Χρειάζονται μεγάλες πράσινες επενδύσεις

Χρειάζονται μεγάλες πράσινες επενδύσεις

Απαιτούνται επενδυτικά κεφάλαια 3 έως 6 τρισ. δολ. ετησίως μέχρι το 2050

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Η κλιματική αλλαγή είναι μια από τις πιο κρίσιμες προκλήσεις για τη μακροοικονομική και τη χρηματοοικονομική πολιτική των κρατών-μελών του ΔΝΤ τις προσεχείς δεκαετίες. Οι πρόσφατες αυξήσεις στο κόστος των καυσίμων και των τροφίμων καθώς και οι επακόλουθες κοινωνικές ταραχές καταδεικνύουν το πόσο σημαντικές είναι οι επενδύσεις στην πράσινη ενέργεια και στην ενίσχυση της ανθεκτικότητας έναντι των κραδασμών. Θα απαιτηθούν τεράστιες παγκόσμιες επενδύσεις για την αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης. Οι εκτιμήσεις για τις εν λόγω επενδύσεις κυμαίνονται από 3 έως 6 τρισ. δολ. ετησίως μέχρι το 2050. Τα σημερινά επίπεδα των σχεδόν 630 δισ. δολαρίων αποτελούν μόνο ένα κλάσμα αυτού που πραγματικά χρειάζεται, ενώ πολύ λίγα πηγαίνουν στις αναπτυσσόμενες χώρες. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο χρειαζόμαστε μια σημαντική στροφή προς την αξιοποίηση της δημόσιας και, ιδίως, της ιδιωτικής χρηματοδότησης. Με περιουσιακά στοιχεία ύψους 210 τρισ. δολ. για τους ομίλους του κλάδου ή σχεδόν το διπλάσιο του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος όλου του κόσμου, το στοίχημα για τους υπεύθυνους χάραξης πολιτικής και τους επενδυτές είναι το πώς θα κατευθύνουν μεγάλο μερίδιο των συμμετοχών τους σε έργα άμβλυνσης της κλιματικής κρίσης και προσαρμογής σε αυτήν.

Τι είναι αυτό, όμως, που εμποδίζει τη ροή μεγαλύτερου όγκου χρήματος σε έργα για το κλίμα εκτός των προηγμένων οικονομιών; Τα κίνητρα βρίσκονται στο επίκεντρο του προβλήματος. Οι επενδυτές έχουν πολλές εναλλακτικές επιλογές για να δημιουργήσουν αποδόσεις, συμπεριλαμβανομένων των ορυκτών καυσίμων απουσία ισχυρής τιμολόγησης των δικαιωμάτων εκπομπών ρύπων. Και επί του παρόντος, τα πράσινα έργα στις αναδυόμενες αγορές και στις αναπτυσσόμενες οικονομίες απλώς δεν δικαιολογούν τους επενδυτικούς κινδύνους. Επί παραδείγματι, τόσο οι επενδύσεις μετριασμού όσο και οι επενδύσεις προσαρμογής συνοδεύονται συχνά από υψηλό αρχικό κόστος, πολλαπλές τεχνικές προκλήσεις, μεγάλο χρονικό ορίζοντα και μη αποδεδειγμένα επιχειρηματικά μοντέλα. Προσθέστε σε αυτά τα πενιχρά δεδομένα τους κινδύνους που σχετίζονται με τις διακυμάνσεις των ισοτιμιών, τις μακροοικονομικές συνθήκες, ένα απρόβλεπτο επιχειρηματικό περιβάλλον και την πιθανότητα πολιτικής αναταραχής. Ως αποτέλεσμα, πολλές ευκαιρίες για έργα κλιματικής προσαρμογής δεν μπορούν να εξασφαλίσουν επαρκείς πόρους. Οσα το επιτυγχάνουν είναι πιο πιθανό να προσελκύσουν μια μικρή ομάδα εξειδικευμένων επενδυτών, που απαιτούν υψηλές αποδόσεις σε μια αναπτυσσόμενη και σχετικά μη ρευστοποιήσιμη κατηγορία περιουσιακών στοιχείων, με τη μόχλευση να είναι το κύριο μέσο.

* Η κ. Κρισταλίνα Γκεοργκίεβα είναι γενική διευθύντρια του ΔΝΤ.

** Ο Τομπίας Αντριαν είναι διευθυντής Τμήματος Κεφαλαιαγορών και Nομισματικής Πολιτικής του ΔΝΤ.

Το άρθρο δημοσιεύεται στο ιστολόγιο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή