Αποψη: Κλιματική αλλαγή και στο Eurogroup

Αποψη: Κλιματική αλλαγή και στο Eurogroup

3' 22" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Με το κλείσιμο της β΄ αξιολόγησης του 3ου μνημονίου αποφεύχθηκε η καταστροφή. Ομως, τα πιο σημαντικά ζητήματα μετατέθηκαν για μετά τις γερμανικές εκλογές, συντηρώντας την αβεβαιότητα.

Η κυβέρνηση είχε ορίσει πέντε στόχους (ομιλία του πρωθυπουργού, ΔΕΘ, 10.09.2016) για αυτή τη διαπραγμάτευση: α. Σύντομη ολοκλήρωση της β΄ αξιολόγησης, χωρίς ούτε ένα ευρώ νέα μέτρα. β. Οριστικοποίηση των μέτρων και του τρόπου ελάφρυνσης του χρέους. γ. Ενταξη στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE) της ΕΚΤ. δ. Επίτευξη υψηλού ρυθμού ανάπτυξης 2,7% το 2017, όπως προβλέπονταν. ε. Επίτευξη βιώσιμης και δίκαιης ανάπτυξης μέσω της μείωσης των πρωτογενών πλεονασμάτων, από 3,5% το 2018, σε 2,5% το 2019 και σε 2% του ΑΕΠ το 2020.

Τι πέτυχε τελικά;

• Η β΄ αξιολόγηση ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο του 2017, αντί για τον Φεβρουάριο 2016. Δηλαδή με 16 μήνες καθυστέρηση σε σχέση με το χρονοδιάγραμμα του 3ου μνημονίου.

• Η αβεβαιότητα που προκλήθηκε από αυτή την καθυστέρηση και η έλλειψη ρευστότητας επιδείνωσαν την οικονομία, με αποτέλεσμα όλοι οι εγχώριοι και διεθνείς οργανισμοί να εκτιμούν πλέον αύξηση του ΑΕΠ από 1%-1,5% φέτος (αντί για 2,7%).

• Η κυβέρνηση επέβαλε επιπρόσθετα μέτρα 5,1 δισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων της περικοπής συντάξεων (τουλάχιστον 2 συντάξεις χαμένες), της μείωσης του αφορολογήτου ορίου (1 μηνιάτικο χαμένο), της κατάργησης κοινωνικών επιδομάτων για τα φτωχότερα νοικοκυριά (π.χ. επίδομα πετρελαίου θέρμανσης), εξοντωτικών εισφορών για τους ελεύθερους επαγγελματίες (αύξηση 37%-61%). Τα μέτρα αυτά ανεβάζουν τον συνολικό λογαριασμό μέτρων στα 14,5 δισ. ευρώ, δηλαδή 9,7 φορές περισσότερα από το «email Χαρδούβελη»!

• Η «κουτσουρεμένη» δόση ύψους 8,5 δισ. ευρώ –και αυτή τμηματικά– είναι περίπου το 1/3 από ό,τι προβλεπόταν μέχρι το τέλος του β΄ τριμήνου του 2017, με βάση τον χρηματοδοτικό προγραμματισμό του 3ου και του συμπληρωματικού μνημονίου (22,9 δισ. ευρώ). Η κυβέρνηση στερεί πόρους περίπου 15 δισ. ευρώ από τη χώρα και πανηγυρίζει!

• Η κυβέρνηση δέσμευσε τη χώρα στην επίτευξη θηριωδών πλεονασμάτων 3,5% του ΑΕΠ μέχρι και το 2022 και, κατόπιν, για πλεονάσματα ίσα ή/και μεγαλύτερα του 2% του ΑΕΠ μέχρι το 2060. Επιπλέον, με τη σύνδεση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους με τους ρυθμούς ανάπτυξης, εάν η ανάπτυξη είναι μεγαλύτερη του αναμενομένου, η αποπληρωμή των δανείων θα επιταχύνεται και τα μέτρα ελάφρυνσης του χρέους θα αναστέλλονται. Δηλαδή, το μέρισμα της ανάπτυξης δεν θα πηγαίνει στους Ελληνες, αλλά στους δανειστές, όπως παραδέχεται και σε σχετικό non paper η ίδια η κυβέρνηση. Και αυτό το ονομάζει «ρήτρα ανάπτυξης», αντί «παγίδα λιτότητας».

• Καμία ελάφρυνση του δημόσιου χρέους δεν αποφασίστηκε. Με μπόλικη «δημιουργική ασάφεια», η λήψη της σχετικής οριστικής απόφασης μετατίθεται για τη λήξη του τρέχοντος προγράμματος (2018). Επίσης, οι τυχόν επιμηκύνσεις λήξεων αφορούν μόνο το 2ο μνημόνιο, όχι το 1ο και το 3ο, ενώ η φράση «από 0 έως 15 χρόνια» αφήνει ορθάνοιχτο το παράθυρο να μην υπάρξουν τελικά επιμηκύνσεις. Δεν υπάρχει λέξη για «πάγωμα» επιτοκίων παρά μόνο για, υπό προϋποθέσεις, αναβολή και κεφαλαιοποίηση τόκων, δημιουργώντας «χιονοστιβάδα» (snowball effect) στη λήξη των δανείων.

• Η ένταξη της χώρας στο QE αναβλήθηκε και παραμένει αμφίβολη. Αυτό, σε συνδυασμό με την κυβερνητική αναξιοπιστία, διατηρεί τα επιτόκια με τα οποία καλούνται να δανειστούν κράτος και επιχειρήσεις σε πολύ υψηλότερα επίπεδα από αυτά χωρών με συγκρίσιμα μακροοικονομικά μεγέθη. Το αποτέλεσμα είναι η ρευστότητα στην οικονομία να πέφτει με το σταγονόμετρο και η προοπτική εξόδου στις αγορές με λογικούς και διατηρήσιμους όρους δανεισμού να απομακρύνεται. Δηλαδή, ίσως διαμορφωθούν συνθήκες εξόδου στις αγορές το 2018, τέσσερα χρόνια μετά το 2014, που η τότε κυβέρνηση Σαμαρά είχε πετύχει δύο φορές (5ετές και 3ετές ομόλογα, 4 και 2 δισ. ευρώ αντίστοιχα, με λογικά επιτόκια).

Συνοπτικά, η κυβέρνηση απέτυχε σε όλους τους στόχους της. Εάν αντιλαμβανόταν ότι έχει πλήρως απονομιμοποιηθεί, θα είχε παραιτηθεί ώστε να σταματήσει να ζημιώνει την πατρίδα. Επειδή όμως η κυβέρνηση έχει αποδείξει ότι αδιαφορεί για αυτό, το μόνο πολιτικό συμπέρασμα αυτού του Eurogroup είναι η αλλαγή κλίματος με τους δανειστές. Αφού πέρασαν 2,5 χρόνια «καρότου» στον κ. Τσίπρα και «μαστίγιου» για τους Ελληνες, οι δανειστές πήραν αυτό που ήθελαν. Η ρήση του Λένιν περί «χρήσιμων ηλίθιων» έπρεπε να είναι γνωστή στους αριστερούς βουλευτές.

* Ο κ. Στέλιος Πέτσας είναι σύμβουλος Δημοσιονομικής Πολιτικής του προέδρου της Νέας Δημοκρατίας Κυρ. Μητσοτάκη.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή