Την ανάγκη να προχωρήσουμε άμεσα στην επόμενη φάση χαλάρωσης των capital controls υπογράμμισε ο αναπληρωτής διευθύνων σύμβουλος του ομίλου Eurobank κ. Θεόδωρος Καλαντώνης. Μιλώντας σε ημερίδα της Ελληνικής Συνομοσπονδίας Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας ο κ. Καλαντώνης σημείωσε ότι τα χαρτονομίσματα που επιστρέφουν στο τραπεζικό σύστημα θα πρέπει να είναι απολύτως ελεύθερα, να μην υπόκεινται δηλαδή στους περιορισμούς των capital controls. Οπως τόνισε, από την αρχή της κρίσης το συνολικό ύψος των καταθέσεων της χώρας μειώθηκε κατά 120 δισ. ευρώ, ενώ μόνο το 2015, χαρτονομίσματα ύψους 45 δισ. ευρώ «έφυγαν» από τις τράπεζες· ωστόσο, το 80% αυτών παρέμεινε στη χώρα, στα σπίτια, στα χρηματοκιβώτια των εταιρειών και στις τραπεζικές θυρίδες.
«Είναι προφανές ότι η ρευστότητα αυτή, που αντιστοιχεί σε ποσοστό άνω του 25% του ΑΕΠ, που είναι εκτός τραπεζικού συστήματος, αν επέστρεφε πίσω στις τράπεζες, θα δρούσε καταλυτικά για την επανεκκίνηση της οικονομίας. Με την αποκατάσταση της αξιοπιστίας και της εμπιστοσύνης, περίπου 25 δισ. ευρώ καταθέσεις μπορούν και πρέπει να επιστρέψουν εντός της επόμενης διετίας στο τραπεζικό σύστημα, ενισχύοντας με αυτόν τον τρόπο τη ρευστότητα και την ικανότητά του να χρηματοδοτήσει την οικονομία».
Σε ό,τι αφορά τα «κόκκινα» δάνεια, ο κ. Καλαντώνης αναγνώρισε ότι η κατάσταση δεν είναι εύκολη, καθώς το σύνολο των μη εξυπηρετούμενων δανείων ξεπερνάει τα 100 δισ. ευρώ (επί συνόλου 206 δισ. ευρώ δανείων) ή ποσοστό 55% του ΑΕΠ. «Ωστόσο, παρά την αρνητική επίδραση και τη δυσλειτουργία που προκάλεσαν τα capital controls, ο ρυθμός αύξησης των επισφαλών δανείων δεν φαίνεται να επηρεάστηκε όσο αναμενόταν».
«Είναι αντιληπτό σε όλους ότι το θέμα των επισφαλών δανείων αφορά στο σύνολο της οικονομίας μας. Τόσο ο νέος νόμος για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους, όσο και μια σειρά βελτιώσεων στον νέο Κώδικα Πολιτικής Δικονομίας και στο πτωχευτικό δίκαιο επιχειρήσεων, δημιουργούν ένα περισσότερο ευέλικτο και δίκαιο πλαίσιο που θα επιτρέψει στις τράπεζες να διαχειριστούν το πρόβλημα πιο αποτελεσματικά, προστατεύοντας εκείνους που αποδεδειγμένα έχουν ανάγκη, αλλά αυξάνοντας την πίεση προς εκείνους που μπορούν και πρέπει να αρχίσουν να πληρώνουν».