Το μεγαλύτερο ποσοστό αυτοαπασχολουμένων μεταξύ των ανεπτυγμένων χωρών έχει η Ελλάδα, σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει στο εβδομαδιαίο δελτίο του ο ΣΕΒ, επισημαίνοντας ότι το γεγονός αυτό αποτελεί «ένδειξη υπανάπτυξης της οικονομίας, εκτεταμένης φοροδιαφυγής και καθήλωσης του πληθυσμού σε ένα σχετικά χαμηλό βιοτικό επίπεδο». Συγκεκριμένα, σύμφωνα με το δελτίο, το οποίο επικαλείται στοιχεία των ΕΛΣΤΑΤ και Eurostat (Ερευνα Εργατικού Δυναμικού Β΄ τρίμηνο 2016) και της World Bank (World Development Indicators, 2015 ή τελευταίο διαθέσιμο έτος), το ποσοστό αυτοαπασχολουμένων στην Ελλάδα είναι 34%, έναντι 16% στην Ε.Ε. «28» και 7% στις ΗΠΑ. Στις ανεπτυγμένες χώρες του ΟΟΣΑ το αντίστοιχο ποσοστό είναι 15,5% και η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα με τόσο υψηλό επίπεδο αυτοαπασχόλησης. Αντίθετα, στην Ινδία το ποσοστό φτάνει το 87%.
Στο Δημόσιο πάνω από το 30% των μισθωτών
Επιπλέον, σημειώνει ο ΣΕΒ, από τους μισθωτούς πάνω από το 30% απασχολείται στο Δημόσιο σε δραστηριότητες κατά κανόνα χαμηλής παραγωγικότητας. Σύμφωνα με το δελτίο του ΣΕΒ, τα υψηλά ποσοστά αυτοαπασχόλησης σε μια χώρα δείχνουν ότι οι σύγχρονες μέθοδοι οργάνωσης και καταμερισμού εργασίας δεν είναι διαδεδομένες εκεί. Κάτι που έχει επιπτώσεις στην αποτελεσματικότητα των επιχειρήσεων και τελικά στην ευημερία των πολιτών μιας χώρας. Επιπλέον, το δελτίο επισημαίνει ότι η αδυναμία παραγωγής υψηλών εισοδημάτων ωθεί τις φορολογικές αρχές να επιβάλουν υψηλούς φορολογικούς συντελεστές, που οδηγούν σε φοροδιαφυγή τις λιγότερο παραγωγικές μονάδες και ιδίως τους αυτοαπασχολουμένους.
Στους επιμέρους κλάδους, τα ποσοστά αυτοαπασχόλησης σε Ελλάδα και Ευρώπη διαμορφώνονται ως εξής: Μεταποίηση 22,8% έναντι 6,8%, εμπόριο 40,5% έναντι 17,7%, τουρισμός 34,4% έναντι 17,5%, μεταφορές και αποθήκευση 27,3% έναντι 11%, εκπαίδευση 8,2% έναντι 5,5% και υγεία/κοινωνικές υπηρεσίες 20,2% έναντι 8,9%. «Απορεί κανείς», σημειώνει ο ΣΕΒ στο δελτίο του, «για τι είδους ανάπτυξη μιλάνε τα σχέδια εθνικής αναπτυξιακής στρατηγικής που καταρτίζονται όταν η οργάνωση της παραγωγής, ακόμη και σε μεγάλους και εξωστρεφείς κλάδους της ελληνικής οικονομίας, ακολουθεί σε μεγάλο βαθμό το πρότυπο της μικρής ατομικής και οικογενειακής επιχείρησης».