Αμοιβαία βήματα συμβιβασμού στα εργασιακά εμφανίζονται διατεθειμένοι να κάνουν η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας προκειμένου να συνεχιστεί η διαπραγμάτευση της ελληνικής κυβέρνησης με τους εκπροσώπους των δανειστών και να επιτευχθεί μια «καλή συμφωνία». Αν και μένουν ακόμη πολλά βήματα να γίνουν για να διανυθεί η απόσταση που χωρίζει όχι μόνο την κυβέρνηση με τους δανειστές αλλά και τους δανειστές μεταξύ τους, κατά τη χθεσινή συνάντηση του Ευρωπαίου Επιτρόπου Πιερ Μοσκοβισί με την υπουργό Εργασίας Εφη Αχτσιόγλου, διεφάνη ότι οι δύο πλευρές συζητούν ήδη τις αναγκαίες προσαρμογές στα εργασιακά, βάσει του 3ου Μνημονίου, λαμβάνοντας όμως υπόψη και τις αρχές του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου.
Αμέσως μετά τη συνάντηση, την οποία ο κ. Μοσκοβισί χαρακτήρισε καλή και εποικοδομητική, πηγές προερχόμενες από το υπουργείο Εργασίας έκαναν λόγο για σαφέστατη πρόοδο που ανοίγει τον δρόμο για μια καλή συμφωνία στα εργασιακά. Σύμφωνα με υψηλόβαθμο στέλεχος του υπουργείου, η συζήτηση επικεντρώθηκε στο ζήτημα των συλλογικών διαπραγματεύσεων και ο Ευρωπαίος Επίτροπος συμμερίστηκε τις απόψεις της ελληνικής πλευράς, τονίζοντας πως η Επιτροπή στηρίζει πλήρως το Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο και ότι η Ελλάδα δεν πρόκειται να τεθεί σε καθεστώς εξαίρεσης.
Λιγότερο… εκδηλωτικός ο κ. Μοσκοβισί κατά την επίσημη συνέντευξη Τύπου, όταν ερωτήθηκε για το θέμα, δήλωσε πως με βάση τα στοιχεία που κατέθεσε στην Ελληνίδα υπουργό Εργασίας, επιθυμεί μια συμφωνία για τα εργασιακά μέχρι τα τέλη της τρέχουσας εβδομάδας. Σημείωσε μάλιστα, ότι η πρότασή του προς την κ. Αχτσιόγλου περιλαμβάνει τις αναγκαίες προσαρμογές που περιέχει το μνημόνιο, είναι όμως παράλληλα, προσηλωμένη και στο Ευρωπαϊκό Κοινωνικό Μοντέλο.
Σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες της «Κ», κατά τη χθεσινή συνάντηση των δύο πλευρών, η κ. Αχτσιόγλου αφού επιχειρηματολόγησε υπέρ των ελληνικών προτάσεων για τις συλλογικές συμβάσεις, επισημαίνοντας ότι κινούνται εντός του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Μοντέλου, παρουσίασε πίνακες βάσει των οποίων φαίνεται καθαρά ότι μετά τις παρεμβάσεις των δύο προηγούμενων μνημονίων, η προστασία των Ελλήνων εργαζομένων στο θέμα των ομαδικών απολύσεων βρίσκεται κοντά στον ευρωπαϊκό μέσον όρο και δεν απαιτούνται αλλαγές, ενώ η προστασία των εργαζομένων μέσω της νομοθεσίας (περιλαμβάνει και τις συλλογικές διαπραγματεύσεις) υπολείπεται πλέον σημαντικά από πολλές ευρωπαϊκές χώρες και είναι κάτω από τον ευρωπαϊκό μέσον όρο.
Για τον λόγο αυτό, σύμφωνα με την ελληνική πλευρά επιδιώκεται η επαναφορά της δυνατότητας επέκτασης των κλαδικών συμβάσεων και της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης. Στο θέμα της επεκτασιμότητας μάλιστα, συναινεί με την πρόταση των δανειστών για δημιουργία ενός αξιόπιστου μηχανισμού παρακολούθησης της αντιπροσωπευτικότητας των κλαδικών συμβάσεων. Αλλά και σε αυτό της αρχής της ευνοϊκότερης ρύθμισης για τον εργαζόμενο, προκειμένου να επιτευχθεί η επιθυμητή συμφωνία, η ηγεσία του υπουργείου Εργασίας δεν αποκλείει την αποδοχή ρήτρας απόκλισης από την αρχή.
«Θέλουμε την αγορά εργασίας να λειτουργεί χωρίς περιττούς περιορισμούς. Θέλουμε όμως και ισχυρούς κοινωνικούς εταίρους οι οποίοι θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να διαπραγματεύονται» ήταν η δήλωση του κ. Μοσκοβισί για το θέμα, που άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο διαφοροποίησης της Επιτροπής από τις προηγούμενες θέσεις των θεσμών.
Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι η ελληνική πλευρά δεν θα προχωρήσει στις αναγκαίες και σημαντικές υποχωρήσεις προκειμένου να επιτευχθεί έστω μια ισοπαλία στα εργασιακά. Το «δύσκολο» θέμα είναι οι ομαδικές απολύσεις, για τις οποίες η κυβέρνηση ενώ ξεκαθαρίζει σε όλους τους τόνους ότι δεν θα δεχθεί αύξηση του ορίου από 5% σε 10%, αφήνει πλέον ξεκάθαρα ανοικτό το ενδεχόμενο κατάργησης του υπουργικού βέτο, καθώς σε ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση δεν υπάρχει αντίστοιχη πολιτική – διοικητική παρέμβαση στη λήψη της απόφασης για ομαδικές απολύσεις. Δέχεται μάλιστα και την πιθανότητα μιας ανεξάρτητης και ισορροπημένης ως προς τη συμμετοχή κυβέρνησης, εργοδοτών και εργαζομένων, Αρχής που θα διενεργεί τον προέλεγχο της νομιμότητας των αποφάσεων των επιχειρήσεων, αρνείται όμως να αρκεστεί μόνο στον έλεγχο της διαδικασίας και ζητεί να υπάρχει κάποιος έλεγχος και στα οικονομικά στοιχεία βάσει των οποίων οι επιχειρήσεις προχωρούν στις ομαδικές απολύσεις.