Η επιχειρηματικότητα είναι η μηχανή για την ανάπτυξη της οικονομίας και της κοινωνίας. Η επιχειρηματικότητα αξιοποιεί τους πόρους μιας χώρας, απασχολεί τους ανέργους, εξασφαλίζει κέρδη για τον επιχειρηματία και έσοδα για το κράτος (φόρος εισοδήματος και ΦΠΑ). Οι επιχειρήσεις με εξαγωγικό προσανατολισμό ενδυναμώνουν την οικονομία της χώρας, αυξάνουν την ευημερία των πολιτών και ισχυροποιούν τη χώρα σε διεθνές επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο ότι οι χώρες που έχουν αναπτύξει την επιχειρηματικότητα είναι εκείνες που καταβάλλουν τους υψηλότερους μισθούς, έχουν το καλύτερο κοινωνικό κράτος, έχουν τη μικρότερη ανεργία, καταβάλλουν τις υψηλότερες συντάξεις και οι πολίτες απολαμβάνουν τις καλύτερες υπηρεσίες από το κράτος.
Το επιχειρηματικό περιβάλλον έχει τη μεγαλύτερη σημασία στην ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας. Ακόμα και αν οι επιχειρηματίες και οι επιχειρήσεις συγκεντρώνουν τους παραπάνω ευνοϊκούς παράγοντες, δεν θα μπορέσουν να επιτύχουν εφόσον δεν υπάρχει το κατάλληλο επιχειρηματικό περιβάλλον.
Είναι λοιπόν υψίστης προτεραιότητας η άρση των εμποδίων της επιχειρηματικότητας και η θέσπιση νομοθεσίας που ευνοεί την ανάπτυξη υγιούς επιχειρηματικότητας. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος για να σωθούν οι συντάξεις και οι μισθοί από περαιτέρω μειώσεις, να ανακουφιστούν οι πολίτες από τους υπέρογκους φόρους και τις υπέρογκες ασφαλιστικές εισφορές που πληρώνουν και να σταματήσει ο υπερδανεισμός της χώρας μας.
Τα τελευταία 40 χρόνια στη χώρα μας έχει αναπτυχθεί μια κουλτούρα κατά της επιχειρηματικότητας και υπέρ του κρατικού δανεισμού. Θεωρούμε πολύ φυσιολογικό το κράτος να δανείζεται για να πληρώνει τα έξοδά του ακόμα και με δυσβάσταχτα μνημόνια.
Το κράτος ακόμα και σήμερα που το δημόσιο χρέος με το τρίτο μνημόνιο θα ξεπεράσει τα 360 δισ. ευρώ, εάν είχε τη δυνατότητα, θα έπαιρνε και άλλα δάνεια. Ενώ θα μπορούσε άμεσα να είχε άρει τα εμπόδια ανάπτυξης της επιχειρηματικότητας και να αποκομίζει έσοδα από τη φορολόγηση των κερδών των επιχειρήσεων όπως κάνουν οι άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Εάν η χώρα μας είχε αναπτύξει την επιχειρηματικότητα, δεν θα φθάναμε στη σημερινή κατάσταση και δεν θα είχαμε υπερχρεωθεί και υποθηκεύσει το μέλλον μας για πολλές δεκαετίες. Το κράτος μη έχοντας έσοδα από την ανάπτυξη της επιχειρηματικότητας δανειζόταν για να καλύψει τα έξοδά του. Τα κρατικά έξοδα ξεπερνούν κατά πολύ αυτά των ανεπτυγμένων χωρών, καθώς υπερβαίνουν το 50% του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος. Επειδή τα δάνεια πλέον τέλειωσαν, οι πολίτες θα πρέπει να πληρώνουν υπό μορφή φόρων και εισφορών κατά μέσο όρο το 50% των εισοδημάτων τους στο κράτος. Για αυτό η υπερφορολόγηση γίνεται πλέον δυσβάσταχτη για τον πολίτη.
* Ο κ. Κωνσταντίνος Ζοπουνίδης είναι καθηγητής, ακαδημαϊκός, Πολυτεχνείο Κρήτης, Distinguished Research Professor, Audencia Nantes School of Management, πρόεδρος Financial Engineering and Banking Society.
** Ο κ. Γιώργος Σ. Ατσαλάκης είναι οικονομολόγος, επίκουρος καθηγητής Πολυτεχνείου Κρήτης.