Τρεις προϋποθέσεις θέτει η Goldman Sachs σε ανάλυσή της για την Ελλάδα, προκειμένου η χώρα να επιστρέψει στις αγορές με διατηρήσιμο τρόπο.
Η πρώτη προϋπόθεση είναι να υπάρξει ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους της. Η δεύτερη είναι να συγκεντρώσει ένα μαξιλάρι ασφαλείας μεγαλύτερο από 20 δισ. ευρώ, ώστε να πείσει τις αγορές ότι είναι σε θέση να εξυπηρετήσει τις βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις της. Κατά την άποψη της αμερικανικής τράπεζας το μαξιλάρι αυτό μπορεί να ενισχυθεί από τα αδιάθετα του δανείου.
Η τρίτη προϋπόθεση είναι να συμφωνηθεί με τους εταίρους ένα σύστημα που θα αποτελεί κίνητρο δημοσιονομικής πειθαρχίας μεσοπρόθεσμα. Η πειθαρχία των αγορών δεν είναι επαρκής κατά την Goldman Sachs, που τάσσεται υπέρ κάποιου είδους αιρεσιμότητας στη χορήγηση των μέτρων ελάφρυνσης του χρέους.
Οπως υποστηρίζει η Goldman Sachs, σε περίπτωση που μία από τις προϋποθέσεις αυτές δεν ικανοποιηθεί, μπορεί μεν να μειωθεί το κόστος δανεισμού βραχυπρόθεσμα, αλλά μεσοπρόθεσμα οι προοπτικές θα είναι επισφαλείς και το χρέος δυνητικά μη βιώσιμο.
Οι κίνδυνοι θα περιοριστούν σε περίπτωση που η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα περιλάβει τελικώς τη χώρα μας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης (QE), αναφέρει η Goldman Sachs, σημειώνοντας μάλιστα ότι υπάρχει δυνατότητα και πλήρους συμμετοχής με το ποσοστό που αντιστοιχεί στη χώρα.
Αντιθέτως, οι κίνδυνοι αυξάνονται αν η Ελλάδα βγει από το πρόγραμμα χωρίς ουσιαστική ελάφρυνση του χρέους και κίνητρα για δημοσιονομική πειθαρχία.
Επιπλέον, παράγοντας κινδύνου είναι η προοπτική εκλογών λίγο μετά το πρόγραμμα, καθώς ενισχύεται το ενδεχόμενο να μη συνεχιστεί η οικονομική πολιτική, ιδίως αν δεν σχηματιστεί αυτοδύναμη κυβέρνηση.
Σε ό,τι αφορά τη βιωσιμότητα του χρέους, η Goldman Sachs σημειώνει ότι προϋποθέτει οπωσδήποτε μια σοβαρή αναδιάρθρωση. Οπως επισημαίνει, η διατήρηση του πρωτογενούς πλεονάσματος στο 3,5% του ΑΕΠ ώς το 2022 και στο 1,5% του ΑΕΠ ώς το 2030, είναι ένας στόχος που δεν έχει πετύχει καμία χώρα στη σύγχρονη οικονομική ιστορία, ενώ και η παραδοχή για μέση ανάπτυξη 3% ώς το 2030 είναι υπερβολικά αισιόδοξη. Με βάση πιο ρεαλιστικές παραδοχές για πρωτογενές πλεόνασμα 1% και ανάπτυξη 2% ώς το 2030, το χρέος παραμένει στάσιμο.
Η Goldman Sachs σημειώνει επίσης ότι οι πιο ρεαλιστικές παραδοχές της διαμορφώνουν ακαθάριστες ανάγκες χρηματοδότησης μετά το 2020, πάνω από 15%-20% του ΑΕΠ, που θέτει το ΔΝΤ ως όριο βιωσιμότητας. Επομένως, η αναδιάρθρωση είναι απαραίτητη.