Να γεφυρώσουν τις διαφορές μεταξύ τους καλούνται το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και η Ευρώπη, που τις επόμενες ημέρες πρέπει να χαράξουν την κοινή τους στάση στα κρίσιμα θέματα – και όχι μόνο– του ελέγχου, όπως τα νέα δημοσιονομικά μέτρα και το ασφαλιστικό. Σύμφωνα με πληροφορίες, το Ταμείο εμφανίζεται να διατηρεί τις πιο «σκληρές» θέσεις σε όλα τα ζητήματα, ενώ στο ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών παρατηρείται μια διαλλακτικότητα, καθώς αντιλαμβάνονται ότι υπάρχουν πολλοί περισσότεροι παράγοντες που παίζουν ρόλο στην επιτυχία του προγράμματος, πέραν της αυστηρής εφαρμογής του.
Σε ό,τι αφορά το κομμάτι των δημοσιονομικών μέτρων:
• Για το 2016: Το ΔΝΤ εμφανίζεται να εντοπίζει δημοσιονομικό κενό της τάξης ακόμα και του 1% του ΑΕΠ ή περίπου 1,8 δισ. ευρώ, ενώ η Ευρωζώνη εκτιμούσε την «τρύπα» περίπου στο μισό.
• Για τη διετία 2017-2018: Το Μνημόνιο προβλέπει την υιοθέτηση νέων μέτρων ύψους 0,75% του ΑΕΠ ή περίπου 1,35 δισ. ευρώ για το 2017 και 0,25% του ΑΕΠ ή περίπου 450 εκατ. ευρώ για το 2018. Το Ταμείο εμφανίζεται να θεωρεί ότι ενδεχομένως τα νέα μέτρα για τη διετία 2017-2018 να είναι περισσότερα, λόγω του μεγάλου κενού που διαπιστώνει για φέτος.
Σημείο σύγκλισης ΔΝΤ και Ευρωζώνης είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει να εφαρμόσει πλήρως τα μέτρα που έχουν ήδη συμφωνηθεί. Δηλαδή, τις περικοπές στις αμυντικές δαπάνες, τις αλλαγές στη φορολογία εισοδήματος, τη φορολόγηση των VLT’s, την αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των εισοδημάτων από τα ενοίκια κ.λπ. Μέτρα που συνολικά αποδίδουν στον προϋπολογισμό περί τα 770 εκατ. ευρώ.
Σχετικά με τις ελληνικές προτάσεις για τη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού, Ευρώπη και ΔΝΤ δείχνουν να συμφωνούν στα σημεία που έχουν αντιρρήσεις. Θεωρούν ότι τα ποσοστά αναπλήρωσης που προβλέπονται στις ελληνικές προτάσεις είναι αρκετά υψηλά, ενώ εκτιμούν ότι οι οικονομικές επιπτώσεις από τη σύνδεση του ύψους της σύνταξης με την πορεία του ΑΕΠ ενδεχομένως να είναι τέτοιες που να θέσουν σε λίγα χρόνια και πάλι σε κίνδυνο το ασφαλιστικό σύστημα. Επίσης, εκτιμούν ότι με τα προτεινόμενα μέτρα (περικοπή ΕΚΑΣ και αύξηση ασφαλιστικών εισφορών κυρίως) δεν καλύπτεται η βραχυπρόθεσμη δημοσιονομική «τρύπα» του συστήματος.
Στο τελευταίο σημείο, όμως, το Ταμείο εμφανίζεται να ζητεί περισσότερο σκληρά μέτρα για να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, τα οποία έχουν να κάνουν καθαρά με περικοπή συντάξεων. Αντιθέτως, το ευρωπαϊκό σκέλος των δανειστών δείχνει γενικότερα μεγαλύτερη διαλλακτικότητα.
Το ερώτημα πλέον είναι ποιες χώρες της Ευρωζώνης θα επιλέξουν να στηρίξουν τις σκληρές θέσεις του ΔΝΤ. Είναι γνωστό ότι χώρες όπως η Γερμανία, η Φινλανδία και η Ολλανδία έχουν θέσει ως βασική προϋπόθεση για τη συμμετοχή τους στο νέο πρόγραμμα και τη συμμετοχή του Ταμείου.