Μπορεί η αποκλιμάκωση των αποδόσεων των ελληνικών δεκαετών ομολόγων να δημιουργεί κάποια αισιοδοξία, αλλά χωρίς πρόγραμμα στήριξης της ελληνικής οικονομίας κάθε προσπάθεια ουσιαστικής επιστροφής του ελληνικού Δημοσίου στις αγορές θα είναι επιεικώς παρακινδυνευμένη. Το κόστος χρηματοδότησης θα είναι υψηλό και το ύψος των κεφαλαίων που θα μπορούν να αντληθούν μικρό. Ακόμα και αν η χώρα συμπεριληφθεί στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ.
Τα παραπάνω εκτιμούν διαχειριστές κεφαλαίων, επικαλούμενοι τη διαφορά αποδόσεων του ελληνικού ομολόγου που λήγει το 2017, έναντι αυτού του 2019. Το ομόλογο που ωριμάζει το 2017 κινείται αυτές τις μέρες στην περιοχή των 99 λεπτών ανά ευρώ ονομαστικής αξίας, διαμορφώνοντας την απόδοσή του στο 5,38% έναντι ονομαστικής 3,375%.
Οι αγορές το αποτιμούν υψηλότερα από όλα τα άλλα χρεόγραφα του ελληνικού Δημοσίου, διότι ωριμάζει εντός της διάρκειας του τρίτου μνημονίου. Οι επενδυτές αντιμετωπίζουν έτσι την αποπληρωμή του πρακτικά ως βέβαιη, εξαιτίας της στήριξης από τους δανειστές. Ομως το ομόλογο που λήγει το 2019, έτος για το οποίο δεν υπάρχει ορατότητα αναφορικά με την ύπαρξη ή όχι ευρωπαϊκής στήριξης, βρίσκεται στην περιοχή των 95 λεπτών ανά ευρώ, με απόδοση 7,09% έναντι ονομαστικής 4,750%. Δηλαδή, διαφορά πολύ μεγαλύτερη απ’ ό,τι θα δικαιολογούσε μια φυσιολογική καμπύλη αποδόσεων.
Υπενθυμίζεται πως και τα δύο παραπάνω ομόλογα εκδόθηκαν το 2014, άνοιξη και καλοκαίρι, αντλώντας περί τα 4,5 δισ. ευρώ από τις αγορές για το ελληνικό Δημόσιο.
Οι συντηρητικότεροι διαχειριστές εκτιμούν πως για να υπάρξει πραγματική επιστροφή της Αθήνας στις αγορές, πρέπει είτε να υπάρξει καθαρή και διατηρήσιμη ανάπτυξη και δημοσιονομική άνεση είτε ένα νέο πρόγραμμα στήριξης από την Ευρώπη.
Είτε αυτό είναι ένα τέταρτο μνημόνιο είτε μια πιστωτική γραμμή στήριξης που θα καλύπτει τις εκδόσεις του ελληνικού Δημοσίου σε περίπτωση χαμηλής ζήτησης. «Συμβολικές» εκδόσεις μπορεί να είναι δυνατές, εκτιμούν, αλλά θα έχουν μικρή πραγματική συνεισφορά στη χρηματοδότηση της Ελλάδας.
Οι αιτίες
Γιατί όμως αποκλιμακώνονται εσχάτως οι αποδόσεις των ελληνικών ομολόγων; «Γιατί οι κάτοχοί τους, εκτός από την προοπτική συμπερίληψης στο QE, διαβλέπουν βελτίωση των δεδομένων σε σχέση με το 2015, ενώ η ανυπαρξία βάθους της αγοράς κάνει πολύ εύκολη την κίνηση των τιμών προς τα πάνω, αλλά και προς τα κάτω, κάθε φορά που κάποιος αποφασίζει να αγοράσει ή να πουλήσει», εξηγεί fund manager που παρακολουθεί την αγορά εκ του σύνεγγυς.
Το γεγονός πως υπάρχει μικρό στοκ ομολόγων σε κυκλοφορία είναι και αντικίνητρο εισόδου για θεσμικούς επενδυτές, εξηγούν αναλυτές, όπως ο Frederik Ducrozet της Pictet Wealth Management και ο Luca Cazzulani της UniCredit. Ακόμα και οι πιο αισιόδοξοι για τα ελληνικά χρεόγραφα αναλυτές, όπως ο David Schnautz της Commerzbank, που συστήνει αγορά, διατυπώνουν αμφιβολίες για το πόσο σταθερές μπορούν να αποδειχθούν οι αποτιμήσεις τους σε μια τόσο ρηχή αγορά.
«Ομως όσοι έχουν ελληνικά ομόλογα στα χαρτοφυλάκιά τους, hedge funds ως επί το πλείστον, έχουν κάθε λόγο να θέλουν υψηλότερες αποτιμήσεις, ειδικά αυτή την περίοδο που κλείνουν τα βιβλία τους», σημειώνουν οι πιο καχύποπτοι…
Σε κάθε περίπτωση, οι επιδόσεις των ελληνικών χρεογράφων μέχρι στιγμής το 2016 είναι ιδιαίτερα θετικές. Η απόδοση της δεκαετίας, σύμφωνα με το Bloomberg, έχει υποχωρήσει από το υψηλό του 11,582% στα μέσα Φεβρουαρίου, οριακά πάνω από το 6,9% τις τελευταίες εβδομάδες. Απέχει, βέβαια, ακόμα πάνω από 140 μονάδες βάσης από το χαμηλό του 5,5% τον Μάιο του 2014 αλλά πολύ περισσότερο από το υψηλό του 14,5% του Μαρτίου του 2015.