Στην Ινδία, οι συνθήκες ανάμεσα σε Βρετανούς και Ινδούς, εν μέσω του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, ήταν πολύ δύσκολες και οι ισορροπίες λεπτές. Τον Μάρτιο του 1942, η βρετανική κυβέρνηση είχε στείλει τον Σερ Στάφορντ Κριπς στην Ινδία με πρόταση για ένα νέο σύνταγμα. Ωστόσο, η συγκεκριμένη πρόταση κρίθηκε μη ικανοποιητική και τελικά απορρίφθηκε.
Ο Μαχάτμα Γκάντι, από τις σημαντικότερες εθνικές προσωπικότητες της Ινδίας εκείνη την περίοδο, άδραξε την ευκαιρία από την αποτυχία της αποστολής Κριπς, την προέλαση των Ιαπώνων στη Νοτιοανατολική Ασία και τη γενικότερη απογοήτευση απέναντι στους Βρετανούς στην Ινδία και κάλεσε σε οικειοθελή αποχώρηση των Βρετανών από τη χώρα.
Από τις 29 Απριλίου έως την 1η Μαΐου 1942, η Επιτροπή του Κογκρέσου συγκεντρώθηκε στο Αλαχαμπάντ για να συζητήσει το ψήφισμα της Επιτροπής Εργασίας. Αν και ο Γκάντι απουσίαζε από τη συνάντηση, πολλά από τα σημεία που πρότεινε έγιναν δεκτά στο ψήφισμα: το πιο σημαντικό από αυτά ήταν η δέσμευση για μη βία. Στις 14 Ιουλίου 1942, η Επιτροπή Εργασίας του Κογκρέσου συνήλθε ξανά στη Γουάρντα και αποφάσισε ότι θα εξουσιοδοτούσε τον Γκάντι να αναλάβει την οργάνωση του μη βίαιου μαζικού κινήματος. Το ψήφισμα επρόκειτο να εγκριθεί από τη συνεδρίαση της Επιτροπής του Κογκρέσου στη Βομβάη τον Αύγουστο.
Η ιστορική συνεδρίαση ξεκίνησε στις 7 Αυγούστου και ολοκληρώθηκε αργά τη νύχτα μεταξύ της 8ης και 9ης Αυγούστου. Ο Γκάντι συζήτησε με τους συναδέλφους του για το κατάλληλο σύνθημα για το ειρηνικό κίνημα που είχε ως στόχο την απομάκρυνση των Βρετανών. Προτάθηκε το «Βγείτε έξω» (Get Out), ωστόσο, απορρίφθηκε ως αγενές. Προτάθηκαν ακόμα το «Υποχωρήστε» (Retreat) και το «Αποχωρήστε» (Withdraw), όμως ούτε κι αυτά έγιναν αποδεκτά. Η λύση θα βρισκόταν χάρη σε ένα περιστατικό. Ο Γιουσούφ Μεχεράλι χάρισε στον Γκάντι ένα τόξο με μια επιγραφή που έφερε τη φράση «Εγκαταλείψτε την Ινδία» (Quit India). Η συγκεκριμένη φράση έμελλε να γίνει τελικά το σύνθημα για το ιστορικό κίνημα των Ινδών εναντίον των Βρετανών.
Ο Γκάντι, έχοντας ηγετικό ρόλο στην όλη προσπάθεια, το ίδιο βράδυ (8 Αυγούστου), έδωσε μια σημαντική ομιλία, στην οποία ανέφερε μεταξύ άλλων: «Υπάρχει ένα μάντρα, σύντομο, που σας δίνω. Το αποτυπώνετε στην καρδιά σας και αφήνετε κάθε ανάσα σας να του δίνει μια έκφραση. Το μάντρα είναι “Do or Die”». Τα πράγματα δυστυχώς δεν θα αποδεικνύονταν ειρηνικά για την άλλη πλευρά.
Τα ξημερώματα της 9ης Αυγούστου, η αντίδραση ήταν άμεση. Ο Γκάντι, όπως και όλοι οι άλλοι κορυφαίοι ηγέτες του κινήματος –Νεχρού, Πατέλ, Αζάντ– συνελήφθησαν. Η Επιτροπή Εργασίας, η Επιτροπή του Κογκρέσου και οι τέσσερις Επιτροπές του Επαρχιακού Κογκρέσου κηρύχθηκαν παράνομες, βάσει του νόμου που τροποποιούσε τον ποινικό νόμο του 1908. Απαγορεύτηκαν ακόμα οι συγκεντρώσεις και οι δημόσιες συνεδριάσεις. Ωστόσο, αυτό δεν πτόησε τους πολίτες, οι οποίοι, λόγω της σύλληψης του Γκάντι και των ηγετών του Κογκρέσου, διαδήλωναν μαζικά σε όλη την Ινδία. Οι Βρετανοί κατέστειλαν πολλές από αυτές τις διαδηλώσεις με μαζικές συλλήψεις. Αναφέρεται ότι περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι φυλακίστηκαν.
Αν και οι περισσότερες διαδηλώσεις είχαν καταπνιγεί μέχρι το 1944, μετά την απελευθέρωσή του, το 1944, ο Γκάντι συνέχισε την αντίστασή του, κάνοντας νηστεία για 21 ημέρες. Μέχρι το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η θέση της Βρετανίας στον κόσμο είχε αλλάξει δραματικά, και το αίτημα για ανεξαρτησία των Ινδών δεν μπορούσε πλέον να αγνοηθεί. Θα γινόταν τελικά πράξη στις 15 Αυγούστου 1947.
Επιμέλεια στήλης: Μυρτώ Κατσίγερα, Βασίλης Μηνακάκης, Αντιγόνη-Δέσποινα Ποιμενίδου, Αθανάσιος Συροπλάκης
