πως συζητήθηκαν επίσης θέματα σχετικά με τη σχεδιαζόμενη επίσκεψη στη Ρωσία του υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Π. Σκουρλέτη. Λίγες μέρες μετά και ενώ στην Αθήνα βρισκόταν η βοηθός υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ, Βικτόρια Νούλαντ, και ο Βούλγαρος υπουργός Εξωτερικών, Ντάνιελ Μίτοφ, οι επαφές Αθήνας – Μόσχας σε διπλωματικό επίπεδο συνεχίζονταν, με την ατζέντα να περιλαμβάνει τη βολιδοσκόπηση του κατά πόσον θα μπορούσε να επιτευχθεί επαρκής πρόοδος ώστε να πραγματοποιηθεί υψηλού επίπεδου επίσκεψη στην Ελλάδα, ενδεχομένως ακόμα και από τον Ρώσο πρωθυπουργό. Βασική ρωσική προτεραιότητα είναι η συνέχιση της προσπάθειας για την κατασκευή του νέου ρωσικού αγωγού που θα διέσχιζε Τουρκία, Ελλάδα με προοπτική να επεκταθεί στην Κεντρική Ευρώπη.
Τόσο η εγκατάσταση τερματικού σταθμού υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) στην Αλεξανδρούπολη και ο διασυνδετήριος αγωγός Ελλάδας – Βουλγαρίας που προωθούν οι ΗΠΑ όσο και ο ελληνοτουρκικός αγωγός που προωθεί η Ρωσία χρειάζονται σημαντικές συμβολαιοποιημένες ποσότητες πώλησης φυσικού αερίου για να είναι οικονομικά βιώσιμη η κατασκευή τους. Και το πρόβλημα αυτό ακόμα δεν έχει λυθεί.
Προοπτικά βέβαια, αμφότεροι οι σχεδιασμοί καθιστούν τη χώρα πραγματικό ευρωπαϊκό κόμβο μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) από τα νέα κοιτάσματα της Νοτιοανατολικής Μεσογείου και διέλευσης φυσικού αερίου από τη Ρωσία και την Κασπία. Το κατά πόσον μπορούν να προχωρήσουν αμφότερα, όπως δείχνει να επιδιώκει διακριτικά η ελληνική κυβέρνηση, μένει να αποδειχθεί στην πράξη. Χωρίς όμως επαρκή ζήτηση για φυσικό αέριο, η χρηματοδότησή τους είναι αμφίβολη.
Σε αυτό το περιβάλλον, στην οδό Κολοκοτρώνη, όπου και η έδρα του ΤΑΙΠΕΔ, εμφανίζονται ιδιαίτερα επιφυλακτικοί απέναντι στο ενδεχόμενο να συμμετάσχει τελικά η Rossiyskie Zheleznye Dorogi στους διαγωνισμούς για τους ελληνικούς σιδηροδρόμους και το λιμάνι της Θεσσαλονίκης.
Οι έχοντες μάλιστα καλύτερη μνήμη, θυμίζουν και την εμπειρία της ιδιωτικοποίησης της ΔΕΠΑ όπου η κυρίαρχη υποψήφια Gazprom δεν κατέθεσε καν δεσμευτική προσφορά, επικαλουμένη μάλιστα εμμέσως πλην σαφώς ευρωπαϊκά προσκόμματα και αντιδράσεις.