Οριακή αλλαγή προς τη σωστή κατεύθυνση χαρακτηρίζει τη ρύθμιση για τις απεργίες ο ΣΕΒ, επισημαίνοντας ότι απαιτείται συνολική επανεξέταση του συνδικαλιστικού νόμου. Η εκτίμηση αυτή διατυπώνεται στο εβδομαδιαίο δελτίο για την ελληνική οικονομία του ΣΕΒ που κυκλοφόρησε χθες και επικεντρώνεται στο πολυνομοσχέδιο, το οποίο χαρακτηρίζεται «αποσπασματικό, με δυσκαμψίες αλλά και αναπτυξιακό αποτύπωμα».
Το πολυνομοσχέδιο, σύμφωνα με τον ΣΕΒ, περιέχει κυρίως παρεμβάσεις που αφορούν μεταρρυθμίσεις διαρθρωτικού χαρακτήρα που, κατά κανόνα, είναι προς τη σωστή κατεύθυνση και αποτελούν μακροχρόνια αιτήματα της επιχειρηματικής κοινότητας. Χαρακτηρίζεται ωστόσο από αποσπασματικότητα, όπως είναι άλλωστε αναμενόμενο για ένα νομοσχέδιο «μωσαϊκό» μνημονιακών υποχρεώσεων, αλλά και διστακτικότητα, καθώς ακόμη και για τα συγκεκριμένα πεδία που επιλέγονται να μεταρρυθμιστούν υπάρχουν παρεμφερή, εξίσου σημαντικά ή και σημαντικότερα θέματα που περιμένουν λύσεις.
Οι αναλυτές του ΣΕΒ επισημαίνουν ότι σε κάθε περίπτωση υπάρχουν σημαντικές παρεμβάσεις οικονομικής πολιτικής και διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων που αξίζουν στήριξης και ως τέτοιες αναφέρουν τις ρυθμίσεις για την εξορυκτική βιομηχανία, τα επιχειρηματικά πάρκα, τους πλειστηριασμούς, την αγορά ενέργειας, την εφοδιαστική αλυσίδα, την κτηματογράφηση, τις απαλλοτριώσεις, τη μεταφορά 14 ΔΕΚΟ στο υπερταμείο και, τέλος, τις ρυθμίσεις για την αντιμετώπιση της υπογεννητικότητας. Αντίθετα, οι ρυθμίσεις που αφορούν την αδειοδότηση, την αποζημίωση φαρμάκων καθώς και την υποχρεωτική διαμεσολάβηση δεν έχουν τύχει συστηματικής διαβούλευσης και χρήζουν αλλαγών.
Εντύπωση προκαλεί, κατά τον ΣΕΒ, «η παλινδρόμηση κυβέρνησης και θεσμών με το “ξήλωμα” ελεγκτικών αρμοδιοτήτων της ΑΑΔΕ και την υπαγωγή τους στον έλεγχο του υπουργού Οικονομικών, ρύθμιση που αφήνει περιθώρια για “πολιτικοποίηση” των φορολογικών ελέγχων και έρχεται σε αντίθεση με τη θεμελιώδη διάκριση εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας». Ο ΣΕΒ επικρίνει τις αντιδράσεις για τις ρυθμίσεις του νομοσχεδίου, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι «οι οιμωγές των θιγόμενων επαγγελματικών ομάδων από το πολυνομοσχέδιο επειδή καταργούνται προνόμια, αποδεικνύουν και την αναγκαιότητα των εισαγόμενων ρυθμίσεων». Από την άλλη μεριά –σημειώνει– η προσπάθεια της κυβέρνησης να οριοθετήσει την έκταση του ανταγωνισμού σε ορισμένους κλάδους καταλήγει σε ρυθμίσεις δεύτερης επιλογής που προσπαθούν να ακροβατήσουν ανάμεσα στα συμφέροντα των θιγόμενων και την ανάγκη δημιουργίας ενός ανταγωνιστικού πλαισίου άσκησης οικονομικής δραστηριότητας που έχει ανάγκη η χώρα (φαρμακεία, αρτοποιεία, κομμωτήρια, κλπ.).