Τρία συν τρία σενάρια υπάρχουν αυτή τη στιγμή για το πότε θα κλείσει η αξιολόγηση και το τι θα γίνει με το θέμα της ελάφρυνσης του χρέους. Κοινή συνισταμένη όλων των σεναρίων (που αναμένεται να συζητηθούν στην Ουάσιγκτον τις επόμενες ημέρες) είναι ότι η Ελλάδα θα βρεθεί με την «πλάτη στον τοίχο», καθώς η μη ολοκλήρωση μιας έστω μερικής συμφωνίας με την τρόικα, αφήνει έκθετη την κυβέρνηση και ανοικτό το ενδεχόμενο να ζητηθούν επιπλέον μέτρα.
Σε ό,τι αφορά το χρονοδιάγραμμα της ολοκλήρωσης της διαπραγμάτευσης, αυτή τη στιγμή υπάρχουν τα εξής σενάρια:
1. Το καλό: Να επιτευχθεί η συμφωνία τεχνικού επιπέδου (staff level agreement – SLA) έως το Eurogroup της 22ας Απριλίου ή έως τις 25-26 Απριλίου που ενδεχομένως να συγκληθεί εκτάκτως νέο Eurogroup αποκλειστικά για το θέμα της Ελλάδας.
2. Το ενδιάμεσο: Να παραμείνουν διαφορές, αλλά όχι τόσο σημαντικές που να οδηγήσουν σε μεγάλη καθυστέρηση στην επίτευξη του SLA. Η συμφωνία θα ολοκληρωθεί εντός του Μαΐου.
3. Το κακό: Οι διαφορές να είναι μεγάλες αναφορικά με τα θέματα του ελέγχου και ταυτόχρονα Ευρωζώνη και ΔΝΤ να μην έχουν καταλήξει σε κάποια απόφαση για το ζήτημα του ελληνικού χρέους. Οι διαπραγματεύσεις δεν θα κλείσουν έως το τέλος Μαΐου και οι συζητήσεις θα παγώσουν τον Ιούνιο λόγω του δημοψηφίσματος στη Βρετανία για την έξοδό της από την Ε.Ε. Ετσι, οι συζητήσεις θα χρειαστεί να επεκταθούν και τον Ιούλιο, όπου πλέον η απειλή μιας χρεοκοπίας θα είναι ορατή σε περίπτωση μη συμφωνίας και αποδέσμευσης δόσεων.
Παράλληλα, τρία είναι και τα σενάρια σχετικά με τις συνέπειες που θα έχει για την Ελλάδα η συζήτηση μεταξύ Ευρωζώνης και ΔΝΤ για το θέμα του χρέους:
1. Δεν καταλήγουν σε συμφωνία για τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους, αλλά ταυτόχρονα δεν υπάρχει απόφαση και για μη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα. Σε αυτή την περίπτωση, η τρόικα θα επιστρέψει στην Αθήνα και θα ζητήσει από την κυβέρνηση να διασφαλίσει την επίτευξη πρωτογενούς πλεονάσματος 3,5% του ΑΕΠ το 2018, αλλά με τους όρους που θέτει το ΔΝΤ. Δηλαδή, η κυβέρνηση θα κληθεί να προσδιορίσει επιπλέον μέτρα της τάξης του 2% του ΑΕΠ, αφού σήμερα το Ταμείο εκτιμά ότι οι προτάσεις της Αθήνας καλύπτουν μόνο το 2,5% του δημοσιονομικού κενού που έως το 2018 το υπολογίζει σε 4,5% του ΑΕΠ.
2. Υπάρχει κάποια συμφωνία για το χρέος. Η Αθήνα είναι βέβαιο ότι θα δεχθεί πιέσεις από τις ευρωπαϊκές χώρες για μεγάλες υποχωρήσεις, δεδομένου ότι οι κυβερνήσεις τους θα πρέπει να δικαιολογήσουν στο εσωτερικό τους κοινό το γεγονός ότι η Ελλάδα δεν θα τους επιστρέψει όσα της δάνεισαν.
3. Ευρωζώνη και ΔΝΤ δεν τα βρίσκουν και αποφασίζεται το Ταμείο να παραμείνει ως τεχνικός σύμβουλος στο ελληνικό πρόγραμμα ή να μη συμμετάσχει καθόλου. Αθήνα και Ευρωζώνη θα κλείσουν τη συμφωνία χωρίς το Ταμείο, αλλά εκτιμάται ότι οι κυβερνήσεις της Ευρωζώνης θα επιδιώξουν να δείξουν ένα «αυστηρό πρόσωπο» ώστε να μη θεωρηθεί ότι «χαλαρώνουν» οι όροι του προγράμματος μετά την αποχώρηση του ΔΝΤ. Κάτι που σημαίνει ότι η Αθήνα θα πρέπει και πάλι να κάνει κάποιες υποχωρήσεις.