Ενα σημαντικότατο ποσοστό της περιουσίας των ιδιαίτερα υψηλού εισοδηματικού επιπέδου ιδιωτών (UHNWI), επενδυτών δηλαδή με άνω των 30 εκατομμυρίων καθαρή αξία, είναι τοποθετημένο σε ακίνητα. Προσέξτε: όχι επενδύσεις σε real estate προς εκμετάλλευση, αλλά πρώτες και δεύτερες κατοικίες ή και παραθεριστικές κατοικίες ανά τον κόσμο.
Σύμφωνα με την Knight Frank, το ποσοστό της περιουσίας τους σε τέτοιες κατοικίες ανέρχεται στο 16% ενώ άλλο ένα 24% είναι τοποθετημένο σε real estate προς εκμετάλλευση. Τα ποσοστά αυτά αντιπαρατίθενται στο 12% που είναι επενδεδυμένο σε συλλεκτικά αντικείμενα και «επενδύσεις πάθους», 23% σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και 25% σε μετοχές και ομόλογα. Η μέση ετήσια αποπληθωρισμένη μετά φόρων απόδοση των τοποθετήσεων στις κατοικίες ανέρχεται στο 1,3%, με την υψηλότερη να εμφανίζεται για την περίοδο 1900-2017 στην Αυστρία (+2,2% ετησίως) και τη χαμηλότερη στις ΗΠΑ (+0,3%).
Ομως αυτό που δεν γίνεται συνήθως εύκολα αντιληπτό είναι το μέγεθος αυτής της αγοράς των κατοικιών: η αξία των ακινήτων διεθνώς υπολογίζεται στα 228 τρισεκατομμύρια δολάρια έναντι 170 τρισεκατομμυρίων δολαρίων για τις μετοχές και τα ομόλογα.
Ενα άλλο πολυσυζητημένο περιουσιακό στοιχείο, ο χρυσός, αλλά και τα πολύτιμα μέταλλα εν γένει φαίνεται να έχουν πολύ χαμηλότερες αποδόσεις διαχρονικά από αυτές που ο πολύς κόσμος νομίζει. Πολύτιμα ορυκτά κατέχονται πράγματι και από επενδυτές υψηλής αξίας. Σε αντίθεση με τις «επενδύσεις πάθους», όπως τα αυτοκίνητα ή η τέχνη, ο χρυσός, το ασήμι, η πλατίνα και τα διαμάντια θεωρούνται πιο ρευστά και εύκολα μεταβιβάσιμα περιουσιακά στοιχεία.
Τα πολύτιμα μέταλλα ανατιμήθηκαν έντονα μετά το σπάσιμο της «φούσκας» των dot.com στις αρχές του 21ου αιώνα, αλλά μακροπρόθεσμα έχουν απλώς πλησιάσει τις αποδόσεις της απλής διακράτησης μετρητών. Παρόλο που ο χρυσός συμπεριφέρεται καλά σε περιόδους υψηλού πληθωρισμού, «η υψηλή μεταβλητότητα των τιμών των πολύτιμων μετάλλων περιορίζει τη χρησιμότητά τους ως ασφαλών καταφυγίων για περιόδους οικονομικών σοκ», αναφέρουν οι καθηγητές του London Business School Elroy Dimson, Paul Marsh και Mike Staunton στη σχετική μελέτη της Credit Suisse. Μάλιστα, για μεγάλες χρονικές περιόδους ο χρυσός απεδείχθη ζημιογόνος.
Χειρότερα από μετρητά
Ισως το πιο εκπληκτικό εύρημα στη μελέτη είναι ότι τόσο ο χρυσός όσο και το ασήμι έχουν συμπεριφερθεί χειρότερα από τα μετρητά και τα ομόλογα τα τελευταία 117 χρόνια, παρά τον υψηλό πληθωρισμό κατά το μεγαλύτερο διάστημα του προηγούμενου αιώνα. Η μέση ετήσια απόδοση του χρυσού δεν ξεπερνά το 1% και του ασημιού είναι πρακτικά μηδενική.