Μπορεί πλέον η απόκτηση μιας κατοικίας να έχει περάσει σε δεύτερη μοίρα για την πλειονότητα των νοικοκυριών, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι ευκαιρίες δεν υπάρχουν, ιδίως σε αγορές όπως η ελληνική, όπου οι τιμές έχουν υποχωρήσει κατά 45%-50% κατά μέσον όρο από το τέλος του 2008 μέχρι σήμερα. Ανάλογη πτώση παρατηρήθηκε τα προηγούμενα χρόνια και σε αρκετά πολυτελή ακίνητα, ιδίως σε εξοχικές περιοχές της χώρας, ωστόσο, σε πολλές περιπτώσεις, τέτοιου είδους κατασκευές εμφάνισαν μεγαλύτερες «αντοχές» στις πτωτικές πιέσεις, δεδομένου ότι απευθύνονται σε ένα ιδιαίτερο αγοραστικό κοινό, που δεν επηρεάζεται εύκολα από την οικονομική κρίση. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι δεν καταγράφηκε σημαντική πτώση της ζήτησης ή ότι οι τιμές δεν θεωρούνται σήμερα «ευκαιρία» σε σχέση με τα ισχύοντα πριν από πέντε χρόνια.
Ακόμα κι έτσι βέβαια, η αγορά της Αθήνας κατατάσσεται αρκετά χαμηλά σε σχέση με άλλες χώρες αναφορικά με το κόστος απόκτησης πολυτελούς κατοικίας, όπως προκύπτει από μια σύγκριση με τα τεκταινόμενα σε άλλες περιοχές του κόσμου. Στην πρόσφατη έκθεση «πλούτου» της εταιρείας παροχής υπηρεσιών ακινήτων Knight Frank καταγράφεται το πόσα τετραγωνικά μέτρα πολυτελούς κατοικίας μπορεί να αγοράσει κανείς αν διαθέσει το ποσό του 1 εκατ. δολαρίων ΗΠΑ (περίπου 935.000 ευρώ).
Στο πλαίσιο αυτό, επιχειρώντας μια σύγκριση με τα καθ’ ημάς, προκύπτει ότι η Αθήνα θα κατατασσόταν περίπου τέσσερις θέσεις από το τέλος. Συγκεκριμένα, η απόκτηση ενός πολυτελούς ακινήτου π.χ. στο Κολωνάκι και τον Λυκαβηττό, δύο από τις ακριβότερες περιοχές της πρωτεύουσας, κοστίζει περίπου 10.000 ευρώ/τ.μ., κάτι που σημαίνει ότι αν διαθέσει κανείς 1 εκατ. ευρώ, εξασφαλίσει περίπου 100 τ.μ. Ασφαλώς, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να βρει κανείς και ακριβότερα ακίνητα. Για παράδειγμα, στο Κολωνάκι πωλείται αυτήν την περίοδο διαμέρισμα 394 τ.μ. στον 6ο όροφο, με βεράντες 210 τ.μ., θέα στην Ακρόπολη και ιδιωτική πισίνα, αντί ποσού 5,86 εκατ. ευρώ, δηλαδή περίπου 15.000 ευρώ/τ.μ. Με 1 εκατ. ευρώ, θα αγόραζε κανείς περίπου 66 τ.μ. στο εν λόγω ακίνητο. Το αντίστοιχο ποσό στη Βομβάη της Ινδίας αντιστοιχεί σε 96 τ.μ., ενώ στο αμέσως επόμενο στην κατάταξη Σάο Πάολο της Βραζιλίας αναλογούν 142 τ.μ. Ακόμα πιο ακριβά είναι τα λιγοστά ακίνητα στην περιοχή του Προεδρικού Μεγάρου, που είναι και η ακριβότερη της χώρας. Μεταξύ αυτών των σπάνιων ακινήτων (με την έννοια ότι δύσκολα βρίσκει κανείς πολλές επιλογές προς πώληση) περιλαμβάνεται και οροφοδιαμέρισμα 3ου ορόφου επί της Ηρώδου Αττικού με θέα στον Εθνικό Κήπο. Το κόστος για την απόκτηση 392 τ.μ. αγγίζει τα 20 εκατ. ευρώ, δηλαδή σχεδόν 51.000 ευρώ/τ.μ., που μεταφράζεται σε μόλις 19 τ.μ. για κάποιον του οποίου ο προϋπολογισμός εξαντλείται στο 1 εκατ. ευρώ.
Σε παγκόσμιο επίπεδο, η ακριβότερη πόλη είναι αυτή του Χονγκ Κονγκ, όπου το ποσό του 1 εκατ. δολαρίων αρκεί για την αγορά μόλις 17 τ.μ. Ακολουθεί το Μονακό, όπου με 1 εκατ. δολάρια αγοράζει κανείς 20 τ.μ., ενώ για μια πολυτελή κατοικία στο κέντρο του Λονδίνου, το εν λόγω ποσό αρκεί για μόλις 21 τ.μ. Στην τέταρτη θέση της σχετικής λίστας βρίσκεται η Νέα Υόρκη με 34 τ.μ., ενώ την πέμπτη θέση μοιράζονται η Σιγκαπούρη και η Γενεύη, στις οποίες το ποσό του 1 εκατ. δολαρίων αρκεί για την απόκτηση 39 τ.μ. Στον αντίποδα, πόλεις με λιγότερη «λάμψη» προσφέρουν τη δυνατότητα απόκτησης σαφώς μεγαλύτερων κατοικιών.
Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Home που κυκλοφορεί με την Καθημερινή της Κυριακής.