Προϋποθέσεις και κινήσεις για έναν σωστό αναπτυξιακό νόμο

Προϋποθέσεις και κινήσεις για έναν σωστό αναπτυξιακό νόμο

3' 21" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η κυβέρνηση 16  μήνες μετά την ανάληψη της εξουσίας, αποφάσισε να φέρει ένα νομοσχέδιο που υποτίθεται θα έδινε ανάσα στην πραγματική οικονομία. Και το έφερε με τυμπανοκρουσίες θέλοντας να σηματοδοτήσει το πέρασμα από την εποχή της «διαπραγμάτευσης» στην εποχή της δήθεν «ανάπτυξης».

Θα υπέθετε λοιπόν κανείς ότι η διακυβέρνηση μιας χώρας έχει διακριτά διαστήματα (τώρα διαπραγματευόμαστε, αύριο ασχολούμαστε μόνο με την ανάπτυξη, τον άλλο μήνα με την παιδεία κ.ο.κ.).

Λάθος. Το έργο πρέπει να είναι συνεχές και οι υπουργοί της συγκεκριμένης κυβέρνησης μάλλον το έχουν ξεχάσει.

Το δεύτερο είναι ότι σε μια χώρα που βρίσκεται στο τρίτο συνεχές τρίμηνο ύφεσης (-1,4% το Α’ τρίμηνο του 2016) και ουσιαστικά στον έβδομο χρόνο οικονομικής κρίσης, με τις εξαγωγές να πέφτουν 3,3% και τον ακαθάριστο σχηματισμό παγίου κεφαλαίου στο -6,8% για το προηγούμενο τρίμηνο, το νομοσχέδιο για τις ιδιωτικές επενδύσεις που προβλέπει (βάσει των στοιχείων του ΓΛΚ) 670 εκ. για τα επόμενα 6 έτη, φαντάζει σαν ασπιρίνη που δίνουμε σε καρκινοπαθή και επομένως δε θα απαλύνει καν τον πόνο.

Το νομοσχέδιο μοιάζει περισσότερο να θέλει να ευθυγραμμιστεί με τις προβλέψεις του νέου Γενικού Απαλλακτικού Κανονισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, παρά να αποτελέσει ένα κείμενο που θα σέβεται μεν τους ευρωπαϊκούς κανόνες, θα είναι όμως προσαρμοσμένο στα δεδομένα και τις ανάγκες της χώρας. Από την άλλη, είναι μια μεμονωμένη προσπάθεια σε ένα κατά τα άλλα κατεστραμμένο σκηνικό: χωρίς έναν σύγχρονο και αποτελεσματικό Πτωχευτικό Κώδικα, με τις εργασιακές σχέσεις να ακροβατούν ανάμεσα στην πλήρη κηδεμόνευση και την απόλυτη απορρύθμιση και τη χώρα να μη μπορεί να βρει το βηματισμό της στο εσωτερικό και το εξωτερικό της.

Το νομοσχέδιο συντάχθηκε υπό την ανάγκη της κυβέρνησης να εξαγνιστεί από την αύξηση ΦΠΑ στο 24%, την προκαταβολή φόρου στο 100%, την αύξηση φορολογίας για τις επιχειρήσεις στο 29%, την απελευθέρωση της αγοράς των κόκκινων δανείων και την αύξηση εργοδοτικών εισφορών. Όμως καταλήξαμε σε ένα σχέδιο νόμου στο οποίο δεν έλαβε κανένας υπόψη τις επιτυχίες και αποτυχίες των προηγούμενων αναπτυξιακών ενώ η σχέση μεταξύ του επιδιωκόμενου στόχου (ποιος να είναι άραγε αυτός;) και των μέσων είναι σχεδόν ανύπαρκτη.

Σε τεχνικό επίπεδο θα σταθώ σε δύο βασικά σημεία: Πρώτον είναι απαράδεκτο να προβλέπεται η αποπληρωμή των επενδύσεων σε 7 χρόνια. Αν συνυπολογίσουμε και τις διοικητικές καθυστερήσεις ο χρόνος θα αυξάνεται περισσότερο. Το πρόβλημα γίνεται ακόμα μεγαλύτερο για τις επενδύσεις που έρχονται από τους προηγούμενους αναπτυξιακούς και οι άνθρωποι αυτοί έχουν πίσω τους τράπεζες (και τώρα τα funds των κόκκινων δανείων) να τους κυνηγάνε.

Δεύτερον, ο τρόπος διαχείρισης του αναπτυξιακού είναι προβληματικός. Έχουμε μια δαιδαλώδη διαδικασία θέσπισης καθεστώτων που προβλέπονται μεν στο νόμο αλλά για να εφαρμοστούν απαιτείται σειρά υπουργικών αποφάσεων. Από την άλλη θεσπίζεται «ευέλικτο» Αναπτυξιακό Συμβούλιο που αποτελείται από 11μελή Επιστημονική Επιτροπή και 21μελή Επιτροπή Κοινωνικών Εταίρων! Τέλος η αξιολόγηση των επενδυτικών σχεδίων από ένα άτομο μπορεί να φαντάζει απλοποίηση, αλλά δημιουργεί δυσπιστία και αφήνει «άρωμα» διαπλοκής.

Για έναν σωστό αναπτυξιακό νόμο χρειαζόμαστε μια σειρά από προϋποθέσεις και κινήσεις.

Πρώτον, να πληρωθούν άμεσα τα 4 δις των προηγούμενων αναπτυξιακών, για ενίσχυση των επιχειρήσεων.

Δεύτερον, ένα σχέδιο μείωσης της φορολογίας στα νέα κέρδη για κάθε επιχείρηση για τα επόμενα 3-5 χρόνια έτσι ώστε να δίνονται κίνητρα για νέες επενδύσεις και για δήλωση του πραγματικού τζίρου των επιχειρήσεων. Το σταθερό φορολογικό σύστημα για 12 έτη που επαίρεται η κυβέρνηση ότι συμπεριέλαβε στο νέο αναπτυξιακό είναι εκ των ων ου άνευ συνθήκη που πρέπει να ισχύσει οριζόντια και όχι καινοτομία.

Τρίτον, μείωση των ασφαλιστικών εισφορών για τις νέες προσλήψεις ή για όσους προχωρήσουν σε αυξήσεις μισθών ώστε να μειωθεί η μαύρη εργασία.

Τέταρτον, διπλάσιες αποσβέσεις για νέες επενδύσεις ώστε να υπάρξει τόνωση του σχηματισμού κεφαλαίου.    

Πέμπτον, στοχευμένες ενισχύσεις σε κλάδους που κρίνονται εθνικά επωφελείς ώστε να δημιουργηθεί ένα ντόμινο ανάπτυξης.

Κανένας αναπτυξιακός νόμος -πολλώ δε μάλλον ο συγκεκριμένος-δε μπορεί να λειτουργήσει με τη σημερινή κυβέρνηση της οποίας οι υπουργοί υπογράφουν επενδύσεις και μετά κάνουν τα πάντα προκειμένου να δημιουργήσουν προσκόμματα ώστε να εφησυχάσουν την αριστερή συνείδησή τους.

Η ανάπτυξη χρειάζεται απλές και καθαρές προτάσεις για να ξεκινήσει και όχι τον αναπτυξιακό "νάνο" που φέρνει η κυβέρνηση.

Ο κ. Χάρης Θεοχάρης είναι ανεξάρτητος Βουλευτής

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή