Στο ίδιο έργο θεατές παραμένουμε όλα αυτά τα χρόνια της κρίσης. Μέτρα, φόροι, επιβαρύνσεις και όλα αυτά συνήθως με θύματα τα μεσαία και χαμηλά εισοδήματα. Ενώ λοιπόν κάποιοι συνάνθρωποί μας που βρίσκονται σε εξαιρετικά δύσκολη θέση περιμένουν με αγωνία το κοινωνικό μέρισμα, έρχεται ο προϋπολογισμός που περιλαμβάνει νέα μέτρα. Αυτό σημαίνει νέο χτύπημα στα νοικοκυριά, το οποίο βέβαια έχει άμεσες συνέπειες για την κατανάλωση. Δηλαδή για τον έμπορο, τον βιοτέχνη, τον μικρομεσαίο, τον επαγγελματία. Μία ακόμη φορά βλέπουμε να εμφανίζεται το σκληρό πρόσωπο της υπερφορολόγησης, πλήττοντας ακόμα περισσότερο αυτούς που έχουν ήδη επωμιστεί πολύ μεγάλα βάρη. Ολη αυτή η κατάσταση προκαλεί στρέβλωση στην αγορά, αλλά και συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. Δυστυχώς, οι «μικροί» παίχτες δεν αντέχουν σε πιέσεις και ή σταματούν τη δραστηριότητά τους ή απλώς συνεχίζουν να επιβιώνουν χωρίς όμως πιθανότητα να γίνουν περισσότερο ανταγωνιστικοί, άρα χωρίς ουσιαστική ελπίδα ανάκαμψης. Αντίθετα, οι «μεγάλοι» παίχτες παίρνουν καθημερινά όλο και μεγαλύτερο κομμάτι της πίτας. Αν αυτός δεν είναι αθέμιτος ανταγωνισμός, τότε ποιος είναι; Την ίδια ώρα παρατηρούμε ότι μένουν στα χαρτιά οι εξαγγελίες για πάταξη της φοροδιαφυγής. Τα αποσπασματικά μέτρα που λαμβάνονται θεωρώ ότι δεν μπορούν να αποτελέσουν ανάχωμα για παραβατικές συμπεριφορές. Η ανισότητα λοιπόν που παρατηρείται στην κατανομή των βαρών, εκτός από τους κινδύνους που κρύβει για την επιβίωση χιλιάδων μικρομεσαίων, απειλεί και την κοινωνική συνοχή. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η συνεχής εφαρμογή υφεσιακών μέτρων έχει προκαλέσει ένα βαθύτατο χάσμα, φτωχοποιώντας όλο και περισσότερους, καθιστώντας τους αδύναμους να εξυπηρετήσουν ακόμα και βασικές ανάγκες. Ούτε καν τον λογαριασμό του ρεύματος δεν είναι σε θέση να πληρώσουν πολλοί συμπολίτες μας, ενώ το αμέσως επόμενο διάστημα θα δούμε περιουσίες να αλλάζουν χέρια μέσω πλειστηριασμών και κόπους ετών να εκποιούνται λόγω οφειλών. Και την ώρα που οι μισθωτοί, οι συνταξιούχοι, οι επαγγελματίες δίνουν τον υπέρτατο αγώνα επιβίωσης, ορισμένοι «εκλεκτοί» στέλνουν τα χρήματά τους σε φορολογικούς παραδείσους, γλιτώνοντας έτσι τη φορολογία και στερώντας από το Δημόσιο σημαντικά έσοδα.
Ολα αυτά είναι δυσοίωνα μηνύματα για τον αγώνα που γίνεται προκειμένου να ανακάμψει κάποια στιγμή η χώρα. Δεν είναι δα και μυστικό ότι εξαιτίας των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών της ελληνικής οικονομίας, η πρόοδος μπορεί να έλθει μόνο μέσα από τη βελτίωση της θέσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων. Εάν θέλουμε λοιπόν να έχουμε πραγματικές ελπίδες ανάπτυξης, οφείλουμε να στηρίξουμε τις ΜμΕ, με πράξεις και όχι με λόγια. Και το πρώτο δείγμα των προθέσεων της κυβέρνησης στην εφαρμογή μιας πολιτικής που θα είναι φιλικότερη προς την επιχειρηματικότητα, όπως έχουμε ακούσει πολλές φορές να τονίζουν υψηλόβαθμα στελέχη, είναι η απονομή δικαιοσύνης στην κατανομή των φορολογικών επιβαρύνσεων και στον εξορθολογισμό άλλων βαρών, όπως είναι οι ασφαλιστικές εισφορές. Εφόσον αλλάξει το μείγμα της πολιτικής και σταματήσει πια να «τιμωρείται» η μικρομεσαία επιχείρηση, τότε είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα εξυπηρετηθούν καλύτερα οι ληξιπρόθεσμες οφειλές, θα μπει ένα φρένο στα «λουκέτα», θα τονωθεί η απασχόληση, ενώ θα σταλεί και το μήνυμα ότι αξίζει κανείς να επενδύσει στην Ελλάδα. Κυρίως όμως θα φανεί ξεκάθαρα ότι υπάρχει οργανωμένο σχέδιο εξόδου από την κρίση και δεν περιμένουμε να γεμίσουμε τα ταμεία, απομυζώντας συνεχώς ανθρώπους που πλέον έχουν χάσει και την ελάχιστη φοροδοτική δυνατότητα.
* Ο κ. Γιάννης Χατζηθεοδοσίου είναι πρόεδρος Επαγγελματικού Επιμελητηρίου Αθηνών (ΕΕΑ).