Η «Καθημερινή» της Κυριακής δημοσίευσε κείμενο της κυρίας A. Μιχαηλίδου-Stevens υπό τον τίτλο «Ηρθε η ώρα του “βελούδινου” Grexit», τίτλος μάλιστα χωρίς καν ερωτηματικό στο τέλος. Τέτοια η σιγουριά της οικονομολόγου.
Τα επιχειρήματα του κειμένου είναι αλυσιτελή, τα κενά στον συλλογισμό διάπλατα και οι εικοτολογίες φανερές. Στοιχειώδεις, θα έλεγα. Ιδού οι σκέψεις μου, εν συντομία φυσικά.
Από πού προκύπτει ότι η ανάκαμψη της Ελλάδος δεν είναι προτεραιότητα της Ευρώπης; Από τα 60 δισ. ευρώ που μέχρι σήμερα έχουν χρηματοδοτήσει οι εταίροι μας τον κρατικό προϋπολογισμό ή τα 238 δισ. που μας έχουν δανείσει και ξαναδανείσει με το χαμηλότερο επιτόκιο του κόσμου, με την υψηλότερη ωρίμανση που υπάρχει στις διεθνείς αγορές; Για να αφήσω στην άκρη το τεράστιο «κούρεμα» που έσωσε τη χώρα από την άβυσσο. Από το ότι επιμένουν για τις αυτονόητες δομικές μεταρρυθμίσεις που συνεχώς αναβάλλουμε, με αποκορύφωμα την περίοδο της απόλυτης καταστροφής 2015-16; Και γιατί ήταν δυσανάλογη η απόφαση αναστολής των βραχυπρόθεσμων μέτρων ελάφρυνσης; Σας φαίνονται λίγα τα 617 εκατ. σε σχέση μάλιστα με την κοροϊδία των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους;
Η απόφαση του πρωθυπουργού ήταν επιπόλαιη; Ε, μην τον υποτιμάμε κιόλας. Είναι από μαθητής στο ελλαδικό πολιτικό κουρμπέτι, ξέρει πολύ καλά τι κάνει. Σε κάθε περίπτωση, και με τον θύτη και με το θύμα δεν γίνεται. Διαλέξτε.
Κανένας δεν είπε να λάβει τα μέτρα τώρα η Ελλάδα. Το Ταμείο ζητάει να τα νομοθετήσει η κυβέρνηση επειδή ακριβώς συνήθως άλλα λέμε κι άλλα κάνουμε. Στερεότυπη αλήθεια ε; Δεν την έχετε ξανακούσει;
Ποιος Γερμανός φορολογούμενος να αποπληρωθεί; Αυτό είναι πραγματικά σουρεαλιστικό. Κατ’ αρχάς, δεν είναι μόνον ο Γερμανός, είναι κυρίως όλοι οι υπόλοιποι, μεταξύ των οποίων και πολίτες φτωχότερων χωρών. Η συντριπτική πλειονότητα δηλαδή. Ολοι αυτοί θα πληρώσουν μόνον όταν δεν πληρώσουμε εμείς. Κατανοητό; Σε κάθε σενάριο Grexit, εταίροι και πιστωτές θα χάσουν τα λεφτά τους big time και καμιά αναδιάρθρωση με Grexit δεν σώζει. Ούτε αυτούς ούτε κυρίως εμάς. Δηλαδή θα «κουρέψουμε» τους Ευρωπαίους φορολογουμένους και μετά θα τους ζητήσουμε να «δεχθούν» τις εξαγωγές μας ή να επισκεφθούν ως τουρίστες τον τόπο μας; Στα σοβαρά;
Ποια είναι η γενναία προσαρμογή; Το 55% του ΑΕΠ των δαπανών μας; Δομικές μεταρρυθμίσεις δεν είναι το αφορολόγητο και το συνταξιοδοτικό του 11,5%, ε; Και το 3,5% πρωτογενούς (και όχι του γενικού δημοσιονομικού ελλείμματος) είναι συμφωνημένο από το καλοκαίρι του 2015, όταν εξαιτίας της καταστροφής του πρώτου εξαμήνου παραβιάστηκε το πρόγραμμα. Διαβάστε λίγο τη συμφωνία ξανά.
Ποια είναι η φιλική έξοδος με την παραίνεση της Γερμανίας; Αυτή που πρότειναν οι κ. Σόιμπλε και Ρασμούσεν στον κ. Βενιζέλο το 2011. Την έχετε διαβάσει, ε; Αυτή δεν θα ήταν κοινά συμφωνημένη και βελούδινη; Να θυμίσω για τους αναγνώστες τους όρους; Το «σχέδιο Σόιμπλε» περιελάμβανε: Αερογέφυρα προκειμένου να αντιμετωπιστούν άμεσες ανάγκες τροφοδοσίας σε φάρμακα, νοσοκομεία και σχολεία, αναλήψεις από τις τράπεζες έως 50 ευρώ την εβδομάδα (!). Κι εσείς μας προτείνετε την εξαγωγική δυνατότητα παιδείας και υγείας.
Εδώ κι αν πρόκειται για σουρεαλισμό.
Οσον για τα πρώτον και δεύτερον, κ.λπ., είναι ωραία λόγια και ευχές. Να συνεννοηθεί το πολιτικό σύστημα; Ξεκινήστε με το βιβλίο του Μαρκ Μαζάουερ «Η Ελλάδα και η Οικονομική Κρίση του Μεσοπολέμου», για τη φύση και τη λειτουργία διαχρονικά του ελληνικού πολιτικού συστήματος· αλλά, σε κάθε περίπτωση, εδώ οι κοινωνίες διεθνώς σχίζονται στη μέση, εσείς ποντάρετε στη συναίνεση και στον δημοσιονομικό κανόνα, που άλλωστε προτείνει και ο κ. Σόιμπλε;
Ανοίξτε τα μάτια σας, κυρίες και κύριοι, και κοιτάξτε καθαρά. Δεν υπάρχει τίποτα, από τα μηχανήματα στα νοσοκομεία μέχρι την υποδομή στην παιδεία και από τους δρόμους και τις γέφυρες μέχρι την αγροτική παραγωγή, που να μη ζει με τα χρήματα των Ευρωπαίων.
Βεβαίως, η Ευρωζώνη είναι ατελής, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι την πυροβολούμε με την ελαφρότητα του λαγού που καθισμένος κάτω από το δέντρο χλευάζει το λιοντάρι.
* Ο κ. Θοδωρής Πελαγίδης είναι καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς, NR senior fellow, Brookings Institution.