«Ουδέν νεώτερον» στην υπόθεση του ΔΕΣΦΑ περίπου ένα μήνα μετά την τροπολογία Σκουρλέτη, που μειώνει τα μελλοντικά έσοδα της εταιρείας και έφερε τους Αζέρους της Socar προ της αποχώρησης. Στο διάστημα αυτό δεν έχει υπάρξει καμιά επικοινωνία μεταξύ των δύο πλευρών, εξέλιξη που βαθαίνει το αδιέξοδο στην ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης που σέρνεται από τον Ιούνιο του 2013. Η πλευρά των Αζέρων δεν έκρυψε τη δυσαρέσκειά της λίγο πριν από την κατάθεση της σχετικής τροπολογίας στη Βουλή. Εκτοτε, αποστασιοποιήθηκε πλήρως αναμένοντας προφανώς τις επόμενες κινήσεις της ελληνικής κυβέρνησης, στελέχη της οποίας διαβλέπουν οριστικό ναυάγιο. Το τοπίο σε κάθε περίπτωση αναμένεται να ξεκαθαρίσει τον Σεπτέμβριο, οπότε λήγει η ισχύς της εγγυητικής επιστολής καλής εκτέλεσης που έχει καταθέσει η Socar. Εν αναμονή της καταληκτικής ημερομηνίας, η ανεύρεση μιας λύσης ικανής να ανατρέψει το ναυάγιο και να οδηγήσει σε ολοκλήρωση της πώλησης είναι εξαιρετικά δύσκολη υπόθεση. Αυτό γιατί οι Αζέροι στις διαπραγματεύσεις με την πολιτική ηγεσία του υπουργείου Ενέργειας και Περιβάλλοντος, πριν από την κατάθεση της επίμαχης τροπολογίας, είχαν θέσει δύο όρους, προκειμένου να αποδεχθούν τους νέους όρους τιμολόγησης για τα τέλη δικτύου του ΔΕΣΦΑ. Είτε να υπάρξει αναπροσαρμογή προς τα κάτω του τιμήματος των 400 εκατ. ευρώ που πρόσφεραν για το 66% του ΔΕΣΦΑ, είτε να υπάρξει κάποια έμμεση αποζημίωση για τα έσοδα που θα απολέσει η εταιρεία με την ισχύ του νέου κανονισμού.
Στις συζητήσεις που προηγήθηκαν της τροπολογίας διαπιστώθηκε ότι δεν μπορούσε να γίνει μείωση του τιμήματος, γιατί κάτι τέτοιο ταυτιζόταν με αλλαγή εκ των υστέρων του διαγωνισμού που ανέδειξε τη Socar ως πλειοδότρια. Η περίπτωση της έμμεσης αποζημίωσης είναι η μόνη που με βάση αυτά τα δεδομένα θα μπορούσε να ξαναδεί η ελληνική πλευρά, η οποία απέρριψε σε αυτό τον κύκλο διαπραγματεύσεων, σύμφωνα με αρμόδιες πηγές, αίτημα των Αζέρων μεταβίβασης στη Socar των ταμειακών διαθεσίμων του ΔΕΣΦΑ, ύψους περί τα 100 εκατ. ευρώ. Από πουθενά ωστόσο δεν προκύπτει ότι η κυβέρνηση εξετάζει κάποια τέτοια λύση. Αντιθέτως ο υπουργός Ενέργειας και Περιβάλλοντος, που δεν έκρυψε ποτέ τη διαφωνία του με την ιδιωτικοποίηση του ΔΕΣΦΑ, φέρεται να προτείνει στον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα ένα μοντέλο ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ αντίστοιχο αυτού του ΑΔΜΗΕ, που θα διασφαλίζει τον έλεγχο της εταιρείας από το ελληνικό Δημόσιο. Σε αυτή την περίπτωση μιλάμε για ακύρωση του τρέχοντος διαγωνισμού και την έναρξη νέου σε άλλη βάση, σενάριο που θα πρέπει να έχει τη συναίνεση και των πιστωτών, αφού η ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης του ΔΕΣΦΑ αποτέλεσε προαπαιτούμενο της πρώτης αξιολόγησης. Ενα πρόσθετο πρόβλημα που θα πρέπει να αντιμετωπίσει η κυβέρνηση στην περίπτωση του ναυαγίου είναι και η «τρύπα» των 188 εκατ. ευρώ, που θα εισέπραττε το ελληνικό Δημόσιο από το συνολικό τίμημα των 400 εκατ. ευρώ που πρόσφερε η Socar (212 εκατ. ευρώ θα πήγαιναν στα ταμεία των ΕΛΠΕ για το 35% που κατέχουν στον ΔΕΣΦΑ).
Μια συναινετική αποχώρηση των Αζέρων από την ιδιωτικοποίηση στο πλαίσιο του ίδιου διαγωνισμού και εξαγορά ποσοστού περί το 31% από την ιταλική Snam θα ήταν το ιδανικό σενάριο αυτή τη στιγμή για την ολοκλήρωση της ιδιωτικοποίησης. Η ιταλική εταιρεία είχε εκφράσει ενδιαφέρον για την εξαγορά ποσοστού τουλάχιστον 17% από το 66% του ΔΕΣΦΑ αμέσως μετά την εξαγορά του από τη Socar, προκειμένου να ικανοποιηθεί σχετικός όρος της Ε.Ε. και να ολοκληρωθεί η ιδιωτικοποίηση. Ωστόσο οι διαπραγματεύσεις με την ιταλική εταιρεία μπλόκαραν εξαιτίας της τροπολογίας Σκουρλέτη.