Βασικό «αγκάθι» της διαπραγμάτευσης θα αποτελέσουν τα «κόκκινα» δάνεια, με τους δανειστές να τάσσονται υπέρ της πλήρους απελευθέρωσης της πώλησης όλων των κατηγοριών δανείων και η όποια προστασία να συνδεθεί με εισοδηματικά κριτήρια και με τη δυνατότητα αποπληρωμής των οφειλετών. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά επιδιώκει σειρά εξαιρέσεων, για συγκεκριμένες κατηγορίες οφειλετών με βάση συγκεκριμένα όρια, αλλά και οριζόντια προστασία για τα δάνεια που συνδέονται με προσημείωση ή υποθήκη πρώτης κατοικίας. Συγκεκριμένα, η ελληνική πρόταση προβλέπει απαγόρευση της πώλησης απαιτήσεων σε μη τραπεζικά ιδρύματα για:
• δάνεια προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις έως 500.000 ευρώ
• δάνεια προς ελεύθερους επαγγελματίες έως 250.000 ευρώ
• καταναλωτικά δάνεια έως 20.000 ευρώ
• όλες τις δανειακές συμβάσεις –και όχι μόνο των στεγαστικών δανείων– όταν αυτές συνδέονται με προσημείωση ή υποθήκη πρώτης κατοικίας.
Να σημειωθεί ότι ο νόμος 4354/2015 που ψηφίστηκε τον Δεκέμβριο προβλέπει τη δυνατότητα ανάθεσης της διαχείρισης των απαιτήσεων από μη εξυπηρετούμενα δάνεια όλων των κατηγοριών, ακόμη και των στεγαστικών, σε εταιρείες-μη τραπεζικά ιδρύματα. Προς το παρόν, ωστόσο, ισχύει η εξαίρεση έως τις 15 Μαρτίου για τα δάνεια με υποθήκη πρώτης κατοικίας, τα καταναλωτικά, τα δάνεια προς μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα δάνεια που έχουν χορηγηθεί με εγγύηση του ελληνικού Δημοσίου, ενώ στις προθέσεις του υπουργείου είναι η κατάθεση νέας τροπολογίας που θα παρατείνει την εξαίρεση για ένα ακόμη μήνα, δηλαδή έως τις 15 Απριλίου.
Προς το παρόν, πώληση επιτρέπεται μόνο για τα επιχειρηματικά δάνεια προς μεγάλες επιχειρήσεις (επιχειρήσεις με τζίρο άνω 50 εκατ. ευρώ και 150 άτομα προσωπικό), ενώ εντός της εβδομάδας –ίσως και σήμερα– αναμένεται η έκδοση από την ΤτΕ της Πράξης Διοικητή για την αδειοδότηση των εταιρειών διαχείρισης και πώλησης απαιτήσεων. Η σχετική Πράξη θέτει σειρά προϋποθέσεων για την αδειοδότηση αυτών των εταιρειών, ενώ προβλέπει τη δυνατότητα των εταιρειών διαχείρισης απαιτήσεων να χορηγούν δάνεια προς τους οφειλέτες, φυσικά ή νομικά πρόσωπα, προκειμένου να κάνουν αναδιάρθρωση της οφειλής τους, χωρίς να απαιτείται να έχουν αγοράσει το δάνειο.
Περαιτέρω προβλέπει τον εξονυχιστικό έλεγχο των φυσικών ή νομικών προσώπων που θα συμμετέχουν στο μετοχικό κεφάλαιο και στη διοίκηση αυτών των εταιρειών, καθώς και πλήρη καταγραφή όλων των μεθόδων διαχείρισης «κόκκινων» δανείων. Στόχος, μεταξύ άλλων, είναι να διασφαλιστεί η διαφάνεια, αλλά και να αποτραπεί η σύγκρουση συμφερόντων μεταξύ των εν δυνάμει νέων και των υφιστάμενων μετόχων.