Ενα πανίσχυρο εποπτικό συμβούλιο και τέσσερις θυγατρικές θα αποτελέσουν τη βασική αρχιτεκτονική δομή του Νέου Ταμείου δημόσιας περιουσίας. Και σ’ αυτό το εποπτικό συμβούλιο οι δανειστές θα έχουν de facto βέτο, αφού έχει συμφωνηθεί πως από τα πέντε μέλη που θα το απαρτίζουν, τα δύο θα είναι επιλογή των θεσμών, ενώ οι αποφάσεις πρέπει να λαμβάνονται με διευρυμένη πλειοψηφία τεσσάρων μελών.
Περαιτέρω δε οι δανειστές θα έχουν λόγο και στην επιλογή των τριών μελών που θα αντιπροσωπεύουν το ελληνικό Δημόσιο. Ετσι θα ελέγξουν πρακτικά όλες τις αποφάσεις χωρίς όμως απαραίτητα να μπορούν και να επιβάλουν τις δικές τους επιλογές. Είναι για αυτόν ακριβώς τον λόγο που ακόμα δεν έχει επέλθει πλήρης συμφωνία για το ποια θα είναι τα περιουσιακά στοιχεία που θα ελέγχει η τέταρτη θυγατρική. Αυτή θα προστεθεί στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), στο Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ) και στην Εταιρεία Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ) που θα αποτελούν τους τέσσερις βασικούς πυλώνες. Η τέταρτη αυτή θυγατρική, όπως αφήνεται να εννοηθεί από το υπουργείο Οικονομικών, θα περιλάβει συμμετοχές των δημόσιων επιχειρήσεων κοινής ωφελείας. Μάλιστα, ανεπίσημα διευκρινίζεται πως θα πρόκειται για συμμετοχές σε εταιρείες όπως η ΔΕΠΑ, τα ΕΛΠΕ ή η ΔΕΗ, περιουσιακά στοιχεία όλα σήμερα του ΤΑΙΠΕΔ.
Το πρόβλημα της «προίκας»
Το θέμα, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, παραμένει ανοιχτό και ενδεχομένως να παραπεμφθεί στο μέλλον. Να ιδρυθεί δηλαδή τώρα το Ταμείο και να αποφασιστεί η τύχη συγκεκριμένων assets αργότερα φέτος ή και τα επόμενα χρόνια. Αλλωστε κορυφαίες πηγές της διοίκησης του ΤΑΙΠΕΔ σε επαφή και με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή διαβεβαιώνουν την «Κ» πως η μεταφορά συμμετοχών που ήδη έχει το ΤΑΙΠΕΔ «σκοντάφτει» στις θέσεις των δανειστών αλλά και στις συμβατικές υποχρεώσεις της χώρας από τα προηγούμενα μνημόνια. Ετσι, λένε οι ίδιες πληροφορίες, η τέταρτη θυγατρική του Νέου Ταμείου θα προικιστεί μεν με συμμετοχές του Δημοσίου σε ΔΕΚΟ, αλλά άλλων, πέραν αυτών που ελέγχει ήδη το ΤΑΙΠΕΔ. Πλην ίσως ορισμένων εξαιρέσεων όπως η ΕΥΔΑΠ, η ΕΥΑΘ, που η ιδιωτικοποίησή τους έχει προσκρούσει στο ΣτΕ, και τα ΕΛΤΑ για τα οποία το επενδυτικό ενδιαφέρον κρίνεται πολύ περιορισμένο και η μακροπρόθεσμη αξιοποίησή τους «ταιριάζει» στη νέα δομή.
Υπενθυμίζεται πως στο χαρτοφυλάκιο του ΤΑΙΠΕΔ περιλαμβάνονται 23 περιουσιακά στοιχεία, η αξιοποίηση των οποίων αποτελεί υποχρέωση και με βάση το τρίτο μνημόνιο, και τα έσοδα από αυτή προορίζονται για την αποπληρωμή του δημοσίου χρέους αποκλειστικά. Σε αυτά τα 23 assets δεν περιλαμβάνονται μόνον οι 9 αποκρατικοποιήσεις στις οποίες συνήθως αναφέρονται στελέχη της κυβέρνησης (περιφερειακά αεροδρόμια, Ελληνικό, Αστέρας Βουλιαγμένης, Αφάντου στη Ρόδο, ΔΕΣΦΑ, ΟΛΠ, ΟΛΘ, ΤΡΑΙΝΟΣΕ και ΕΕΣΣΤΥ και Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών) αλλά και το 6% του ΟΤΕ (που δεν έχει ακόμα μεταβιβαστεί στο ΤΑΙΠΕΔ), συμμετοχές σε ΕΛΠΕ, ΔΕΗ, ΔΕΠΑ, ΕΛΤΑ, ΕΥΔΑΠ, διάφορες μεγάλες μαρίνες, ακίνητα και τιτλοποιήσεις ακινήτων, η Εγνατία Οδός και άλλα.
Ορισμένες πηγές σημειώνουν πως πρόθεση της κυβέρνησης είναι να μειώσει τον ρόλο του ΤΑΙΠΕΔ και θυμίζουν πως συστάθηκε την 1η Ιουλίου 2011 και η διάρκειά του είναι έξι έτη, μετά την πάροδο των οποίων η λειτουργία του μπορεί να παραταθεί με απόφαση του υπουργού Οικονομικών. Τίθεται λοιπόν πολιτικό ζήτημα γύρω από το μέλλον του ΤΑΙΠΕΔ και κρίσιμων συμμετοχών του όπως αυτές στη ΔΕΗ (17%) ή τα ΕΛΠΕ (35%). Ομως τίθεται πολιτικό ζήτημα και ζήτημα διαπραγμάτευσης και για το ποια νέα στοιχεία θα προστεθούν αφού στόχος είναι να εισφερθούν πολύτιμα περιουσιακά στοιχεία που προοπτικά να έχουν αξία ύψους 50 δισ. Τι θα γίνει δηλαδή με μετοχές επιχειρήσεων που ελέγχει απευθείας το υπουργείο των Οικονομικών ή άλλα υπουργεία και δημόσιοι φορείς και τι θα γίνει με τα δικαιώματα παραχωρήσεων όπως του ορυκτού πλούτου. Πιθανότατα το θέμα δεν θα κλείσει τώρα παρά μόνον στο μέρος που αφορά την ίδρυση του νέου ταμείου και την υπαγωγή σε αυτό των ΤΧΣ, ΤΑΙΠΕΔ και ΕΤΑΔ. Ομως οι πρώτες ενδείξεις δείχνουν πως το ζήτημα τείνει να μετατραπεί σε πεδίο μείζονος αντιπαράθεσης καθώς οι δανειστές θα πιέζουν για περισσότερα assets και η απροθυμία της κυβέρνησης θα πρέπει να θεωρείται δεδομένη.