Το υπουργείο Οικονομικών, πιεζόμενο, σύμφωνα με δημοσιεύματα, από τους δανειστές μας, μεταβιβάζει στο ΤΑΙΠΕΔ το 10% του ΟΤΕ που κατέχει. Σκοπός είναι να ανοίξει ο δρόμος για την πώλησή του. Οι υπεύθυνοι για τον χειρισμό της υπόθεσης αυτής ας προσέξουν, γιατί δεν πρόκειται για απλή χρηματιστηριακή συναλλαγή. Βάσει της Συμφωνίας Μετόχων, μεταξύ του ελληνικού Δημοσίου και της Deutsche Telecom (DT), το 10% δίνει στο Δημόσιο 5 από τα 11 μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου, το δικαίωμα να ορίζει πρόεδρο και αρκετά άλλα, όπως βέτο σε στρατηγικές αποφάσεις. Επομένως, στα χέρια του Δημοσίου οι μετοχές του ΟΤΕ έχουν μεγαλύτερη αξία από τις υπόλοιπες που διαπραγματεύονται στο Χρηματιστήριο. Η υπεραξία αυτή όμως ισχύει μόνο έναντι της DT, και μπορεί να πραγματοποιηθεί μόνον εάν τις μετοχές αυτές θελήσει να αποκτήσει η DT, ώστε να έχει τον απόλυτο έλεγχο του Οργανισμού. Εάν το 10% πωληθεί σε τρίτους, τα δικαιώματα που το συνοδεύουν χάνονται.
Εως τώρα η DT δεν έχει εκδηλώσει ενδιαφέρον να αγοράσει τις μετοχές του Δημοσίου, μάλλον υπολογίζοντας ότι, αργά ή γρήγορα, εκείνο θα αναγκαστεί να τις πουλήσει στο Χρηματιστήριο για να βουλώσει κάποια τρύπα. Ετσι η DT θα αποκτούσε τον πλήρη έλεγχο δίχως να πληρώσει. Μια τέτοια εξέλιξη θα αποτελούσε δώρο της Ελλάδας προς την DT και απώλεια των δικαιωμάτων της δίχως αντάλλαγμα. Οι όροι της Συμφωνίας Μετόχων, αποτέλεσμα σκληρών διαπραγματεύσεων, στόχευαν, όταν μπήκαν, στη διαφύλαξη εθνικών συμφερόντων σε έναν στρατηγικό τομέα, ενώ παράπλευρα αφορούν και το υπόλοιπο 50% των μετόχων, δεδομένου ότι η DT κατέχει και διοικεί με το 40% μόνον.
Πόσο ειλικρινής είναι η στάση της DT; Η ύπαρξη μειοψηφίας με ισχυρά δικαιώματα δεν είναι δυνατόν να αφήνει αδιάφορη την πλειοψηφία. Αργά ή γρήγορα, στην πορεία μιας επιχείρησης χρειάζεται να παρθούν αποφάσεις που απαιτούν συναίνεση, και τότε τα δικαιώματα της μειοψηφίας αποκτούν βάρος και ενδεχομένως θα μπορούσαν να δημιουργήσουν προβλήματα. Με το σκεπτικό αυτό, το Δημόσιο δεν θα έπρεπε να βιαστεί να πουλήσει. Τα περίπου 400 εκατ. ευρώ, που είναι η χρηματιστηριακή αξία του 10%, αποτελούν πειρασμό για τη χρεοκοπημένη κυβέρνησή μας, αλλά δεν θα έσωζαν την κατάσταση. Εάν είναι αλήθεια ότι ασκείται πίεση από τους δανειστές, πρέπει να κατανοήσουν και εκείνοι ότι πώληση μπορεί μεν να γίνει, αλλά σε τιμή που αναγνωρίζει την πραγματική αξία της συμμετοχής. Οι δανειστές μας είναι εξοικειωμένοι με τέτοιου είδους καταστάσεις και σε θέση να ασκήσουν ανάλογη πίεση και προς την DT.